'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.].

'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.]. ...............ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ


Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Μοχάμεντ Αλι


Μοχάμεντ Αλι
Πυγμάχος (1942- )
Μοχάμεντ Αλι


''Ο  ΜΕΓΑΛΟΣ''

Ο Μοχάμεντ Αλι γεννήθηκε πριν από 60 χρόνια, στις 17 Ιανουαρίου του 1942, στο Λουισβίλ του Κεντάκι και το όνομα που του έδωσε ο πατέρας του ήταν Κάσιους Μαρσέλους Κλέι. Η στόφα του μποξέρ ήταν ριζωμένη μέσα του αν πιστέψει κανείς αυτό που έχει δηλώσει ο πατέρας του: «Η πρώτη γροθιά που έριξε ο γιος μου ήταν εναντίον μου,όταν ήταν έξι μηνών, και μου έσπασε δύο δόντια!» Το επόμενο ντιρέκτ περίμενε σχεδόν 12 χρόνια για να το ρίξει, τότε που ο Τζο Ελσμπι Μάρτιν τον έπεισε να αρχίσει προπονήσεις στα ρινγκ. Το ταλέντο του ξεχείλιζε και στα 18 του είχε καταφέρει να αναδειχθεί σε κορυφαίο αθλητή της ερασιτεχνικής πυγμαχίας της Αμερικής. Τότε ήταν που πήρε και την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης, στους οποίους κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία ελαφρών βαρών.
Το επόμενο βήμα του Κάσιους Κλέι ήταν να επιλέξει για προπονητή του τον Αντζελο Νταντί και ύστερα από συνεχείς νίκες στην επαγγελματική πυγμαχία ο Αλι ήρθε επιτέλους αντιμέτωπος με τη μεγάλη πρόκληση: τον παγκόσμιο πρωταθλητή Σόνι Λίστον. Το ραντεβού του ανθρώπου που κινείται σαν πεταλούδα και τσιμπάει σαν μέλισσα με τον παγκόσμιο πρωταθλητή κλείστηκε για τις 25 Φεβρουαρίου του 1964 στο Μαϊάμι. Στον όγδοο γύρο όλα είχαν τελειώσει. Ο Κάσιους Κλέι σε ηλικία 22 ετών είχε γίνει ο δεύτερος νεότερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών.
Τον ίδιο χρόνο ο Κάσιους Κλέι αποφασίζει να γίνει μέλος του Εθνους του Ισλάμ. Δηλώνει αποτροπιασμένος με τον ρατσισμό που επικρατεί στην ίδια του τη χώρα και πάνω στην οργή του πετάει το χρυσό Ολυμπιακό του μετάλλιο σε ένα ποτάμι. Στο εξής θα λέγεται Μοχάμεντ Αλι και θα έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τους αντιπάλους του στα ρινγκ και σχεδόν όλους τους λευκούς και τα ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 28 Απριλίου του 1967 ο Αλι καλείται να παρουσιαστεί στις ένοπλες δυνάμεις αλλά αρνείται λέγοντας: «Δεν έχω να χωρίσω τίποτε με τους Βιετκόνγκ». Καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκιση και του αφαιρούνται ο παγκόσμιος τίτλος και η άδεια να πυγμαχεί. Κάνει έφεση, γλιτώνει τη φυλάκιση και για να ζήσει δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια. Οταν τον ρώτησαν αν του λείπει η πυγμαχία, εκείνος είχε απαντήσει: «Εγώ λείπω της πυγμαχίας».
Η απόφαση αποκλεισμού του Μοχάμεντ Αλι από τους αγώνες ανακαλείται το 1970. Την επόμενη χρονιά ο Μοχάμεντ Αλι κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Τζο Φρέιζερ, σε έναν άτυπο αγώνα, ο οποίος όμως θα απέφερε σε κάθε αθλητή 2,5 εκατ. δολάρια. Η αναμέτρηση αυτή χαρακτηρίστηκε «ο πυγμαχικός αγώνας του αιώνα» και έληξε με νίκη του Φρέιζερ στον 15ο γύρο. Στις 30 Οκτωβρίου 1974 ο Αλι παίρνει τη ρεβάνς από όσους τον θεωρούσαν τελειωμένο από ρινγκ. Εβδομήντα χιλιάδες Αφρικανοί έχουν στοιβαχτεί στο στάδιο και φωνάζουν: «Ali, boma aye-yay!», που σημαίνει «Αλι, ρίξ' τον νοκ άουτ και σκότωσέ τον». Ο Τζορτζ Φόρμαν ο οποίος είχε πάρει τον τίτλο του παγκόσμιο πρωταθλητή από τον Φρέιζερ το 1973 υποφέρει από τα χτυπήματα του Μοχάμεντ Αλι στην Κινσάσα του Ζαΐρ και πέφτει νοκ άουτ.
Ο Μοχάμεντ Αλι συνέχισε να πυγμαχεί ως το 1981 και στο διάστημα αυτό κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή δύο ακόμη φορές (τελευταία φορά το 1978 με αντίπαλο τον Λέον Σπινγκς), κατόρθωμα που δεν έχει πετύχει κανένας άλλος στον χώρο της πυγμαχίας. Ο Αλι έγινε ο μοναδικός πυγμάχος που κέρδισε τον τίτλο των βαρέων βαρών τρεις φορές. Με ρεκόρ 56 νίκες και 5 ήττες ο «χορευτής του ρινγκ» πολλές φορές ζάλιζε τον αντίπαλο μόνο με τη σημειολογία του κορμιού του.
Στη συνέχεια η ανάμειξή του στην πολιτική τη δεκαετία του 1980 με τη βοήθεια που προσέφερε στον Τζίμι Κάρτερ στην προεκλογική του εκστρατεία, οι προσπάθειες που κατέβαλε το 1985 για την απελευθέρωση αμερικανών ομήρων στον Λίβανο και ο ενεργός ρόλος του στη φιλανθρωπία ανέδειξαν τον Μοχάμεντ Αλι σε ηγετική μορφή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον είχε δηλώσει δημόσια γι' αυτόν:«Ηταν το πρότυπό μου απ' όλους τους αμερικανούς πολίτες». Από το 1982 πάσχει από πάρκινσον, γεγονός που δεν φάνηκε ικανό να τον εμποδίσει να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, διαδίδοντας τα ιδεώδη της δημοκρατίας και της ελευθερίας.                        tovima.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες