«Boxer»: Ενα ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στη σκοτεινή πλευρά της ελληνικής πυγμαχίας
Χρειάστηκαν τρία χρόνια γυρισμάτων και η εκ βαθέων εξομολόγηση ενός παλαίμαχου αθλητή, για να ολοκληρώσει ο Γιώργος Παντελεάκης το ντοκιμαντέρ που μπαίνει στα άδυτα της ελληνικής πυγμαχίας για να φωτίσει την αναπάντεχη ανθρώπινη πλευρά της.
«Ο λόγος για τον οποίο κατέβηκα για πρωτη φορα τα σκαλιά που οδηγούν στο υπόγειο χώρο όπου βρίσκεται το «Αριστοτέλειο» δεν ήταν για να κάνω το ντοκιμαντέρ. Στο μυαλό μου δούλευα ένα σενάριο όπου ο πρωταγωνιστής έιναι ένας παλαίμαχος πυγμάχος. Ο πολύ καλός μου φίλος και συνεργάτης και εξαιρετικός σαξοφωνίστας Βασίλης Γούζιος, πυγμάχος ο ίδιος, με έφερε σε επαφή με τον Γιώργο Ιωαννίδη. Θυμάμαι του είπα πως απλά χρειαζόμουν λίγο απο το χρόνο του για να μου δείξει τα βασικά. Εχοντας κάνει ο ίδιος πολεμικές τέχνες στο παρελθόν θεώρησα πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η αλήθεια απέιχε πάρα πολύ, όπως προέκυψε στην πορεία.»
Ετσι περιγράφει ο Γιώργος Παντελεάκης την αφετηρία της προσωπικής του περιπέτειας που οδήγησε στο «Boxer», το πρώτο ντοκιμαντέρ για το άθλημα της πυγμαχίας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μια καταγραφή μιας άγνωστης στο ευρύ κοινό ιστορίας μιας ομάδας ανθρώπων που προτίμησαν να μείνουν πιστοί στο όραμά τους, συνεχίζοντας μια παράδοση που, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους κρατικούς επαίνους, παρέμεινε στο περιθώριο ως ένα προνόμιο των λίγων.
Αφορμή, κέντρο και πυρήνας του «Boxer» είναι ο Γιώργος Ιωαννίδης, ο μόνος πυγμάχος στην Ελλάδα που από τη στιγμή που ξεκίνησε την καριέρα του στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδος 7 φορές, μετράει 57 νίκες και μόλις 4 ήττες σε όλη την πορεία του, νικητής σε τέσσερα κύπελλα Ακρόπολις, συμμετείχε σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις του εξωτερικού και στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, πριν γίνει προπονητής στον πυγμαχικό σύλλογο «Αριστοτέλειο».
Εκεί τον γνώρισε και ο Γιώργος Παντελεάκης συνεχίζοντας την αφήγηση της αποκαλυπτικής τους συνάντησης.
«Πρίν απαντήσει με κοίταξε στα μάτια σαν να μέτραγε την απάντηση του, πάνω σε αυτό που του είπα. Ο ίδιος εξέπεμπε μια ηρεμία και η ματιά του καθαρότητα. Οταν άρχισε να μιλάει ένιωσα την ευαισθησία και καλλιέργεια η οποία βρίσκοταν πίσω απο το τραχύ χτυπημένο πρόσωπο ενός παλαίμαχου πρωτοπυγμάχου του Παναθηναικού. Ομολογώ πως δε το περίμενα, λόγω της λανθασμένης αντίληψης που είχα για το άθλημα. Μου είπε με σαφήνεια και απλότητα πως δεν γίνεται εύκολα. Είχε βαρεθεί να βλέπει ταινίες όπου οι πρωταγωνιστές απλά ήταν ψευτικοι. Μου είπε πως το μποξ είναι σαν το μπαλέτο, παίρνει πολλά χρόνια για να το μάθει κανείς και θέλει συνεχή εξάσκηση. Μου είπε με απλότητα πως αν ήθελα μπορώ να εγγραφώ στο βραδυνό τμήμα, και μου έδωσε το πρόγραμμα. Μετά απο μια εβδομάδα ξεκίνησα και θυμάμαι γέλασε λέγοντας μου χαρακτηριστικά: "Αποφάσισες να το κάνεις λοιπόν! Ωραία". Ενας καινούργιος κόσμος άνοιξε τις πόρτες του για μένα. Ξεκίνησα να εξασκούμαι καθημερινά στο καλύτερο απο όλα τα σπορ που ειχα κάνει πρωτύτερα.Την ίδια στιγμή ένιωσα να εργάζομαι και στο χαρακτήρα μου παράλληλα με το κορμί μου. Η πυγμαχία είναι ένα μοναδικό σπόρ, είναι μια διαρκή αντιπαράθεση με το πρωταρχικό ένστικτο, αυτό της αυτοσυντήρησης. Είπα στον εαυτό μου πως θα κάνω ότι χρειάζεται για να μάθω να πυγμαχώ και άφησα τα σχέδια μου για αργότερα. Η πυγμαχία έγινε τρόπος ζωής σχεδόν ίδιος με την πορεία μου σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αυτό με οδήγησε στη διαδικασία του να καταγράψω την εμπειρία μου, πράγμα που κάνω αρκετά χρόνια τώρα, και έτσι ξεκίνησε το τρίχρονο σχεδόν τετράχρονο ταξίδι μέχρι την ολοκλήρωση. Ακολούθησα τον Ιωαννίδη σε αγώνες, διασυλλογικα τουρνουά και το ελληνικό πρωτάθλημα, σε μια χώρα όπου το σπόρ είναι ακόμα "ερασιτεχνικό". Εγινα φίλος με το Γιώργο και τα παιδιά απο το "Αριστοτέλειο" στην περιοχή του Γκύζη. Ανακάλυψα πως οι συναθλητές μου δεν ήταν τίποτα αλήτες, βίαιοι και επιθετικοί τσαμπουκάδες.»
Στο «Αριστοτέλειο» γνώρισε ο Γιώργος Παντελεάκης και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ του: οι Ολυμπιονίκες Γιώργος Στεφανόπουλος, Φελίξ Σαβόν, Mighty Mike Αρναούτης, ο παλαίμαχος πρωταθλητής - προπονητήςη Γιώργος Καπανταϊδάκης οι οποίοι του εμπιστεύτηκαν όχι μόνο τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας τους, αλλά και τα μικρά μυστικά μιας τέχνης που άλλαξαν για πάντα την ιδέα που είχε για το άθλημα. Μια ιδέα βασισμένη στην προκατάληψη της βιαιότητας, όπως αυτή που έχουν οι περισσότεροι για την πυγμαχία.
«Στο "Αριστοτέλειο" γνώρισα επιχειρηματίες, δασκάλους, μουσικούς και συνταξιούχους, μια αξιαγάπητη παρέα, αφιερωμένη σε αυτό το τόσο εσωστρεφές άθλημα. Μετά απο τρία χρόνια γυρίσματα γύρω στους 40 με 50 αγώνες και καμιά εκατοστή ώρες απο υλικό ήμουν μπερδεμένος σχετικά με το ποια ιστορία ήθελα να επικοινωνήσω. Κατέληξα στο εσωτερικό μονοπάτι και το τί ο καθένας ήθελε να καταθέσει για την εμπειρία του. Θυμάμαι τα λόγια του Αγγελου Χαρίση, πρώην πρωταθλητή και ενός απο τους προπονητές του Ιωαννίδη, ο οποίος μου είπε πως ξεκίνησε να πυγμαχεί, γοητευμένος απο το στραπατσαρισμένο πρόσωπο ενος πυγμάχου. Τον ρώτησε γιατί η μύτη του ήταν παραμορφωμένη, κι εκείνος απάντησε πως την έσπασε όταν πυγμαχούσε. Αυτό του προκάλεσε δέος μου είπε και ξεκίνησε να πυγμαχεί. Τελείωσε με το παρακάτω:
"Ποτέ δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην ψυχή ενός πυγμάχου. Είναι σα το φεγγάρι, μπορείς να δείς μόνο την φωτεινή πλευρά. Ποτέ δεν μπορείς να δείς την σκοτεινή πλευρά. Η πυγμαχία είναι σαν την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού".»
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ του «Boxer» και διαβάστε εδώ περισσότερα για τον Γιώργο Παντελεάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου