Μαρία Πρεβολαράκη: 

“Ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες”

19 hours ago

http://welovesports.gr/

Στα… χνάρια του πατέρα της Θεόδωρου Πρεβολαράκη βαδίζει η κόρη του Μαρία. Η 25χρονη αθλήτρια της πάλης, επανήλθε από τον τραυματισμό της και διέπρεψε στα διεθνή ταπί. Κατέκτησε χάλκινα μετάλλια σε παγκόσμιο και σε ευρωπαϊκό (53κ.) και, τώρα, νιώθει έτοιμη να διεκδικήσει το μετάλλιο που λείπει από τη συλλογή της: το ολυμπιακό μετάλλιο. Το welovesports συνάντησε την πρωταθλήτρια και συζήτησε μαζί της για όλα: τα πρώτα της βήματα στο άθλημα, τους στόχους της, αλλά και για τα προβλήματα που ταλανίζουν το άθλημα, για τις εγκαταστάσεις, την οικονομική αποκατάσταση των αθλητών, ακόμη και για τον κατηγορούμενο για αποπλάνηση αθλήτρια, προπονητή (σ.σ. ο ίδιος δήλωνε προπονητής, αλλά, όπως αποκάλυψε στο welovesportsη κ. Νικολάου δεν διέθετε άδεια).

Πότε ξεκίνησες και τι σε έκανε ασχοληθείς την πάλη;

Ασχολήθηκα με το άθλημα της πάλης σε ηλικία περίπου 8 χρόνων με προτροπή του πατέρα μου που ως πρώην πρωταθλητής της πάλης και διακεκριμένος διαιτητής ήθελε να μας περάσει το ‘μικρόβιο’, κυρίως στον αδερφό μου, αλλά και σε εμένα. Όταν ξεκίνησε με τον αδερφό μου δεν ήθελε εμένα να με αφήνει σπίτι και με έπαιρνε μαζί, στην αρχή για να βλέπω, και στην συνέχεια, αφού έβλεπε ότι ζητούσα και εγώ να δοκιμάσω, με ξεκίνησε και εμένα.

Τι θυσίες χρειάζεσαι για να φτάσεις στην κορυφή;

Χρειάζεται ένας λίγο πιο αυστηρός και πειθαρχημένο τρόπος ζωής. Για να κάνεις πρωταθλητισμό δε θα πρέπει να αναλώνεσαι σε οτιδήποτε. Πρέπει να δουλεύεις αρκετά στην προπόνηση και να ξεκουράζεσαι, επίσης, αρκετά για να μπορείς να αποδόσεις ξανά τα μέγιστα στην επόμενη προπόνηση. Επομένως, οτιδήποτε χαλάει αυτή την σειρά (βόλτες, ξενύχτια, fast food κ.α) θα πρέπει να το περιορίζεις αρκετά και ειδικά την περίοδο των αγώνων να ζεις μόνο γι’ αυτό. Επίσης, σίγουρα έχουμε στερηθεί κάποιες οικογενειακές στιγμές σε γιορτές, όπου λείπουμε σε προετοιμασίες, αλλά αυτό που κάνουμε μας γεμίζει, οπότε δεν το σκεφτόμαστε τόσο.

Πως προγραμματίζεις την προπόνηση σου; Μπορείς να μας περιγράψεις μία προπονητική σου εβδομάδα;

Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μου περιλαμβάνει κάθε απόγευμα τρεις ώρες προπόνηση, τρεις φορές την εβδομάδα, και πρωινή προπόνηση δύο ώρες. Αυτά τις καθημερινές… Το Σάββατο τρέξιμο στο βουνό και την Κυριακή είναι κενή μέρα για να χαλαρώσεις και ξεκουράστεις .

Σε είδαμε εφέτος να κατακτάς την τρίτη θέση στο παγκόσμιο, στο Παρίσι και στο ευρωπαϊκό, στη Σερβία. Είναι αυτά τα μετάλλια καλός οιωνός για μια Ολυμπιακή διάκριση;

Σίγουρα ένας αθλητής που κατακτά μετάλλιο σε ευρωπαϊκό και, κυρίως, σε παγκόσμιο έχει βλέψεις και για ολυμπιακή διάκριση, αφού και οι αντίπαλοι που θα αντιμετωπίσει στους Ολυμπιακούς είναι αυτοί που έχει αντιμετωπίσει και στο παγκόσμιο. Βέβαια, οι Ολυμπιακοί είναι ακόμη λίγο μακριά… Στόχος μου μέχρι τότε είναι να παραμείνω σε υψηλό επίπεδο και στην Τόκιο να φτάσω στην κορύφωση.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον προπονητή που κατηγορείται ότι αποπλάνησε 14χρονη αθλήτρια;

Δεν γνωρίζω καλά ούτε τον συγκεκριμένο προπονητή, ούτε τι ακριβώς έχει γίνει με αυτή την υπόθεση οπότε δεν μπορώ να έχω άποψη. Το σίγουρο είναι ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί με τους ανθρώπους που εμπιστεύονται για κάποιες ώρες τα παιδιά τους. Επίσης, θέλω να πω ότι σίγουρα ένα τέτοιο τυχαίο περιστατικό δεν μπορεί σκιάσει το χώρο της πάλης που βγάζει άριστους και άξιους ανθρώπους για την κοινωνία.

Ποια θεωρείς ότι είναι η πιο δύσκολη αθλήτρια που έχεις αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής;

Σε αυτό το επίπεδο κάθε αθλήτρια είναι δύσκολη, η κάθε μια για ξεχωριστό λόγο. Πιστεύω ότι με δυσκολεύουν περισσότερο οι κινητικές αθλήτριες από τις πιο στατικές και δυναμικές, επομένως θεωρώ πιο δύσκολες τις αθλήτριες από την Ιαπωνία, γιατί το “παιχνίδι” τους είναι πολύ κινητικό.

Ποιο είναι το πρότυπο σου;

Το πρότυπό μου εφόσον ήμουν και στον Εθνικό δεν μπορεί να ήταν άλλος από τον κύριο Μυγιάκη. Είναι ο μοναδικός χρυσός ολυμπιονίκης στο άθλημα μας. Ως κοπέλα, όμως, στην γυναικεία πάλη ήταν η Σοφία Πουμπουρίδου, η οποία όταν την γνώρισα και προσωπικά σε προετοιμασίες ήταν υπόδειγμα και ως αθλήτρια και ως χαρακτήρας.

Θα τη θεωρούσες επιτυχημένη την σεζόν που πέρασε ή περίμενες κάτι καλύτερο από τον εαυτό σου;

Σίγουρα όταν κατακτάς μετάλλιο και στους δύο μεγάλους στόχους της χρονιάς, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο, για εμένα θεωρείται επιτυχία. Αυτό που πίστευα και ήθελα πολύ ήταν να κερδίσω την Λευκορωσίδα στο παγκόσμιο για να βρεθώ εγώ στον τελικό, καθώς μου είχε στερήσει πάλι την είσοδο μου στον τελικό του ευρωπαϊκού για μια λεπτομέρεια. Στο παγκόσμιο πίστευα ότι θα έπαιρνα το αίμα πίσω, αλλά δυστυχώς και εκεί είχαμε την ίδια εξέλιξη καθώς κέρδιζα, όμως στα τελευταία δευτερόλεπτα ρίσκαρα εσφαλμένα και έχασα δύο πόντους και την ευκαιρία να βρεθώ στον τελικό. Εδώ είμαστε, όμως, και πρώτα ο θεός να έχουμε την υγεία μας να δουλέψουμε ακόμη πιο δυνατά και να καταφέρουμε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

Οι επόμενοι στόχοι μου είναι το ευρωπαϊκό, το παγκόσμιο και οι Μεσογειακοί Αγώνες της επόμενης χρονιάς και ο μεγάλος μου στόχος, σαφώς, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο, το 2020

Ποια θεωρείς  πιο σημαντική  και ποια πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σου;

Σημαντική στιγμή θεωρώ όταν μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντάς και καταφέρνεις και πάλι να φτάνεις τους στόχους σου. Μια τέτοια χρονιά με δυσκολίες και εμπόδια ήταν η φετινή, αλλά μπορέσαμε να τα ξεπεράσουμε. Αυτό μου έδωσε πιο πολύ δύναμη και η χαρά των επιτυχιών ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν με τον τραυματισμό και το χειρουργείο στον αυχένα μου, ενάμιση χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς. Ήταν μια περίοδο που πραγματικά δεν ήξερα τι θα γίνει και εάν θα μπορέσω να ξαναπαλέψω και να ξαναφτάσω σε υψηλό επίπεδο και εάν θα προλάβαινα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Έχω καταφέρει και έχω ξανά βρει τον εαυτό μου αγωνιστικά και τώρα νιώθω και καλύτερα από πριν.

Οι χώροι που υπάρχουν στην Ελλάδα για προπονήσεις βοηθάνε τους αθλητές να πετύχουν κάποια μεγάλη διάκριση ή οι χώροι που έχουμε δεν είναι επαρκείς;

Στον Άτλαντα Καλλιθέας, όπου γυμνάζομαι τώρα, ο χώρος θεωρώ ότι είναι πολύ καλός και ειδικά με την δωρεά του κ. Καπράλου, του πρόεδρου της ΕΟΕ , για καινούρια παλαίστρα, έχουν βελτιωθεί αρκετά οι συνθήκες. Σίγουρα, όμως, όλοι οι αθλητικοί χώροι στην Ελλάδα δεν έχουν την προσοχή που πρέπει και παραμελούνται. Αντιμετωπίζουν προβλήματα στη θέρμανση που αυτό δυσκολεύει πολύ το έργο  των προπονητών και την προπόνηση των αθλητών, ιδίως τις εποχές με καύσωνα ή πολύ κρύο. Παραμελούνται επίσης ως προς την καθαριότητα και την υγιεινή και σίγουρα δεν μπορούν να συγκριθούν με τους χώρους προπονήσεων  του εξωτερικού. Βέβαια, εάν θέλει κάτι κάποιος πολύ  όπου και να τον βάλεις και με ότι διαθέτει θα βρει τον τρόπο να τα καταφέρει…