…κι έγινε η «Σπίθα» πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα… στην πλατεία Αριστοτέλους

…κι έγινε η «Σπίθα» πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα… στην πλατεία Αριστοτέλους Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου

http://www.ogdoo.grhttp://www.ogdoo.gr

Δε νομίζω πως υπάρχει πιο κατάλληλος στίχος… απ’ αυτόν του Χρήστου Αργυρόπουλου, από το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα, Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ, για να περιγράψει αυτό που έγινε χθες βράδυ στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, στη συγκέντρωση της «Σπίθας», του ανεξάρτητου κινήματος του Μίκη Θεοδωράκη. Αψηφώντας την άρνηση του Δημάρχου της πόλης κ. Μπουτάρη, για παραχώρηση της πλατείας, ο Μίκης Θεοδωράκης πραγματοποίησε το βράδυ της Τετάρτηςσυμβολική κατάληψη της πλατείας, μίλησε σε εκατοντάδες φίλους του που παραβρέθηκαν αυθόρμητα εκεί και τραγούδησε μαζί τους (με μια πρόχειρη μικροφωνική), Είναι μεγάλος ο καημός, Δόξα τω Θεώ και άλλα τραγούδια-σύμβολα αγώνων για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη… Πραγματική ιεροτελεστία… Χθες βράδυ στην πλατεία πραγματοποιήθηκε το αδιαχώρητο… Χιλιάδες λαού, άνθρωποι όλων των ηλικιών, από παιδιά 3 ετών, στους ώμους και τα χέρια των γονιών τους, μέχρι συνομήλικους του Μίκη Θεοδωράκη, δήλωσαν την αντίθεσή τους στο νέο μνημόνιο και στο ξεπούλημα της χώρας γενικότερα… Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες …. Μ’ αυτά τα λόγια του Αλέκου Παναγούληξεκίνησε την ομιλία του ο Μίκης, ενώ γυναίκες και άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά επιδοκίμαζαν κάθε του πρόταση με ζητωκραυγές και χειροκροτήματα… Και σκεπτόμουν αυτές τις δυο μέρες στην Αριστοτέλους, πως κάπως έτσι πρέπει να ήταν το κλίμα στα χρόνια των μεγάλων οραμάτων της δεκαετίας του '60... «Πιθανώς να έχω αλτσχάιμερ -όπως ισχυρίζονται μερικοί- και γι' αυτό ίσως νιώθω την ανάγκη να πάρω τη μαγκούρα μου και να πάω εκεί, στη φωλιά του λύκου, που συνεδριάζουν τα νέα μας αφεντικά, για να τους δείξω ποιοι είναι οι αληθινοί Έλληνες...» Δηλώσεις ενός ογδονταεξάχρονου έφηβου που ξεσηκώνουν τους Θεσσαλονικείς… Για να τονίσει παρακάτω χαρακτηριστικά: « Θυμάμαι ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος με χαρακτήριζε κάποτε ως ζων Μνημείο του ελληνικού πολιτισμού. Λέτε να με βγάλουν κι εμένα στο σφυρί; Φανταστείτε να με πουλήσουν και να βρεθώ σαν ...γιουσουφάκι στο χαρέμι του Πασά Γιούνγκερ ή του Βεζύρη Όλι-Ρεν. Ευτυχώς που ο Σουλτάνος Στρως Καν βρίσκεται στη φυλακή... Είναι κι αυτό κάτι.» Μετά την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη ακολούθησε συναυλία του Μανώλη Μητσιά. Τραγουδιστής και λαός μαζί, με ένα στόμα, τραγούδησαν τα Δραπετσώνα, Δόξα τω Θεώ, Ένα το χελιδόνι, Της αγάπης αίματα, Το φεγγάρι κάνει βόλτα, Φεγγάρι μάγια μού ’κανες, Στο περιγιάλι το κρυφό, Άπονες εξουσίες, Δέντρο το δέντρο, Βρέχει στη φτωχογειτονιά, Απρίλης και Δρόμοι παλιοί στο οποίο συμμετείχε κι ο συνθέτης… Για να κλείσουν όλοι μαζί με τους στίχους του Ελύτη: Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου… Κεντρική φωτό: www.newsbeast.gr Φωτογραφίες: 1,2: Θανάσης Γιώγλου πηγη: ogdoo.gr