ΠΥΓΜΑΧΙΑ:Ο«σκληρός» μαχητής με τα... χίλια πρόσωπα

Ο Μπάρνι Ρος πάλεψε με το ίδιο πάθος στα ρινγκ και στους δρόμους

Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου

Παγκόσμιος πρωταθλητής πυγμαχίας, ήρωας του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, συνεργάτης της μαφίας και του Αλ Καπόνε και ηρωινομανής. Ο Μπάρνι Ρος (ή Ντοβ - Μπερ ή Μπέριλ Νταβίντ Ροσόφσκι ή Μπάρνετ Ρασόφσκι) ήταν μια αντιφατική προσωπικότητα. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη.

Ο πατέρας του, Ισίδωρος, ήταν μελετητής του Ταλμούδ (ιερά εβραϊκά βιβλία), που είχε μετ.αναστεύσει στην Αμερική από την πατρίδα του Μπρεστ-Λιτόφσκ (Λευκορωσία), έχοντας επιζήσει σ’ ένα πογκρόμ. Η οικογένεια στη συνέχεια μετακόμισε στο Σικάγο. Ο Ισίδωρος έγινε ραββίνος και ιδιοκτήτης μικρού μανάβικου.

Ο νεαρός Ρασόφσκι μεγάλωσε σε κακόφημους δρόμους του Σικάγου, αγνοώντας τη νουθεσία του πατέρα του, ότι οι Εβραίοι δεν ανταποδίδουν τις επιθέσεις που δέχονται. Φιλοδοξία του Ντοβ ήταν να γίνει δάσκαλος και μελετητής του Ταλμούδ, αλλά η ζωή του άλλαξε για πάντα όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε αντιστεκόμενος σε ληστεία σε παντοπωλείο.

Κατάκοιτη από τη θλίψη, η μητέρα του, Σάρα υπέστη νευρικό κλονισμό και τα τρία μικρότερα αδέλφια του μπήκαν σε ορφανοτροφείο ή πήγαν σε άλλα μέλη της οικογένειας. Ο Ντοβ και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του αφέθηκαν στην τύχη τους.

Ο Ντοβ έγινε επιθετικός προς τα πάντα και έστρεψε την πλάτη στην ορθόδοξη θρησκεία του πατέρα του. Αρχισε να γυρίζει με τους τοπικούς «σκληρούς» (ένας από αυτούς ήταν ο μετέπειτα διάσημος, Τζακ Ρούμπι, που σκότωσε τον δολοφόνο του προέδρου, Τζον Κένεντι) κι εξελίχθηκε σε «καβγατζή του δρόμου» και σε κλέφτη. Συνεργάστηκε και με τον διαβόητο, Αλ Καπόνε. Σκοπός του ήταν να κερδίσει αρκετά χρήματα για να αγοράσει σπίτι, ώστε να επανενώσει την οικογένειά του. Επειτα από νίκες του σ’ ερασιτεχνικούς αγώνες, ο Ντοβ συγκέντρωνε τα «λάφυρα» και κέρδιζε τα χρήματα που προορίζονταν για την οικογένειά του. Λέγεται ότι ο Αλ Καπόνε αγόραζε εισιτήρια, γνωρίζοντας ότι κάποια από αυτά τα χρήματα θα έφθαναν στον Ντοβ.

Για να μη σπιλώσει τ’ όνομα του πατέρα του, άλλαξε τ’ όνομά του σε Μπάρνι Ρος. Η αλλαγή του ονόματος ήταν και μέρος μιας ευρύτερης τάσης των Εβραίων, για ν’ αφομοιωθούν στις ΗΠΑ, παίρνοντας αμερικανικά, ακουστικά, ονόματα.

Δυνατός, γρήγορος και με ισχυρή θέληση, ο Ρος γρήγορα έγινε πρωταθλητής στους ερασιτέχνες, έχοντας στόχο να κυριαρχήσει ως επαγγελματίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές του ’30, όταν ο ανερχόμενος ηγέτης των Ναζί, Αδόλφος Χίτλερ χρησιμοποιούσε την προπαγάνδα για να διαδώσει την αντι-εβραϊκή φιλοσοφία του, ο Ρος θεωρήθηκε από τους Αμερικανούς Εβραίους ως ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές τους. Είδωλο και σεβαστός από όλους τους Αμερικανούς, έδειξε ότι οι Εβραίοι μπορούσαν να διαπρέψουν στη νέα τους χώρα. Η αντίθεσή του στον Χίτλερ και στη ναζιστική Γερμανία ήταν δημόσια. Ηξερε ότι με τις νίκες του προσέδιδε ένα νέο είδος δύναμης στους Εβραίους. Αντιλαμβανόταν, επίσης, ότι οι Αμερικανοί αγαπούσαν τους αθλητικούς τους ήρωες και, εάν οι Εβραίοι ήθελαν να αγκαλιαστούν στις ΗΠΑ, έπρεπε να έχουν τέτοιες θέσεις στην κοινωνία. Ετσι «αγκάλιασε» τον ρόλο του ως ηγέτη του καταπιεσμένου λαού του.

Οι επικές αναμετρήσεις

Ο Μπάρνι Ρος έγινε πρωταθλητής κόσμου σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες βάρους της επαγγελματικής πυγμαχίας. Ελάχιστοι πυγμάχοι πέτυχαν κάτι ανάλογο. Εδωσε 79 αγώνες, νίκησε στους 72 (τους 22 με νοκ άουτ), έχασε τέσσερις (ουδέποτε με νοκ άουτ), έφερε τρεις ισοπαλίες. Εντυπωσιακός ο απολογισμός.

Υπερασπίστηκε τους τίτλους του απέναντι σε μορφές του αθλήματος, οι οποίοι έχουν μπει στο «Χολ οφ Φέιμ» της πυγμαχίας, σε επικούς αγώνες που έχουν μείνει ιστορικοί. Τέτοιοι ήταν με τον Τζίμι ΜακΛάρνιν και τον Τόνι Καντζονέρι.

Ο πρώτος επαγγελματικός αγώνας του έγινε την 1η Σεπτεμβρίου 1929, με τον Ραμόν Λούγκο, τον οποίο νίκησε. Μετά δέκα νίκες, έχασε για πρώτη φορά, από τον Κάρλος Γκαρσία. Στις επόμενες 35 αναμετρήσεις του είχε 32 νίκες (από μία επί των πρώην πρωταθλητών κόσμου, Μπάτλινγκ Μπαταλίνο και Κάμερον Γουέλτερ), μία ήττα και δύο ισοπαλίες. Στις 26 Μαρτίου 1933 νίκησε τον Καντζονέρι κι έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής σε δύο κατηγορίες (ελαφρά και ελαφρά ημιμέσα βάρη)!

Ο Ρος, που ήταν γνωστός ως έξυπνος μαχητής με μεγάλη αντοχή, τους μήνες που ακολούθησαν υπερασπίστηκε πολλές φορές τους τίτλους του. Κάποια στιγμή ανέβηκε στα ημιμέσα βάρη και κατέκτησε τον τίτλο, νικώντας τον Τζίμι ΜακΛάρνιν. Λίγο καιρό μετά ο ΜακΛάρνιν τον νίκησε, ο Ρος επανήλθε στα ελαφρά ημιμέσα, ξαναπήρε τον τίτλο και αργότερα ανέβηκε πάλι στα ημιμέσα, νίκησε τον μεγάλο αντίπαλό του και εστέφθη ξανά πρωταθλητής κόσμου. Μετά πέτυχε 16 συνεχείς νίκες.

Στον τελευταίο αγώνα του υπερασπίστηκε τον τίτλο του στις 31 Μαΐου 1938 ενάντια στο Χένρι Αρμστρονγκ, ο οποίος τον σφυροκόπησε αμείλικτα. Αν και οι προπονητές του τον εκλιπαρούσαν να εγκαταλείψει, ο Ρος αρνήθηκε. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν, ότι η προσπάθειά του κατά του Αρμστρονγκ ήταν ως μία από τις πιο θαρραλέες στην ιστορία.

Από ήρωας των ΗΠΑ σε κέντρο απεξάρτησης

Οταν ο Μπάρνι Ρος αποσύρθηκε από τα ρινγκ, κατατάχτηκε στους πεζοναύτες. Η διοίκηση επιθυμούσε να τον κρατήσει στην πατρίδα, όπως γινόταν με τους διαπρεπείς αθλητές της εποχής ώστε, μετέχοντας σε διάφορες εκδηλώσεις, ν’ ανυψώνουν το ηθικό του λαού. Ο Ρος, όμως, ήθελε να πολεμήσει για την πατρίδα του. Πριν να φύγει, ενεπλάκη σε μια υπόθεση, με αφορμή ένα αντισημιτικό σχόλιο. Παραπέμφθηκε στο στρατοδικείο, τα περισσότερα μέλη του οποίου ήθελαν να τον καταδικάσουν. Ομως, ο πλοίαρχος, Μπέρθολ Ντέιβις, που, επίσης, ήταν Εβραίος και γνώριζε τα κατορθώματα του Ρος, έπεισε τ’ άλλα μέλη του δικαστηρίου να του επιτρέψουν να πάει στον πόλεμο. Ετσι βρέθηκε στο Γκουανταλκανάλ, στον Νότιο Ειρηνικό.

Μια νύχτα, μαζί με τρεις συντρόφους του, παγιδεύτηκαν από εχθρικά πυρά. Τραυματίσθηκαν και μόνο ο Ρος μπορούσε να πολεμήσει. Μάζεψε όλα τα όπλα και πολέμησε όλη τη νύχτα με 24 Ιάπωνες, τους οποίους σκότωσε. Δύο πεζοναύτες σκοτώθηκαν και ο Ρος κουβάλησε τον τρίτο στους ώμους του. Αυτός ήταν 104 κιλά και ο Ρος... σαράντα λιγότερα. Του απονεμήθηκε η τρίτη σημαντικότερη στρατιωτική διάκριση των ΗΠΑ, το Αργυρό Αστρο. Καθώς ήταν από τους μεγαλύτερους ήρωες των ΗΠΑ τιμήθηκε από τον πρόεδρο, Φράνκλιν Ρούσβελτ.

Κατά την παραμονή του στο Γκουανταλκανάλ άρχισε ισόβια φιλία με τον διάσημο ιερέα, Φρέντρικ Γκέρινγκ. Ο Γκέρινγκ θεωρούσε τον Ρος εθνικό θησαυρό, που αψήφησε τη λογική, όταν έπρεπε να υπερασπίσει τις αρχές του. Ο Ρος ήταν ο μόνος ικανός να παίξει ένα ευαίσθητο μουσικό όργανο στο τροπικό νησί. Την παραμονή των Χριστουγέννων, πριν ο Ρος και οι πεζοναύτες να πάνε στη μάχη, ο Γκέρινγκ του ζήτησε να μάθει την «Αγια Νύχτα» και άλλα χριστουγεννιάτικα τραγούδια στους στρατιώτες. Μετά τον παρακάλεσαν να παίξει ένα εβραϊκό τραγούδι. Ο Ρος έπαιξε ένα που μιλούσε για την αγάπη ενός παιδιού για τη μητέρα του, η οποία αυτοθυσιάστηκε. Πολλοί από τους πεζοναύτες γνώριζαν τη μελωδία του τραγουδιού, επειδή ο Ρος την έπαιζε πάντα πριν να μπει στο ρινγκ. Οταν άκουσαν τους στίχους, λέγεται ότι όλοι έκλαψαν.

Στη διάρκεια της αποθεραπείας του, ο Ρος απέκτησε εξάρτηση από τη μορφίνη, την οποία έπαιρνε κατά των πόνων. Οταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, η μορφίνη έγινε ηρωίνη. Μερικές φορές ξόδευε 500 δολάρια την ημέρα γι’ αυτήν. Μπήκε σε κέντρο απεξάρτησης και κατάφερε να «καθαρίσει». Αργότερα έδινε διαλέξεις σε σχολεία με θέμα τους κινδύνους από τη χρήση ναρκωτικών.

KAΘΗΜΕΡΙΝΗ