ΣΆΒΒΑΤΟ, 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2013
Ο μποξέρ που έβγαλε νοκ άουτ τον εαυτό του
Mάικ Τάισον: Η ακμή και η παρακμή του εκρηκτικού Αμερικανού με την πολυτάραχη καριέρα και τις απρόβλεπτες αντιδράσεις
Του Γιώργου Γεωργακόπουλου
Λίγοι άνθρωποι του αθλητισμού είναι τόσο αμφιλεγόμενοι όσο ο Μάικ Τάισον. Λίγοι έχουν τόσο φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς, για την σταδιοδρομία τους και την συμπεριφορά τους εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Ο βετεράνος Αμερικανός πυγμάχος της κατηγορίας των βαρέων βαρών, που γεννήθηκε το 1966 και αποσύρθηκε το 2006, ανήκει σίγουρα στο πάνθεον των καλύτερων μποξέρ στην ιστορία του αθλήματος σ' επαγγελματικό επίπεδο, έχοντας κερδίσει τα πάντα και σημειώνοντας ρεκόρ που έκαναν αίσθηση.
Γεννημένος στο Μπρούκλιν, ταπεινής καταγωγής, ο Τάισον ήταν από την αρχή ο ήρωας για τους νεαρούς Αφροαμερικανούς σε βαθμό που προσέγγιζε τον θαυμασμό για τον Μοχάμεντ Αλι, τον, κατά πολλούς, σπουδαιότερο πυγμάχο στην ιστορία.
Το εκρηκτικό του ξεκίνημα υποσχόταν πάρα πολλά για το μέλλον του, κάτι που επιβεβαίωσε τελικά η καριέρα του. Από τα 19 του χρόνια, όταν ξεκίνησε την επαγγελματική πυγμαχία τον Μάρτιο του 1985, έδειξε εντυπωσιακές ικανότητες.
Η δύναμή του, οι γρήγορες γροθιές και οι αξιοσημείωτες δυνατότητές του στο ν' αμύνεται, προξενούσαν συχνά φόβο στους αντιπάλους, που συχνά ετίθεντο νοκ-άουτ από τον πρώτο γύρο. Τότε γεννήθηκε το παρατσούκλι «Σιδερένιος Μάικ» - Αϊρον Μάικ.
Στα 1986, όταν πια είχε συμπληρώσει τα 20 του χρόνια, ο Τάισον είχε το εκπληκτικό ρεκόρ των 22 νικών σε ισάριθμους αγώνες, με τους 21 να τους κερδίζει με νοκ-άουτ. Στην ηλικία των 20 ετών και τεσσάρων μηνών κατέκτησε τον πρώτο του μεγάλο τίτλο παίρνοντας τη ζώνη του πρωταθλητή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Πυγμαχίας (WBC). Ηταν ο νεαρότερος πυγμάχος στην ιστορία που το κατόρθωνε. Κι αυτό το πέτυχε νικώντας τον αντίπαλό του, Τρέβορ Μπέρμπικ, με νοκ-άουτ στον δεύτερο γύρο.
Τον Μάρτιο του 2007 κατέκτησε τον τίτλο και της Παγκόσμιας Ενωσης Πυγμαχίας (WBA), σαρώνοντας και τον τρίτο μεγάλο τίτλο τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, παίρνοντας τη ζώνη του πρωταθλητή της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (IBF).
Η ταραγμένη προσωπική του ζωή, όμως, άρχισε να κάνει εμφανή τα σημάδια της και στην απόδοσή του και μέσα στο ρινγκ. Η κάπως χειρότερη φυσική του κατάσταση στα τέλη της δεκαετίας του ’80 τον οδήγησε στην αλλαγή προπονητή και στην τάση να προσπαθεί να τελειώσει αγώνες με μια γερή γροθιά.
Ετσι το 1990 ήρθε το πρώτο νοκ-άουτ, από τις γροθιές του αουτσάιντερ Μπάστερ Ντάγκλας στην Ιαπωνία και η απώλεια του τίτλου, ενώ τον Μάρτιο του 1992 ήρθε και η φυλάκισή του για βιασμό.
Η επιστροφή στα ρινγκ έγινε τον Αύγουστο του 1995, όταν ο Τάισον έδειξε ανανεωμένος. Οι νίκες άρχισαν να έρχονται η μία μετά την άλλη, μέχρι την πολυαναμενόμενη αναμέτρηση με τον παγκόσμιο πρωταθλητή, Εβάντερ Χόλιφιλντ στις 9 Νοεμβρίου του 1996.
Ο αγώνας ήταν ένας από τους καλύτερους της δεκαετίας και βρήκε νικητή τον Χόλιφιλντ με νοκ άουτ στον 11ο γύρο. Ο Τάισον ισχυρίστηκε ότι ο Χόλιφιλντ επανειλημμένα του έριχνε κεφαλιές, και υποσχέθηκε να πάρει το αίμα του πίσω.
Πράγματι κανονίστηκε νέα αναμέτρηση των δύο για τις 28 Ιουνίου του 1997, με τους μάνατζερ να μοσχοπουλούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα, αποκομίζοντας για τους δύο μποξέρ αποζημίωση άνευ προηγουμένου. Υπολογίζεται ότι δύο εκατομμύρια τηλεθεατές πλήρωσαν ειδικό αντίτιμο (pay-per-view) για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τον αγώνα, αριθμός-ρεκόρ.
Ομως και ο αγώνας είχε κάτι το πρωτοφανές: Σε μια στιγμή τρέλας, ο Τάισον άρπαξε το κεφάλι του Χόλιφιλντ και δάγκωσε και τα δύο αυτιά του αντιπάλου του, κόβοντας από το ένα εξ αυτών ένα σχετικά μεγάλο κομμάτι! Ο Τάισον αποκλείστηκε έτσι στον τρίτο γύρο και η άδειά του ανακλήθηκε, ενώ του επεβλήθη και πρόστιμο 3 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η νέα του επιστροφή το 2002 σημαδεύτηκε από την ήττα με νοκ-άουτ από τον Λένοξ Λιούις, και η παρακμή του ήταν πια φανερή. Υστερα από αλλεπάλληλες ήττες από το 2003 έως το 2005, ο Τάισον ανακοίνωσε το 2006 ότι αποσύρεται από τα ρινγκ.
Μία «χολιγουντιανή» ζωή γεμάτη τραγωδίες
Η ζωή του εκτός των ρινγκ είναι διάσπαρτη με τραγωδίες, βία και αίμα, πραγματικά το όνειρο οποιουδήποτε σεναριογράφου για ταινία στο Χόλιγουντ. Δεν πρόκειται για φαντασία αλλά για μια σειρά δραματικών γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή ενός από τους πλέον ταλαντούχους πυγμάχους του 20ού αιώνα και εν πολλοίς διαμόρφωσαν και την καριέρα του.
Τότε ο εκκολαπτόμενος μποξέρ τέθηκε υπό την προστασία του προπονητή, Κας Ντ’Αμάτο.
«Δεν ευτύχησα ποτέ να δω τη μάνα μου χαρούμενη ή περήφανη για μένα. Με ήξερε μόνο σαν ένα άγριο παιδί που έτρεχα στους δρόμους και ερχόμουν με καινούργια ρούχα που γνώριζε ότι δεν τα είχα πληρώσει. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να της μιλήσω ή να τη γνωρίσω καλά. Επαγγελματικά αυτό δεν μέτρησε, αλλά ψυχολογικά και προσωπικά αυτό με συνέτριψε» δήλωσε αργότερα ο Τάισον.
Πράγματι ο μικρός Μάικ ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος και μέχρι τα 13 του χρόνια είχε συλληφθεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, 38 φορές! Οταν, όμως, τον φρόντισαν άνθρωποι με αγάπη για την πυγμαχία, η προσωπική του ζωή μπήκε σε μια σειρά και οι επιτυχίες του στο ρινγκ τον ηρέμησαν ώς έναν βαθμό.
Οι σχέσεις του με αστέρες του Χόλιγουντ τράβαγαν, βεβαίως, τα φλας της δημοσιότητας και τα πρώτα προβλήματα ανέκυψαν με τον χωρισμό του από την πρώτη του γυναίκα το 1988. Την ίδια χρονιά υπέστη κάταγμα σε καβγά του στον δρόμο με άλλον πυγμάχο στις 4 το πρωί.
Λίγες εβδομάδες μετά, ο Τάισον βρέθηκε αναίσθητος στο αυτοκίνητό του με το οποίο είχε χτυπήσει ένα δέντρο, σε μια προσπάθεια, κατά πολλούς, να θέσει τέρμα στη ζωή του λόγω υπερβολικής χρήσης ναρκωτικών.
Το 1990 βρέθηκε ένοχος από το δικαστήριο για παρενόχληση γυναίκας σε μπαρ δύο χρόνια νωρίτερα, αλλά τα χειρότερα ήρθαν ένα χρόνο αργότερα: Η Ντεζιρέ Ουάσιγκτον τον κατηγόρησε για βιασμό, μια υπόθεση που κατέληξε τον Μάρτιο του 1992 σε καταδίκη του σε εξαετή φυλάκιση με άμεση εφαρμογή της ποινής.
Αρχικά ο Τάισον συμπεριφέρθηκε με απαράδεκτο τρόπο ως φυλακισμένος επιτιθέμενος σε έναν δεσμοφύλακα, πράγμα που προσέθεσε άλλες 15 μέρες στην ποινή του. Την ίδια χρονιά πέθανε και ο πατέρας του. Ο Τάισον δεν ζήτησε άδεια για να παραστεί στην κηδεία του. Στη φυλακή έγινε μουσουλμάνος, παίρνοντας το όνομα Μαλίκ Αμπντούλ Αζίζ, ακολουθώντας έτσι τα βήματα του μεγάλου Μοχάμεντ Αλι, πρώην Κάσιους Κλέι.
Η καλή του διαγωγή μετά το πρώτο παραστράτημα, τού χάρισε την ελευθερία του το 1995. Ομως το διπλό δάγκωμα στα αυτιά του Χόλιφιλντ το καλοκαίρι του 1997, σήμανε την αφαίρεση της αδείας του Τάισον και την επιβολή προστίμου, ενώ λίγο αργότερα του επεβλήθη και άλλο πρόστιμο για τον καβγά του με άλλον πυγμάχο στον δρόμο, το 1988. Ολα αυτά τού κατέστρεψαν την ψυχολογία, πράγμα τρομερό για άτομο επιρρεπές στη βία.
Λίγο μετά την τελευταία δικαστική απόφαση είχε και σοβαρό ατύχημα με μοτοσικλέτα, αποκομίζοντας τραύματα στα πλευρά και τους πνεύμονες. Το 1998 είχε νέο καβγά στον δρόμο έπειτα από τροχαίο ατύχημα, που του απέφερε άλλους εννιά μήνες στη φυλακή, ενώ το 2000 βρέθηκε να έχει κάνει χρήση μαριχουάνας.
Σαν να μην έφταναν αυτά, το 2003 η δεύτερή του γυναίκα κατέθεσε αίτηση διαζυγίου επικαλούμενη μοιχεία, ενώ ο Τάισον κήρυξε πτώχευση, λόγω των υπέρογκων εξόδων του και των προστίμων που πλήρωνε.
Το 2006 η αστυνομία βρήκε κοκαΐνη στο αυτοκίνητό του αλλά αυτό του κόστισε μόνο 24 ώρες στη φυλακή και 360 ώρες κοινωνικής εργασίας.
Το τραγικότερο όμως επεισόδιο είναι και το πλέον πρόσφατο: Στις 26 Μαΐου 2009, η τετράχρονη κόρη του, Εξόντους (Εξοδος) πέθανε. Την προηγούμενη ημέρα, σε τραγικό ατύχημα, ένα καλώδιο διαδρόμου γυμναστικής τής έσφιξε τον λαιμό. Ενδεκα ημέρες μετά την τραγωδία, ο Τάισον παντρεύτηκε την τρίτη του γυναίκα. Εχει ώς τώρα άλλα έξι παιδιά από διάφορες γυναίκες.*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 11 Σεπτεμβρίου 2010.
*Από τότε, ο Τάισον απέκτησε άλλο ένα παιδί, το όγδοο, συνολικά. Ο πρώην πυγμάχος έχει διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Τον Μάρτιο του 2011, σε τηλεοπτική συνέντευξη, υποστήριξε πως είχε βελτιώσει τη ζωή του τα τελευταία δύο χρόνια και ότι ήταν νηφάλιος. Τον Αύγουστο του 2013, όμως, παραδέχτηκεδημοσίως πως είχε πει ψέματα σχετικά με τη νηφαλιότητά του και ότι βρισκόταν στα πρόθυρα του θανάτου λόγω αλκοολισμού. [154]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου