Βαριά τα βάρη

AΘΛHTIΣMOΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 04-11-11

ΒΟΛΕΣ Βαριά τα βάρηTου Ν. Α. Κωνσταντοπουλου «Πού 'ν' τα χρόνια εκείνα, πού 'ν' τα χρόνια εκείνα τα παλιά;». Τους στίχους αυτούς του τραγουδιού τού Νίκου Γούναρη ανακαλούν στη μνήμη τους οι φίλοι της άρσης βαρών· όσοι τους γνωρίζουν. Αύριο θ' αρχίσει στο Παρίσι το παγκόσμιο πρωτάθλημα και την Ελλάδα θα εκπροσωπήσουν πέντε άνδρες και δύο γυναίκες, με μόνο στόχο τη συλλογή βαθμών, που ίσως προσφέρουν στην ελληνική άρση βαρών 2-3 θέσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Αν συμβεί αυτό, θα πρόκειται περί επιτυχίας. Πού οι εποχές, στις οποίες η εθνική ομάδα ανδρών πήγαινε στα πρωταθλήματα κόσμου με στόχο την 1η θέση στη βαθμολογία, την οποία κατέκτησε το 1998 και το 1999. Ολοι γνωρίζαμε, φυσικά, ότι μετά τη γενιά εκείνη των μεγάλων αθλητών (Πύρρος Δήμας, Κάχι Καχιασβίλι, Βαλέριος Λεωνίδης, Βίκτωρ Μήτρου, Γιώργος Τζελίλης, Λεωνίδας Κόκας, Αλέγκ Πανατίδης, Παύλος Σαλτσίδης κ.ά.) η συνέχεια δεν θα ήταν ίδια. Θα μπορούσε, όμως, να ήταν καλύτερη από την παρούσα, αν δεν είχαν γίνει πολλά λάθη. Και ήδη από τη δεκαετία του '90 και μετά. Η Ελληνική Ομοσπονδία (ΕΟΑΒ) δεν φρόντισε όσο έπρεπε την εποχή της δόξας, να δημιουργήσει τη διάδοχο κατάσταση.  Οχι ότι έμεινε απαθής παρατηρητής των επιτυχιών. Αλλά δεν έπραξε όσα όφειλε. Ετσι, αρκετοί αθλητές απογοητεύθηκαν και σταμάτησαν νωρίς. Ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα του 2008 και του 2009 με τις απαγορευμένες ουσίες. Συνέπεια τούτων ήταν η προσέλευση των παιδιών να μειωθεί αισθητά. Οι γονείς δεν ήθελαν να στέλνουν τα τέκνα τους στο, όπως το αποκαλούσαν, «άθλημα των ντοπαρισμένων».  Λες και μόνο η άρση βαρών αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα. Τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε. Η ΕΟΑΒ πρέπει να κοιτάξει το μέλλον. Τούτο θα είναι δύσκολο, λόγω και των μειωμένων επιχορηγήσεων. Πρωτίστως πρέπει ν' αποκαταστήσει το κύρος του αθλήματος, ώστε τα γυμναστήρια να γεμίσουν ξανά. Δεν θα είναι εύκολο. Αλλά η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.