ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ: 29 χρόνια μετά...
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις... Για έναν "πανύψηλο", ξερακιανό άντρα που σε κοίταξε μια στιγμή στα κλεφτά, χωρίς ίσως να νοιώσει ότι η δική σου - η παιδική σου ματιά - είχε μείνει πάνω του... Ή μήπως γι` αυτό ακριβώς πήρε αλλού το βλέμμα του... Είναι δύσκολο να γράψεις για έναν άνθρωπο που θαύμασες πριν ακόμα τον γνωρίσεις... Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Από μια σπουδαία γεννιά - τα δυό του αδέλφια σμιλεύουν την κρητική παράδοση στο σήμερα με έναν αξιοζήλευτο τρόπο - μα και ο ίδιος ήτανε από άλλη πάστα...
Τα λόγια "βγαίνουν" δύσκολα... όσο μεγαλώνω γίνομαι και πιο ευσυγκίνητος... όσο περνούν τα χρόνια συνειδητοποιώ την μεγάλη απώλεια και την απουσία του. Μέσα από την κρητική παράδοση και μουσική, άνοιξε νέους δρόμους... Άνοιξε τις φτερούγες του και πέταξε μαζί του η Κρήτη όλη... Η Κρήτη της αυθεντικής λεβεντιάς και της ντομπροσύνης... Η Κρήτη της φιλοξενίας... Όχι εκείνη των πολιτικάντηδων... των ντάηδων με τα μαύρα πουκάμισα...της κλεψιάς και του ανέξοδου "ξέρεις ποιός είμαι εγώ, ρε..." Αυτή την Κρήτη την έπνιξε μεσοπέλαγα ο Νίκος Ξυλούρης... Αυτή η Κρήτη, δεν άντεχε το μέταλο της φωνής του... Δεν άντεχε τη λάμψη της σεμνότητας του...
Τα σέβη μου στην κ.Ουρανία Ξυλούρη, αυτή τη θαυμάσια γυναίκα που στάθηκε πλάι του, τα χαιρετίσματα μου στην Ρηνιώ και στον Γιώργο...
Στην μνήμη του Νίκου Ξυλούρη, αφήνω ένα ποίημα του φίλου Γ.Κεντρωτή- ένα αφιέρωμα σε τέσσερις στίχους:
ΞΥΛΟΥΡΗΣ
Πριν από σένα, Νίκο, χίλοι
μετά από σε, Ψαρόνικε, κανένας.
Κι εκείνοι, που μπροστά είσαν χίλοι,
μετά από σένα γίνανε κανένας.
Κλείνω τούτη την εγγραφή στην μνήμη του Νίκου Ξυλούρη με μια προσωπική κατάθεση : Θαρρώ πως υπάρχει συνέχεια... Ο Γιώργης Ξυλούρης ή Ψαρογιώργης - γιός του Αντώνη Ξυλούρη ή Ψαραντώνη - κρατάει και με τη επίμονη δουλειά, τη συνολική του καλλιέργεια, μεταπλάθει τα χαρακτηριστικά του Ψαρονίκου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου