Μύθοι για την Άρση Βαρών

Μύθοι για την Άρση Βαρών

Μύθοι για την Άρση Βαρών

Οι μύθοι του Αισώπου έχουν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα και άφταστη διδακτικότητα. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τους μύθους που επικρατούν για το άθλημα της άρσης βαρών.

 Δεν είναι λίγες οι φορές που θα έχετε ακούσει ότι η άρση βαρών κονταίνει, είναι επικίνδυνη, και γενικά ότι προκαλεί βλάβες στην υγεία μας. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό και έχουν βάση όλα αυτά;

Στην εποχή του διαδικτύου, κατακλυζόμαστε από μεγάλο όγκο πληροφοριών, άλλες από αυτές είναι αληθής και άλλες όχι. Η επικράτηση λανθασμένων αντιλήψεων δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και απασχόλησε τον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Είναι η διαχρονική αντίθεση που υπάρχει μεταξύ της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (=γνώση που δε μεταβάλλεται στο χρόνο) και της ΔΟΞΑΣ (=κοινή γνώμη). Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (Αναλυτικών Υστέρων Α), επιστήμη είναι το ουκ ενδέχεσθαι άλλως έχειν, δηλαδή να μην υπάρχει περίπτωση να είναι αλλιώς. Ωστόσο οι άνθρωποι θεωρούν ότι η εμπειρία είναι επιστήμη και οποιαδήποτε πληροφορία της κοινής γνώμης (=δόξα > δοξασία) τη θεωρούν και επιστημονική γνώση, γιατί εκφράζει το προφανές. Η διαδικασία απόκτησης της επιστημονικής γνώσης διέρχεται σύμφωνα με τη Σωκρατική διδασκαλία, τις ακόλουθες τρεις φάσεις:

1. Η φάση της διπλής άγνοιας: είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος ''δεν γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει'', δηλαδή η φάση κατά την οποία νομίζει ότι γνωρίζει, ενώ στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει.
2. Η φάση της απλής άγνοιας: Η συνειδητοποίηση της διπλής άγνοιας, η οποία έρχεται με την αυτογνωσία (το σωκρατικό ''γνώθι σαυτόν''), επιφέρει την απλή άγνοια, δηλαδή την κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος ''γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει".
3. Η φάση της ''κάθαρσης'' ή συγκρότησης της επιστημονικής γνώσης: Με αυτή την έννοια, ο στόχος της επιστημονικής μεθόδου είναι η ''διά-κρισις'', δηλαδή η απόκτηση της ικανότητας να διακρίνει κάποιος την ''επιστημονική γνώση" από τη ''δόξα'', δηλαδή από την ''κοινή γνώμη'', τη γνώμη που λέγεται αβασάνιστα, χωρίς τον απαραίτητο προαπαιτούμενο έλεγχο.

Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην αποκάλυψη των λανθασμένων αντιλήψεων της κοινής γνώμης για το άθλημα της άρσης βαρών, παραθέτουμε τις απόψεις ενός σύγχρονου Γάλλου επιστημολόγου, του Gaston Bachelard.

“Η γνώση της πραγματικότητας είναι ένα φως που προβάλλει πάντα σε κάποιο μέρος του σκιές. Δεν είναι ποτέ άμεση και πλήρης. Οι αποκαλύψεις της πραγματικότητας είναι πάντοτε ανάδρομες. Το πραγματικό δεν είναι ποτέ ''αυτό το οποίο θα μπορούσαμε να πιστέψουμε'' αλλά είναι πάντοτε αυτό το οποίο θα έπρεπε να είχαμε σκεφτεί. Η εμπειρική πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη, εκ των υστέρων, όταν το σύστημα των λογικών αιτίων έχει δραστηριοποιηθεί. ... Πράγματι, γνωρίζουμε ενάντια σε μια προηγούμενη γνώση, καταστρέφοντας τις γνώσεις που δεν διαμορφώθηκαν σωστά, ξεπερνώντας αυτό που, μέσα στο ίδιο το πνεύμα, εμποδίζει την επιστημονική θεωρητικοποίηση''

Αφού λοιπόν αναλύσαμε γιατί συμβαίνει από την κοινή γνώμη να φτάνουν στα αυτιά μας απόψεις που δεν ισχύουν για την άρση βαρών, ας δούμε μερικούς μύθους.

Μύθος 1: Σταματάει την ανάπτυξη του ύψους

Επικρατεί ο μύθος ότι όποιος κάνει άρση βαρών μένει κοντός. Υπάρχουν έρευνες από το πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα (ΗΠΑ), από γερμανικά και άλλα πανεπιστήμια, που δείχνουν ότι νέοι 10-17 ετών, κάνοντας άρση βαρών, είχαν σωματική εξέλιξη ανάλογη με των λοιπών συνομηλίκων τους. Η μόνη περίπτωση στην οποία υπάρχει κίνδυνος να αποτραπεί η επιταχυνόμενη ανάπτυξη σε αυτές τις ηλικίες είναι όταν τραυματίζονται, από μη σωστή τεχνική, οι επιφυσιακές πλάκες των μακρών οστών του σκελετού. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ (National Center for Health Statistics) συλλέγει στοιχεία για τους τραυματισμούς μεταξύ των εφήβων. Τα πορίσματά της δείχνουν ότι περίπου το 50% των καταγμάτων της πλάκας ανάπτυξης συμβαίνουν κατά τη διάρκεια διάφορων αθλητικών δραστηριοτήτων. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, σκέιτμπορντ και ποδήλατο είναι οι τέσσερις δραστηριότητες που είναι πιθανότερο να οδηγήσουν σε κάταγμα της πλάκας ανάπτυξης. Η προπόνηση με βάρη δεν εμπλέκονται άμεσα σε τυχόν κατάγματα της πλάκας ανάπτυξης.

Επομένως, η σωστή προπόνηση με βάρη, με τη σωστή τεχνική, όχι μόνο δεν αποτελεί αντένδειξη για τη σωματική ανάπτυξη του νέου, αλλά αυξάνει την ανθεκτικότητα του σκελετού και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης. Δε θα πρέπει να υπάρχει κανένας φόβος από αθλητές, αθλημάτων που το ύψος είναι πλεονέκτημα (καλαθοσφαίριση, υδατοσφαίριση κτλ), ότι εμπλουτίζοντας την προπόνησή τους με ασκήσεις άρσεις βαρών θα αποτρέψουν την ανάπτυξή τους.

Είναι λογικό να αναρωτηθεί κάποιος, αφού η άρση βαρών δεν επηρεάζει την ανάπτυξη γιατί επικρατεί στην κοινή γνώμη αυτός ο μύθος;

Αν δούμε τους καλύτερους αθλητές της άρσης βαρών είναι γενικά κοντοί. Είναι πλεονέκτημα για ένα αθλητή να είναι κοντός, γιατί το βάρος έχει μικρότερη απόσταση από το έδαφος και κατά συνέπεια μικρότερη δυναμική ενέργεια (Εδ= mgh). Ωστόσο αν δούμε λίγο πιο προσεκτικά τους αθλητές της άρσης βαρών θα δούμε ότι στις μεγάλες κατηγορίες δεν είναι κοντοί. Αν η άρση βαρών εμπόδιζε την ανάπτυξη τότε πως αυτοί ψήλωσαν τόσο πολύ ;

Δείτε τη φωτογραφία που ακολουθεί που εμφανίζονται αθλητές της άρσης βαρών με διαφορετικό ύψος. 

Μύθος 2: Προκαλεί τραυματισμούς, και είναι επικίνδυνο άθλημα

Αρκετοί πιστεύουν ότι τα μηχανήματα προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια και λιγότερους τραυματισμούς, μιας και καθοδηγούν την κίνηση. Ωστόσο όταν επαναλαμβάνεται η ίδια ακριβώς κίνηση πολλές φορές, κάθε άλλο παρά ασφάλεια από τραυματισμό προσφέρει. Αν μελετήσουμε τις ασκήσεις που εκτελούνται στην άρση βαρών και αυτές σε μηχανήματα, θα δούμε ότι στην άρση βαρών ασκούμαστε σε φυσιολογικές κινήσεις του σώματος Δηλαδή, στεκόμαστε, καθόμαστε, σηκωνόμαστε, επιταχύνουμε, πηδάμε, στοιχεία που υπάρχουν στις ασκήσεις της άρσης βαρών. Κατά συνέπεια γυμναζόμαστε και δυναμώνουμε σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του σώματός μας. Έτσι λοιπόν η άρση βαρών είναι ένα ιδανικό εργαλείο να προστατεύσει τους αθλητές από τραυματισμούς, αφού γυμνάζει ιδανικά το σώμα, σε συνθήκες που προσομοιώνουν το άθλημά τους. Μπορεί το σύγχρονο μάρκετινγκ να θέλει να προωθήσει τα πανάκριβα μηχανήματα ωστόσο οι επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Ας δούμε μερικές έρευνες ενδεικτικά.

Επιστημονική έρευνα 1: Hamill, B. “Relative Safety of Weightlifting and Weight Training.” Journal of Strength and Conditioning Research, 8(1):53-57.1994

Ο Hamil έκανε στατιστική έρευνα για τους τραυματισμούς σε πολλ;a αθλήματα. Οι αρσιβαρίστες έχουν το λιγότερο από το μισό ποσοστό τραυματισμών ανά 100 ώρες προπόνησης από εκείνους που συμμετέχουν με άλλες μορφές προπόνησης με βάρη 17 εναντίον 35. Ακολουθεί ο πίνακας με τα αποτελέσματα της έρευνας.

Σύγκριση τραυματισμών σε αθλήματα
Schoolchild soccer	6,2
UK Rugby	1,92
South African Rugby	0,7
UK basketball	1,03
USA basketball	0,03
USA athletics	0,57
UK athletics	0,26
UK Cross-country	0,37
USA Cross-country	0
Fives	0,21
P.E.	0,18
Squash	0,1
USA football	0,1
Badminton	0,05
USA gymnastics	0,04
UK tennis	0,07
USA powerlifting	0,0027
USA tennis	0,001
Rackets	0,03
USA volleyball	0,0013
Weight training	0,0035
Weightlifting	0,0017

Επιστημονική έρευνα 2: Granhed, H et al. ¨Low back pain among retired wrestlers and heavyweight lifters.¨ The American Journal of Sports Medicine, 16(5): 530-533. 1998

Οι αποσυρθέντες αρσιβαρίστες είχαν χαμηλότερες επιπτώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους και την επικράτηση του πόνου στην μέση από ότι μια ομάδα ελέγχου κανονικών ενεργών ατόμων της παρόμοιας ηλικίας 23% εναντίον 31%.

Επιστημονική έρευνα 3: Stone,M. H., A. C. Fry, M. Ritchie, L. Stoessel-Ross, and J. L. Marsit. “Injury potential and safety aspects of weightlifting movements.” Strength and Conditioning. June: 15-21, 1994

Ο Mike Stone, παρείχε μια άριστη αναθεώρηση της ερευνητικής βιβλιογραφίας σε αυτό το θέμα. Το αναπόφευκτο συμπέρασμα ήταν ότι η άρση βαρών είναι πράγματι η ασφαλέστερη μέθοδος προπόνησης βαρών.

Μύθος 3: Μειώνει την ελαστικότητα.

Οι ασκήσεις της άρσης βαρών σε αντίθεση με το bodybuilding, εκτελούνται σε πλήρες εύρος, όπως ακριβώς είναι εμβιομηχανικά σχεδιασμένο το μυοσκελετικό σύστημα του ανθρώπου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να διατηρήσει κάποιος την ευελιξία του, αλλά να τη βελτιώσει. Ειδικά το βαθύ κάθισμα θα δώσει στους μύες του ισχίου ένα πλήρες τέντωμα, όπως όταν κάνουμε διατάσεις. Το πλεονέκτημα της άρσης βαρών είναι ότι η αύξηση της μυϊκής μάζας και η δύναμή σας, δε θα μειώσει την ευελιξία σας καθόλου.

Μύθος 4: Προκαλεί προβλήματα στην καρδιά. Σε περίπτωση που υπάρχουν παθήσεις των αγγείων (ανευρύσματα ή αθηροσκληρώσεις), η συμβουλή του ειδικού αθλητιάτρου είναι επιβεβλημένη, γιατί μπορεί να εκδηλωθούν καρδιαγγειακά και νευρολογικά νοσήματα λόγω της έντασης κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Αυτό φυσικά ισχύει για όλα τα αθλήματα.

Η αρτηριακή σας πίεση αυξάνεται όταν σηκώνετε μεγάλα βάρη. Αλλά επιστρέφει στο φυσιολογικό μετά το τέλος του σετ σας. Αυτός είναι ο τρόπος που βελτιώνει την καρδιαγγειακή ικανότητά σας.
Οι άνθρωποι που σηκώνουν βάρη, με επίκεντρο την προπόνηση δύναμης έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση συγκριτικά με άτομα που δεν ασκούν. Οι μελέτες δείχνουν ότι η άρση βαρών μειώνει τη συστολική και διαστολική αρτηριακή σας πίεση.

Βιβλιογραφία

-Mehdi Hadim, The 12 Most Popular Weight Lifitng Myths Debunked, www.stronglifts.com, 2009

-Hamill, B. “Relative Safety of Weightlifting and Weight Training.” Journal of Strength and Conditioning Research, 8(1):53-57.1994

-Granhed, H et al. ¨Low back pain among retired wrestlers and heavyweight lifters.¨ The American Journal of Sports Medicine, 16(5): 530-533. 1998

-Stone,M. H., A. C. Fry, M. Ritchie, L. Stoessel-Ross, and J. L. Marsit. “Injury potential and safety aspects of weightlifting movements.” Strength and Conditioning. June: 15-21, 1994

http://varitzis.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html