Παλεύουν για να σηκώσουν τις καρέκλες

Αθλητισμός και... άλλα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 28 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2014

Παλεύουν για να σηκώσουν τις καρέκλες

Ενότητα είναι το ζητούμενο και πρέπει να είναι το σύνθημα και ο ειλικρινής στόχος όλων στην πάλη και στην άρση βαρών, που έχουν δοξάσει την Ελλάδα

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου 

Η άρση βαρών και η πάλη διέρχονται κρίση αγωνιστική στην χώρα μας. Δυστυχώς, και διοικητική. Επικρατεί φτώχεια. Και κυριολεκτική -αφού, πλέον, οι επιχορηγήσεις δεν επαρκούν για να γίνει ουσιαστική δουλειά (δυστυχώς, τέτοια δεν έγινε ακόμη και την εποχή των «παχειών αγελάδων»), με συνέπεια και τα δύο αθλήματα να βλέπουν τις διεθνείς διακρίσεις με τα... κυάλια- και μεταφορική, καθότι, όπως προαναφέραμε, οι σημαντικές επιτυχίες είναι κάτι ουτοπικό. Και όπου υπάρχει φτώχεια, υπάρχει και γκρίνια. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ακόμη και για την στάση κάποιων διοικητικών παραγόντων των αθλημάτων...

Και στις δύο ομοσπονδίες επικρατεί αναβρασμός. Κινήσεις για ανατροπή των διοικήσεων, προτάσεις μομφής, που οδηγούν την ομοσπονδία της άρσης βαρών (ΕΟΑΒ) σε πρόωρες αρχαιρσίες, μηνύσεις, δίκες και άλλα θλιβερά.

Δεν τασσόμαστε υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Και αυτή η στάση μας ΔΕΝ είναι στάση «Πόντιου Πιλάτου». Δεν «νίπτομεν τα χείρας μας». Οσοι μάς γνωρίζουν, γνωρίζουν καλά και πόσο ευθαρσώς εκφράζουμε την γνώμη μας για όλα τα ζητήματα. Θεωρούμε, όμως, ότι, στην σημερινή συγκυρία, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για διοικητικές διενέξεις.
Είμαστε, λοιπόν, υπέρ των δύο θαυμάσιων -και ιδιατέρως αγαπητών σ' εμάς- αθλημάτων, που έχουν φέρει στην Ελλάδα τόσα και τόσα Ολυμπιακά και παγκόσμια μετάλλια, για να μη μιλήσουμε για τα ευρωπαϊκά. Γι' αυτό μας εκφράζει απόλυτα όσα έγραψε ο Θεόδωρος Συνοδινός*, αναφέρομενος μεν στα όσα θλιβερά, αλλά όχι πρωτόφαντα, συνέβησαν στην πάλη, το κείμενό του, όμως, ταιριάζει απολύτως, στις γενικές αρχές του, και στα όσα διαδραματίζονται στην άρση βαρών. Γι' αυτό και το δημοσιεύουμε:

«Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει λύση, προβλήματα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Η πολιτική του αθλήματος της πάλης (και κάθε αθλήματος) πρέπει να εστιάζεται στην ενότητα. Είναι κρίμα να δίνεται η εντύπωση ότι η ψυχραιμία χάνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ.

"Φαντάσματα" και "δράκοι" δεν έχουν θέση στο, κάποτε, άθλημα των Ελλήνων Ολυμπιονικών. Εχουμε εναποθέσει τα όνειρά μας και τις ελπίδες μας στη δημιουργία μιας νέα σελίδας για το άθλημα.
Τελευταία, όμως, ο εκνευρισμός,  που κυριαρχεί στις ενέργειες  των διοικούντων αποτελεί κακό σύμβουλο. Η όποια καλόπιστη κριτική εκνευρίζει, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να οδηγηθεί στο ακροατήριο της "Ευελπίδων" (έπειτα από μήνυση και κράτηση στο αυτόφωρο) εκπρόσωπος σωματείου, που τόλμησε, μεταξύ άλλων, να υποβάλει ερώτηση για το κατά πόσο είχαν δικαίωμα ψήφου 31 σωματεία από τα 63 που συμμετείχαν στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του αθλήματος.
Στην "Ευελπίδων", λοιπόν, η Δικαιοσύνη, αφού επί δύο ολόκληρες ώρες άκουσε τα όσα συνέβησαν, έκρινε, ότι οι ανησυχίες δεν αποτελούν συκοφάντηση ούτε, φυσικά, δυσφήμηση.
Ήταν για το άθλημα άλλη μία θλιβερή ημέρα, που πρέπει  να ξεχασθεί γρήγορα και να μη επαναληφθεί. Διότι έχουμε συνηθίσει  η πάλη να πρωταγωνιστεί στις παλαίστρες, όχι  στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Ας ελπίσουμε ότι στο εγγύς μέλλον θα υπάρχει η ανάλογη εμπειρία, ώστε να ξεχαστούν οι τρόποι, με τους οποίους συνήθως δρα και ενεργεί η εκάστοτε αντιπολίτευση, και οι οποίοι είναι απαράδεκτο να υιοθετούνται από μία διοίκηση.
Η σημερινή διοικητική αρχή της ΕΟΦΠ έχει τρία και πλέον χρόνια πορείας, για άλλους μεν δημιουργική, για άλλους, όμως, φωτισμένη με… λαμπιόνια Χριστουγεννιάτικα.
Οι διακρίσεις αποτελούν το κριτήριο. Αυτές  θα μιλήσουν για το κατά πόσο η διοίκηση ανταποκρίθηκε στο έργο της, 
Ενότητα, λοιπόν, απαιτείται. Ποτέ δεν είναι αργά. Μη πριονίζετε το κλαδί στο οποίο κάθεστε. Δεν περισσεύει κανείς...».

Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Πολλοί -κι εμείς- θέτουν ένα ερώτημα: Αφού τα δύο αθλήματα βρίσκονται σε περίοδο αγωνιστικής παρακμής, προς τι οι διαγκωνισμοί για τις θέσεις; Γιατί οι παράγοντες παλεύουν να σηκώσουν τις... καρέκλες; Μήπως όλα γίνονται για «ένα πουκάμισο αδειανό»; -για να θυμηθούμε και τον σπουδαίο Νομπελίστα μας, Γιώργο Σεφέρη**. Ή, μήπως, η κατάκτηση της... Ελένης δεν είναι μια ματαιπονία και αξίζει πιο πολλά από όσα θεωρούμε;

*Ο Θεόδωρος Συνοδινός είναι πρόεδρος της Ενωσης Φιλάθλων Βαρέων Αθλημάτων (ΕΦΙΒΑ) και πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης (ΕΟΦΠ).
**Ας θυμηθούμε το σχετικό απόσπασμα από το ποίημα του Σεφέρη,«Ελένη»:
«...δὲν τὄχει μὲς στὴ μοίρα του ν᾿ ἀκούσει 
μαντατοφόρους ποὺ ἔρχονται νὰ ποῦνε 
πὼς τόσος πόνος τόση ζωὴ 
πῆγαν στὴν ἄβυσσο 
γιὰ ἕνα πουκάμισο ἀδειανὸ, γιὰ μίαν Ἑλένη».