13 bullets
Δεκαετία του '90, βράδυ έξω από το club «Αυτοκίνηση», κόσμος έρχεται συνέχεια, οι παρκαδόροι δεν προλαβαίνουν. Φώτα, φασαρία, η μουσική φθάνει μέχρι τη λεωφόρο. Είναι η δεκαετία των clubs και κυκλοφορεί χρήμα. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί, φωνές και επικρατεί πανικός. Πολλοί τρέχουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Μέχρι να γίνει αντιληπτό τι έχει συμβεί, ένας άνδρας βρίσκεται στο έδαφος. Έχει χτυπηθεί από 3 σφαίρες. Τα ρούχα του γίνονται κόκκινα, η κατάσταση του φαίνεται άσχημη. Ο ίδιος ανασηκώνεται και κοιτάζει γύρω του. Στο μυαλό του περνούν φάσεις από τη ζωή του. Ο Γιάννης Αϊδινιώτης πιστεύει ότι τέλειωσε. Οι εικόνες που βλέπει τον πηγαίνουν αρκετά χρόνια πίσω…
Πως ξεκίνησαν όλα..
Στις 16 Φεβρουαρίου του 1981, ένας αγώνας μποξ απασχολεί τον αθλητικό τύπο της εποχής. Πρόκειται για το ντεμπούτο του Γιάννη Αϊδινιώτη στο επαγγελματικό μποξ, σ' έναν αγώνα εναντίον του νέγρου Seinomio David από την Ουγκάντα. Οι εφημερίδες προετοιμάζουν τον κόσμο για τον πολυαναμενόμενο αγώνα. O ίδιος κολλάει μόνος του τις αφίσες στις κολώνες. Πράγματι, στο κατάμεστο κλειστό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας το ξύλο άρχισε να πέφτει και ο Αϊδινιώτης μέσα σε πανηγυρισμούς νικά τον αντίπαλό του στα σημεία. Ενώ ο αγώνας έχει λήξει ο Ουγκαντέζος ρίχνει μια γροθιά στον Αϊδινιώτη, γεγονός που προκαλεί τους φιλάθλους που ετοιμάζονται να εισβάλλουν στο ρινγκ για να …καθαρίσουν. Τελευταία στιγμή με την επέμβαση ισχυρής αστυνομικής δύναμης αποφεύγονται τα χειρότερα. Η νίκη του έχει αντίτιμο … 500 δραχμές. Γυρίζει στο σπίτι του αιμορραγώντας.
H είσοδος του Αϊδινιώτη στο επαγγελματικό μποξ ξεκινά με τον καλύτερο τρόπο. Σύντομα η νέα πρόκληση ακούει στο όνομα Guido Galletti, πρωτοπυγμάχος της Ιταλίας. Τα πρωτοσέλιδα «ντοπάρουν» με τίτλους όπως «Τιτανομαχία», «Ο Galletti απειλεί να τσακίσει τον Αϊδινιώτη». Στις 16 Ιουλίου 1981, πάλι στον κατάμεστο «τάφο του Ινδού», διεξάγεται ένας σκληρός αγώνας με πολύ ξύλο. Όμως όπως περιγράφει η «Αθλητική Ηχώ» της 19/7 «…μαχητής σκληροτράχηλος και θυελλώδης στις επιθέσεις του, κυριάρχησε πάνω στο ρινγκ…», ο Αϊδινιώτης δέρνει τον ιταλό και πετυχαίνει μια μεγάλη νίκη. Γίνεται πλέον γνωστός και εκτός συνόρων και αρχίζει μια μεγάλη καριέρα.
Σαν ασπρόμαυρη ταινία..
Η ιστορία της ζωής του με στοιχεία από παλιά ελληνική ταινία. Μικρός μεγαλώνει στους Ελληνορώσους και πλακώνεται στις αλάνες της δεκαετίας του 1960. Αποφασίζει να γίνει πυγμάχος και πηγαίνει στον Παναθηναϊκό. Στα αποδυτήρια πέφτει ξύλο γιατί βάζει κολόνια και οι άλλοι πυγμάχοι τον βρίζουν «αδελφή». Κάθε ημέρα εκτός από το ξύλο της προπόνησης δίνει κανονικούς αγώνες backstage. Από εκείνη την «ηρωική» εποχή μέχρι την επαγγελματική καταξίωση ο δρόμος ήταν μακρύς και με αγκάθια. Τη δεκαετία του '90 γίνεται προπονητής και οργανώνει με μεγάλη διεθνή επιτυχία το ελληνικό γυναικείο μποξ. Όμως η συγκυρία τα φέρνει αλλιώς και μπλέκει με τη νύχτα και τα κυκλώματά της. Το βράδυ εκείνο έξω από την «Αυτοκίνηση», ο Αϊδινιώτης επιζεί από θαύμα. Έχει θυσιάσει όμως μερικές από τις 7 ζωές του. Η συνέχεια είναι κατηφορική, θα βρεθεί στη φυλακή έχοντας «φάει» 18, 5 χρόνια για εκβιασμό. Θα βγει στα 3 και η όλη εμπειρία θα τον αλλάξει. Όπως λέει ο ίδιος « ..η φυλακή λυγίζει και τους πιο σκληρούς..»
Παράνοια πίσω από τα κάγκελα..
Ένα περιστατικό θα τον σημαδέψει στον Κορυδαλλό. Κάποια στιγμή φέρνουν στο ίδιο κελί τον διαβόητο δολοφόνο Πάσσαρη. Σε μια ανύποπτη στιγμή και ενώ παίζουν τάβλι, ο Πάσσαρης του λέει ότι μόλις βγει έξω, ο πρώτος που θα «καθαρίσει» θα είναι ο Αϊδινιώτης. Ακολουθεί σύρραξη και άγριο ξύλο με τον Πάσσαρη να βρίσκεται αιμόφυρτος με το κεφάλι στη λεκάνη της τουαλέτας. Με την επέμβαση των φρουρών ο Αϊδινιώτης μεταφέρεται σε άλλη φυλακή και σώζεται από τις συμμορίες που είχε στον έλεγχο του ο Πάσσαρης. Θα περάσει από πολλά αλλά δεν θα πάρει ναρκωτικά που κυκλοφορούν σαν καραμέλες γύρω του. Ο Αϊδινιώτης λέει «.. η φυλακή τρελαίνει, είναι ζούγκλα, μπορεί να σφάξουν για το τίποτα, όλοι παίρνουν ναρκωτικά, εγώ σώθηκα χάρις στο χαρακτήρα μου, τη ψυχή και το μποξ…».
Λίγο πριν βγει από τις φυλακές της Χαλκίδας, βρισκόταν στο προαύλιο με ένα συγκρατούμενο του. Ξαφνικά από το πουθενά ένα σπουργίτι έρχεται και κάθεται στο στήθος του. Το απίθανο γεγονός κάνει τον διπλανό του να πει «…ρε συ μήπως αποφυλακίζεσαι;». Στη φυλακή όταν πλησιάζει η ημέρα που θα βγεις δεν αναφέρεις σε κανένα τίποτα. Μετά την αποφυλάκιση του θυμάται ακόμη και τώρα, μια βουτιά στη θάλασσα και το αίσθημα που βίωσε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Οι επιλογές μας καθορίζουν και το μέλλον μας, όσο και αν ακούγεται κλισέ. Ο Αϊδινιώτης βρέθηκε από τη «σκοτεινή πλευρά» και σήμερα με σημάδια από …13 σφαίρες πάνω στο σώμα του, σκέφτεται όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια πίνοντας τον καφέ του στο ηλιοβασίλεμα. Σκέφτεται αν τελικά απ' όλους όσους αντιμετώπισε στο ρινγκ και εκτός, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του είναι το όνομα του.
http://www.mancode.eu/57915.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου