΄΄ΞΥΠΝΑΤΕ...ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ''...Κρατήστε τον αθλητισμό ζωντανό…

Κρατήστε τον αθλητισμό ζωντανό…

Κρατήστε τον αθλητισμό ζωντανό…

(ΝΤΟΠΕΡΜΑΝ, ΠΕΜΠΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011)


Τι έχει μείνει όρθιο τα δυο τελευταία χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο; Τίποτα δεν έχει μείνει. Ο,τι ξέραμε χαλάει, σπάει, κομματιάζεται, σαπίζει. Και σκάει η βόμβα ότι το υπουργείο οικονομικών θα βάλει άγριο χέρι, ένα ακόμα άγριο χέρι και στον αθλητισμό.Εγκλήματα έχουν γίνει στον ελληνικό αθλητισμό εδώ και 20 χρόνια. Από το ένα λάθος στο άλλο, από την μια σπατάλη στην άλλη, από την μια υπερβολή στην επόμενη.

Σήμερα, όμως, η Ελλάδα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τον αθλητισμό. Οχι τον

πρωταθλητισμό, αλλά τον αθλητισμό. Αυτό είναι που καίει, αυτό είναι που έκαιγε πάντα. Να υπάρξει μια διέξοδος για τα παιδιά. Το πρωτεύον είναι αυτό κι όλα τα άλλα έπονται.

Τι να κάνει η πιτσιρικαρία; Τι άλλο της απέμεινε να κάνει; Αν πας και βάλεις λουκέτο σαν κράτος στα σωματεία, στις ομοσπονδίες, στα στάδια, τότε τι μήνυμα περνάς; Πώς να πάει ο άλλος να αθληθεί, όταν έχει φάει θανατηφόρα κλωτσιά στην σπονδυλική στήλη όλο το οικοδόμημα;

Είναι κάποιος 12, 14, 16 ετών. Βλέπει την οικογένειά του να μπαίνει στην ανεργία ή, να τα βγάζει δύσκολα πέρα, περισσότερο από ποτέ. Κοιτάει γύρω του και αναπνέει την μιζέρια, αφού ο μπόμπιρας ακόμα κι αν σπουδάσει, το πιθανότερο είναι να μείνει με το πτυχίο στα χέρια. Κάθεται μέσα, ξεροσταλιάζει στο ίντερνετ, βλέπει τηλεόραση, άντε να βγει και μια, δυο φορές με το πετσοκομμένο χαρτζιλίκι.

Πώς, λοιπόν, θα ξεδώσει το παιδί, όταν του κόβεις και την τελευταία ανάσα, το μοναδικό οξυγόνο, αυτό το θείο πράγμα που λέγεται «αθλητισμός»;

Ωρίμασαν

οι συνθήκες

Στην σύγχρονη Ελλάδα δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε τον αθλητισμό. Ποτέ! Κι ενώ τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία για το μεγάλο άλμα, έτσι ώστε να κάνουμε μια ιστορική υπέρβαση αφού οι ιδιαίτερες συνθήκες το επιτρέπουν, βλέπουμε ότι απαξιώνεται και αυτό το κοινωνικό αγαθό.

Ενώ, δηλαδή, έχει ωριμάσει περισσότερο από ποτέ το σκηνικό και πολύς κόσμος αναζητά το καινούργιο, έτσι ώστε να αποκτήσουμε πραγματικό αθλητισμό, έρχεται η κυβέρνηση και λέει ουσιαστικά «κλείστε το μαγαζί». 

Ολες για λουκέτο

Για να γλιτώσει, λέει, το κράτος 50 εκατομμύρια ευρώ, πάει και ρίχνει τσεκούρι 40% στις ομοσπονδίες και τα στάδια. Μισό λεπτό… Τα μισά απ’ αυτά τα λεφτά είναι καταναλωτικές δαπάνες, άρα επιστρέφονται στο κράτος. Αρα, τι νόημα έχει να σβήσεις τον αθλητισμό; Το επεσήμαναν και ο Βασίλης Σεβαστής, αλλά και ο Διαθεσόπουλος, όπως και ο Πύρρος Δήμας ή, ο Ζαννιάς. Οτι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να σταθεί καμία ομοσπονδία. Θα βάλουν λουκέτο όλες.

Την βάση

Δεν γίνεται, δηλαδή, να έρχεσαι μήνα Σεπτέμβριο και να κόβεις τον μισό – εγκεκριμένο από εσένα το κράτος - προϋπολογισμό νταηλίκι. Πώς ο άλλος να πληρώσει τα σωματεία; Θα κλείσουν. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο. Μην ξεχνάμε ότι ήδη οι προϋπολογισμοί των ομοσπονδιών έχουν περιοριστεί κατά πολύ την τελευταία διετία. Κι εδώ μιλάμε για την πιτσιρικαρία, όχι για τον πρωταθλητισμό που ούτως ή, άλλως είναι λαβωμένος. Με το να σβήσεις τον αθλητισμό, δηλαδή, κτυπάς απευθείας την βάση, όχι τον αφρό.

  
Πάνω απ’ όλα ένα κοινωνικό αγαθό…

Ούτε θα λυθεί κανένα πρόβλημα αν μπροστά στις αντιδράσεις η κυβέρνηση πάει και πει στις ομοσπονδίες «εντάξει…, δεν σας κόβω το 40%, αλλά μόνο το 30% για να μπορέσετε να κάνετε προετοιμασία για τους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου που είναι σε έναν χρόνο».

Είπαμε ότι πλήττεται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Εκεί είναι το πρόβλημα. Οταν, δηλαδή, το σωματείο της περιοχής κλείσει, τότε κόβεται η πρόσβαση στο παιδάκι να πάει να ασχοληθεί με ένα σπορ. Ο επαγγελματίας αθλητής θα την βρει την άκρη κουτσά στραβά. Ο πιτσιρικάς, τι να κάνει; Πού να απευθυνθεί όταν δεν υπάρχει στάδιο ανοιχτό, όταν δεν υπάρχει σωματείο, όταν δεν βλέπει προπονητή κλπ.; Και πώς θα ξεδώσει; Πώς θα βρει δυο ανάσες ξεγνοιασιάς στην ζωή του; Από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια;

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και γι’ αυτό το θίγω. Και ο Βενιζέλος, που ήταν υπουργός πολιτισμού πριν μερικά χρόνια, προολυμπιακά, θα πρέπει να κοιτάξει το ζήτημα σε βάθος, πριν προχωρήσει σε μια τέτοια καταστροφική υλοποίηση. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί. Ούτε θα λυθεί κανένα πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας με τέτοιες κινήσεις που προκαλούν μια ακόμα κοινωνική αιμορραγία.

Ο αθλητισμός είναι πάνω απ’ όλα κοινωνικό αγαθό. Και συμφωνώ με τα περισσότερα απ’ αυτά που είπαν, όταν μίλησαν, τόσο ο Σεβαστής, όσο και ο Διαθεσόπουλος, που έχουν μια εμπειρία πάνω στο αντικείμενο, ενώ γνωρίζουν και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Δεν είναι χθεσινοί παράγοντες, δηλαδή. Και ο Σεβαστής είναι και πρώην αθλητής.

Κατραπακιά

Εχω την εντύπωση ότι ο Γερουλάνος πολεμάει την κατάσταση. Προσπαθεί, δηλαδή, να βρει μια λύση, έτσι ώστε να μην βάλει λουκέτο ο ελληνικός αθλητισμός από την κορυφή ως τα νύχια. Οπως νομίζω ότι και ο Μπιτσαξής θα κάνει προσπάθειες, διότι σε λίγο δεν θα έχει αντικείμενο ως ΓΓΑ. Τι να το κάνεις, δηλαδή, όταν είναι πληρωμένοι, όπως και πρέπει να είναι βέβαια, οι υπάλληλοι στην γραμματεία ή, στις ομοσπονδίες και τα στάδια, ενώ δεν υπάρχουν αθλητές; Διότι δίχως ίχνος υπερβολής για εκεί πάει η κατάσταση. Για οριστικό φαλιμέντο. Ξέρω τι λέω εγώ.

Στα νέα

Ετσι έχουν τα πράγματα. Οδεύουμε σε κραχ άνευ προηγουμένου. Κι όταν σβήσει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, όταν ο γονιός δεν μπορεί να πάει το παιδί του να αθληθεί, τότε πολύ απλά δεν έχεις αθλητισμό. Κι εκεί που πάει να γίνει μια υγιής προσπάθεια, έρχεται η μεγαλύτερη κατραπακιά.

Κι όταν λέω υγιής προσπάθεια, εννοώ ότι επιτέλους και στην Ελλάδα έχουν αρχίσει κάποιοι άνθρωποι να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι το παν τα μετάλλια με το τσουβάλι. Εχουν αλλάξει τα πράγματα σ’ αυτό το θέμα. Και υπάρχει και κόσμος που έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος.

Αρα, το βάρος θα πρέπει να πέσει πάνω στην βάση του αθλητισμού. Στα νέα παιδιά. Στο φρέσκο αίμα. Σε ερασιτεχνικό και μαζικό επίπεδο, δηλαδή. Κι αντί να πέσει το βάρος εκεί, έρχεται το τελειωτικό κτύπημα. Και, μάλιστα, δίχως να κλείσει τουλάχιστον κάποια τρύπα στην ελληνική οικονομία.

Τέλος πάντων. Αυτά τα λέμε χρόνια. Ο αθλητισμός είναι διέξοδος. Αν δεν μπορείς να προσφέρεις ένα εργασιακό μέλλον στη νέα γενιά, δώσε της τουλάχιστον την ευκαιρία να αποκτήσει αθλητική παιδεία και να βγάλει δημιουργικά την ενέργειά της. Μην το κόβεις κι αυτό, διότι δεν έχει μείνει και τίποτα άλλο.