O Χάρης Ξύδης στο gazzetta.gr!
Μεταξύ μας και μην το πείτε πάρα πέρα, είμαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Έμαθα τη δημοσιογραφία από πολύ μεγάλους δάσκαλους. Πήρα πολλά από τον Παναγιώτη Λαμπρία και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο στη Μεσημβρινή, τον Μάκη Κουρή στην Αυριανή, τον Σταμάτη Γρατσία στην Αθλητική Ηχώ, τον Θόδωρο Νικολαϊδη στο Φως, τον Σταύρο Ψυχάρη στο Βήμα, τον Θόδωρο Σγουρδαίο στον Ελεύθερο Τύπο, το μεγάλο σχολείο της Πρώτης (με Λυκούργο Κομίνη, Πάνο Κολιοπάνο,Νίκο Τσαγκρή, Τυποεκδοτική κλπ) , τον Χρήστο Μεμή στην Ελεύθερη Γνώμη και πολλούς άλλους σπουδαίους συναδέλφους από διαφορετικούς χώρους, σχολές και προσωπικότητες.
Πέρασα και από το MEGA όπου εκεί ψιλοέμαθα τηλεόραση και γνώρισα τον Γιώργο Λεβεντογιάννη και τελικά το ...φάρδος μου άνοιξε δύο φορές με το SPORTIME και το GOAL, όπου είχα την τύχη να δουλέψω με τα καλύτερα παιδιά της πιάτσας και μάλιστα στην καλύτερη περίοδο της δημοσιογραφίας και των εφημερίδων.
Βεβαίως η τύχη μου χαμογέλασε πολλές φορές, καθώς η Όλγα μου με ανέχεται είκοσι πλέον χρόνια ενώ και τα παιδιά μου η Γιώτα και ο Γιώργος έχουν καταλάβει με ποιόν έχουν ...μπλέξει. Στο ενδιάμεσο μου προέκυψε και ένα βραβείο από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Μπότση. Μέγιστη ηθική ικανοποίηση για έναν χωριάτη και ρομαντικό του επαγγέλματος.
Η τύχη δεν με εγκατέλειψε ούτε πριν από τρία χρόνια (2 Μαΐου 2008) όταν το... λεμονάκι που μου έβγαλαν στο METROPOLITAN δεν ήταν καρκίνος ούτε αργότερα, όταν μου αφαίρεσαν δύο τρεις όζους- τόσους με το συμπάθειο- μου άφησαν κατιτίς το ιδιαίτερο. Ζω με τα παρεπόμενα ενός αμετανόητου κωλόγερου 53 χρόνων και συνεχίζω να ταλαιπωρώ τους γύρω μου.
Έως ότου προέκυψε το BETORIUM PRESS και πρόσφατα το GAZZETTA.Gr.
Σ' αυτή τη γωνίτσα θα βγάζω το άχτι μου για ό,τι δεν μου αρέσει στο χώρο του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας και της κοινωνίας . Ορίστε κύριε Βασίλη Παπαθεοδώρου που λύσσαξες! Τα γραψα και έληξε. Ο λύκος τρίχα αλλάζει γνώμη ποτέ ή σχεδόν ποτέ.
Πάντα όμως με τσαρούχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου