To blog του ΕΛΙΑΜΕ
Το ανωτέρω ερώτημα θέτει η γοργόνα στους ναυτικούς σύμφωνα με την ελληνική λαϊκή παράδοση και παραμένει πάντοτε επίκαιρο αναφορικά με την χάραξη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στην Μ. Ανατολή, την ραχοκοκαλιά του Βασιλείου του Αλεξάνδρου, ιδιαίτερα σήμερα λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Η σύνδεση των ιστορικών και πολιτιστικών δεδομένων κάθε λαού, λ.χ. ο θρύλος του Αλεξάνδρου, και των γεωπολιτικών εξελίξεων είναι μια πραγματικότητα και η αρμονική υιοθέτηση αυτών των δύο παραγόντων για την προώθηση της εξωτερικής πολιτικής σε επίπεδο πολιτιστικής διπλωματίας εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία κάθε χώρας. Η ενεργοποίηση της ελληνικής πολιτιστικής διπλωματίας αποτελεί ζητούμενο από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους.
Ο θρύλος του Μ. Αλεξάνδρου ήταν και παραμένει δημοφιλής στους λαούς της Μ. Ανατολής με αποτέλεσμα να αποτελεί πηγή λαογραφικής έμπνευσης και μελέτης σε κάθε επιμέρους πολιτιστικό πλαίσιο της περιοχής: Ιουδαίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Με την πάροδο των αιώνων η δημοτικότητα του θρύλου του είχε ως αποτέλεσμα την οικειοποίηση του από κάθε πολιτισμό και κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο οι μουσουλμάνοι Άραβες, Ιρανοί και Τούρκοι τον εξαραβίζουν/εξιρανίζουν/εκτουρκίζουν στις μυθιστορίες τους, συχνά παρουσιάζοντας τον θρυλικό Αλέξανδρο ως διγενή (Έλληνο-Ιρανό/Άραβα/Τούρκο) σε ισλαμικό πλαίσιο.
Για τους Μουσουλμάνους ο Αλέξανδρος θεωρείται ο Δίκερως (Δολκαρνέϊν) του Κορανίου. Στο Ισλάμ είτε θεολογικά είτε λαογραφικά, ο Αλέξανδρος θεωρείται προφητική μορφή, ελέω θεού βασιλιάς, φιλόσοφος, μαχητής υπέρ πίστεως, στρατηλάτης με σκοπό την εξάπλωση του Ισλάμ στον κόσμο. Πρωταγωνιστεί σε ιστορίες για την ανακάλυψη της Ζωοδόχου Πηγής και κατακτά λαούς που αντίκεινται στα θεϊκά σχέδια. Και αυτά σε πλήρη σχεδόν αντιστοιχία με την προϊούσα χριστιανική λαϊκή παράδοση.
Στην ιουδαϊκή παράδοση ο Αλέξανδρος επίσης κατέχει σημαίνουσα θέση, ενδεικτική της οποίας αποτελεί το γεγονός ότι σήμερα μαζί με τα εβραϊκά ονόματα το όνομα ‘Αλέξανδρος’ (Αλεξάντερ) είναι επίσημα το μοναδικό μη εβραϊκό όνομα που δίνουν οι Ιουδαίοι (Ισραηλίτες και Εβραίοι της διασποράς) στους απογόνους τους. Σύμφωνα με το Ταλμούδ (31β), το εν λόγω έθος καθιερώθηκε το 333 π.Χ, όταν ο Αλέξανδρος κατέκτησε τα εδάφη των Εβραίων και οφείλεται στην θετική πολιτική μεταχείριση της οποίας έτυχαν οι Ιουδαίοι από τον Αλέξανδρο.
Η παράδοση του Αλεξάνδρου είναι ζωντανή στις εν λόγω κοινωνίες. Βάσει των πανάρχαιων αυτών παραδόσεων ο θρύλος του Αλεξάνδρου αποτελεί σύμβολο και μερικές φορές την προσωποποίηση πολιτιστικών ιδανικών λαών που διακυβέρνησε. Συνεπώς ο θρύλος του Αλεξάνδρου, όπως και αναρίθμητα άλλα παραδείγματα ελληνικού πολιτισμού (θετικές επιστήμες, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνη, αρχαιολογία), αποτελεί σημείο σύνδεσης μεταξύ του ελληνικού πολιτισμού και εκείνων της Μ. Ανατολής, καθιστώντας την Ελλάδα πανίσχυρη και ελκυστική δύναμη πολιτισμού σε μια περιοχή γεωπολιτικά ασταθή.
Η καθολική επιρροή του μύθου του Αλεξάνδρου στην Μ. Ανατολή και την Ασία καταφαίνεται από το ενδιαφέρον για το θέμα ευρωπαϊκών και άλλων πανεπιστημίων. Το αγγλικό πανεπιστήμιο Έξετερ υπό την αιγίδα του ιρανικού πολιτιστικού οργανισμού της διασποράς ‘Σουνταβάρ Μεμόριαλ’ οργάνωσε διεθνές συνέδριο (26-29/7/2010) με θέμα τηνΜυθιστορία του Αλεξάνδρου στην Περσία (Ιράν) και την Ανατολή(http://humanities.exeter.ac.uk/classics/conferences/alexander_romance/). Συμμετείχαν μελετητές από διάφορες χώρες οι οποίοι ανέδειξαν την σημασία του θρύλου του Αλεξάνδρου σε όλα τα πολιτιστικά επίπεδα της Μ. Ανατολής.
Στην δεινοπαθούσα περιοχή της Μ. Ανατολής η δύναμη του πολιτισμού φαντάζει ως η ισχύς εκείνη η οποία παραμένει ακλόνητη όταν οι γεωπολιτικές ισορροπίες τείνουν να ανατραπούν, διότι ο πολιτισμός απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων και επηρεάζει την καθημερινότητά τους. Είναι εμφανές ότι σε επίπεδο πολιτιστικής διπλωματίας υπάρχει εν αφθονία το ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στην Μ. Ανατολή, κεφάλαιο το οποίο δύναται να χρησιμοποιηθεί ως δύναμη σταθεροποιητική για την συνύπαρξη και διάλογο των λαών στην περιοχή και την διεθνή ασφάλεια αν γένει. Η χρήση του πολιτισμού σε πολιτικό πλαίσιο είναι ανάγκη τόσο για την άσκηση της ελληνικής διπλωματίας όσο και για την γεωπολιτική σταθερότητα. Δυστυχώς μέχρι στιγμής το ελληνικό κράτος δεν έχει προσανατολισθεί όσο θα έπρεπε στην ανάδειξη της πολιτιστικής διπλωματίας ως μέσου προώθησης της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή.
Η άσκηση και αύξηση της γεωπολιτικής επιρροής της Ελλάδας στην Μ. Ανατολή μέσω της πολιτιστικής διπλωματίας προϋποθέτει βούληση, οργάνωση, σχεδιασμό και εφαρμογή από πλευράς ελληνικού κράτους το οποίο καλείται να ανταποκριθεί στις ευθύνες που του δημιουργεί η γεωγραφία της περιοχής. Η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στην Μ. Ανατολή μοιάζει με έναν κοιμώμενο, για την Ελλάδα, γίγαντα ο οποίος είναι καθόλα ζωντανός στις καρδιές των λαών της περιοχής. Από την Ελλάδα εξαρτάται το αν ο γίγαντας θα ορθοποδήσει.
Λόγω των γεωπολιτικών αλλαγών στην Αν. Μεσόγειο και της αστάθειας στην Μ. Ανατολή, η γοργόνα, εν τω μέσω της παρούσας σκληρής οικονομικής δίνης, απευθύνει το ανωτέρω ερώτημα πλέον, όχι στους ναυτικούς, αλλά στους πολιτικούς της Ελλάδας. Με την θάλασσα της Αν. Μεσογείου προς το παρόν ήρεμη η γοργόνα περιμένει την απάντηση τους ανυπόμονα…
Βενέτης Ευάγγελος
http://blogs.eliamep.gr
Η σύνδεση των ιστορικών και πολιτιστικών δεδομένων κάθε λαού, λ.χ. ο θρύλος του Αλεξάνδρου, και των γεωπολιτικών εξελίξεων είναι μια πραγματικότητα και η αρμονική υιοθέτηση αυτών των δύο παραγόντων για την προώθηση της εξωτερικής πολιτικής σε επίπεδο πολιτιστικής διπλωματίας εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία κάθε χώρας. Η ενεργοποίηση της ελληνικής πολιτιστικής διπλωματίας αποτελεί ζητούμενο από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους.
Ο θρύλος του Μ. Αλεξάνδρου ήταν και παραμένει δημοφιλής στους λαούς της Μ. Ανατολής με αποτέλεσμα να αποτελεί πηγή λαογραφικής έμπνευσης και μελέτης σε κάθε επιμέρους πολιτιστικό πλαίσιο της περιοχής: Ιουδαίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Με την πάροδο των αιώνων η δημοτικότητα του θρύλου του είχε ως αποτέλεσμα την οικειοποίηση του από κάθε πολιτισμό και κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο οι μουσουλμάνοι Άραβες, Ιρανοί και Τούρκοι τον εξαραβίζουν/εξιρανίζουν/εκτουρκίζουν στις μυθιστορίες τους, συχνά παρουσιάζοντας τον θρυλικό Αλέξανδρο ως διγενή (Έλληνο-Ιρανό/Άραβα/Τούρκο) σε ισλαμικό πλαίσιο.
Για τους Μουσουλμάνους ο Αλέξανδρος θεωρείται ο Δίκερως (Δολκαρνέϊν) του Κορανίου. Στο Ισλάμ είτε θεολογικά είτε λαογραφικά, ο Αλέξανδρος θεωρείται προφητική μορφή, ελέω θεού βασιλιάς, φιλόσοφος, μαχητής υπέρ πίστεως, στρατηλάτης με σκοπό την εξάπλωση του Ισλάμ στον κόσμο. Πρωταγωνιστεί σε ιστορίες για την ανακάλυψη της Ζωοδόχου Πηγής και κατακτά λαούς που αντίκεινται στα θεϊκά σχέδια. Και αυτά σε πλήρη σχεδόν αντιστοιχία με την προϊούσα χριστιανική λαϊκή παράδοση.
Στην ιουδαϊκή παράδοση ο Αλέξανδρος επίσης κατέχει σημαίνουσα θέση, ενδεικτική της οποίας αποτελεί το γεγονός ότι σήμερα μαζί με τα εβραϊκά ονόματα το όνομα ‘Αλέξανδρος’ (Αλεξάντερ) είναι επίσημα το μοναδικό μη εβραϊκό όνομα που δίνουν οι Ιουδαίοι (Ισραηλίτες και Εβραίοι της διασποράς) στους απογόνους τους. Σύμφωνα με το Ταλμούδ (31β), το εν λόγω έθος καθιερώθηκε το 333 π.Χ, όταν ο Αλέξανδρος κατέκτησε τα εδάφη των Εβραίων και οφείλεται στην θετική πολιτική μεταχείριση της οποίας έτυχαν οι Ιουδαίοι από τον Αλέξανδρο.
Η παράδοση του Αλεξάνδρου είναι ζωντανή στις εν λόγω κοινωνίες. Βάσει των πανάρχαιων αυτών παραδόσεων ο θρύλος του Αλεξάνδρου αποτελεί σύμβολο και μερικές φορές την προσωποποίηση πολιτιστικών ιδανικών λαών που διακυβέρνησε. Συνεπώς ο θρύλος του Αλεξάνδρου, όπως και αναρίθμητα άλλα παραδείγματα ελληνικού πολιτισμού (θετικές επιστήμες, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνη, αρχαιολογία), αποτελεί σημείο σύνδεσης μεταξύ του ελληνικού πολιτισμού και εκείνων της Μ. Ανατολής, καθιστώντας την Ελλάδα πανίσχυρη και ελκυστική δύναμη πολιτισμού σε μια περιοχή γεωπολιτικά ασταθή.
Η καθολική επιρροή του μύθου του Αλεξάνδρου στην Μ. Ανατολή και την Ασία καταφαίνεται από το ενδιαφέρον για το θέμα ευρωπαϊκών και άλλων πανεπιστημίων. Το αγγλικό πανεπιστήμιο Έξετερ υπό την αιγίδα του ιρανικού πολιτιστικού οργανισμού της διασποράς ‘Σουνταβάρ Μεμόριαλ’ οργάνωσε διεθνές συνέδριο (26-29/7/2010) με θέμα τηνΜυθιστορία του Αλεξάνδρου στην Περσία (Ιράν) και την Ανατολή(http://humanities.exeter.ac.uk/classics/conferences/alexander_romance/). Συμμετείχαν μελετητές από διάφορες χώρες οι οποίοι ανέδειξαν την σημασία του θρύλου του Αλεξάνδρου σε όλα τα πολιτιστικά επίπεδα της Μ. Ανατολής.
Στην δεινοπαθούσα περιοχή της Μ. Ανατολής η δύναμη του πολιτισμού φαντάζει ως η ισχύς εκείνη η οποία παραμένει ακλόνητη όταν οι γεωπολιτικές ισορροπίες τείνουν να ανατραπούν, διότι ο πολιτισμός απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων και επηρεάζει την καθημερινότητά τους. Είναι εμφανές ότι σε επίπεδο πολιτιστικής διπλωματίας υπάρχει εν αφθονία το ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στην Μ. Ανατολή, κεφάλαιο το οποίο δύναται να χρησιμοποιηθεί ως δύναμη σταθεροποιητική για την συνύπαρξη και διάλογο των λαών στην περιοχή και την διεθνή ασφάλεια αν γένει. Η χρήση του πολιτισμού σε πολιτικό πλαίσιο είναι ανάγκη τόσο για την άσκηση της ελληνικής διπλωματίας όσο και για την γεωπολιτική σταθερότητα. Δυστυχώς μέχρι στιγμής το ελληνικό κράτος δεν έχει προσανατολισθεί όσο θα έπρεπε στην ανάδειξη της πολιτιστικής διπλωματίας ως μέσου προώθησης της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή.
Η άσκηση και αύξηση της γεωπολιτικής επιρροής της Ελλάδας στην Μ. Ανατολή μέσω της πολιτιστικής διπλωματίας προϋποθέτει βούληση, οργάνωση, σχεδιασμό και εφαρμογή από πλευράς ελληνικού κράτους το οποίο καλείται να ανταποκριθεί στις ευθύνες που του δημιουργεί η γεωγραφία της περιοχής. Η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στην Μ. Ανατολή μοιάζει με έναν κοιμώμενο, για την Ελλάδα, γίγαντα ο οποίος είναι καθόλα ζωντανός στις καρδιές των λαών της περιοχής. Από την Ελλάδα εξαρτάται το αν ο γίγαντας θα ορθοποδήσει.
Λόγω των γεωπολιτικών αλλαγών στην Αν. Μεσόγειο και της αστάθειας στην Μ. Ανατολή, η γοργόνα, εν τω μέσω της παρούσας σκληρής οικονομικής δίνης, απευθύνει το ανωτέρω ερώτημα πλέον, όχι στους ναυτικούς, αλλά στους πολιτικούς της Ελλάδας. Με την θάλασσα της Αν. Μεσογείου προς το παρόν ήρεμη η γοργόνα περιμένει την απάντηση τους ανυπόμονα…
Βενέτης Ευάγγελος
http://blogs.eliamep.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου