''News f.v.a''Πάλη-Άρση βαρών-Πυγμαχία... *ε.φι.β.α*1985 ... e-mail:efiva1@hotmail.com

ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 1980

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ

          Γεννήθηκα το 1952 στο Ρέθυμνο, αλλά 2,5 ετών αρρώστησα σοβαρά και οι γονείς μου αποφάσισαν να έρθουμε στην Αθήνα για να βοηθηθεί καλύτερα η υγεία μου. Εγκατασταθήκαμε στον Υμηττό και οι μεροκαματιάρηδες γονείς μου πασχίζοντας σκληρά κατάφεραν σιγά – σιγά να βρούμε το δρόμο μας.

          Ήμουνα ανήσυχος από μικρός. Στα 15 χρόνια μου πήγα στον Εθνικό Γ.Σ και από το Ποδόσφαιρο πέρασα στην Πάλη. Με την ουσιαστική βοήθεια του Παναγιώτη Αρκουδέα γρήγορα έμαθα τα μυστικά της Ελληνορωμαϊκής και το 1968, στα 16 μου πήγα με την Εθνική στη Βουλγαρία, στην κατηγορία των 52 κιλών. Ήταν η αρχή μιας διεθνούς πορείας που κράτησε κάπου 20 χρόνια με κορύφωση τα 2 Χρυσά Μετάλλια. Το ένα το 1979 στους Πανευρωπαϊκούς στα 62κ. και το δεύτερο και περισσότερο σημαντικό, το 1980, στην ίδια κατηγορία στους Ολυμπιακούς

 Αγώνες της Μόσχας.

          
Οι αναμετρήσεις στην Πρωτεύουσα της ΕΣΣΔ εξελίχθηκαν σε πολύ σκληρές μάχες καθώς τότε η Ανατολική Ευρώπη κυριαρχούσε απόλυτα στην Ελληνορωμαϊκή. Η κλήρωση, στον πρώτο μόλις αγώνα με έφερε αντίπαλο με τον Πολωνό Κάζιμιρς Λίπιεν, Χρυσό Ολυμπιονίκη το 1976 στο Μόντρεαλ. Τον κέρδισα και αυτή ήταν η πολύ καλή αρχή. Ο 2^ος αγώνας ήταν σχετικά εύκολος με τον Αφγανό Γκουλάμ, ενώ ο τρίτος με τον σουηδό Μόληκβιστ, ήταν λίγο δύσκολος, αλλά τον κέρδισα και με 3 νίκες σερί είχα φθάσει ήδη ψηλά. Τέταρτος αγώνας μου ήταν με ένα από τα φαβορί, τον Σοβιετικό (από το Τουρκμενιστάν) Μπόρις Κραμορένκο. Όμως είχα μπει πλέον στο χώρο διεκδίκησης Μεταλλίου και αυτό με συνάρπαζε. Παρ’ όλο ότι φαινόταν απίθανο να τον κερδίσω – μέσα στη Μόσχα – τα κατάφερα. Τον πήρα με «Καφακόλ». Στην άκρη του ταπί ήταν ο Πέτρος Γαλακτόπουλος που με μανατζάρισε. Από τη χαρά του κόντεψε να  τρελαθεί.

                        
Μυγιάκης

          
Έφθασε ο τελικός. Απέναντί μου είχα τον Ούγγρο Ίστβαν Τοτ, που είχε ελαφρώς καλύτερη βαθμολογία από μένα και η ισοπαλία θα τον έβγαζε πρώτο. Ακόμη ήταν λογικό να τον ευνοεί κάπως ο διαιτητής που ήταν Τσέχος. Πρόεδρος των κριτών (και τουhttp://efiva.blogspot.gr/ ταπί) ήταν ο Ελβετός μετέπειτα Πρόεδρος της FILA Ραφί Μαρτινέτι. Να θυμίσω ότι τότε Πρόεδρος της  FILA ήταν ο Γιουγκοσλάβος Ερσεγκάν.

          Τον Τοτ μέχρι τότε τον είχα κερδίσει 4 φορές σε 4 συναντήσεις, αλλά στη Μόσχα δεν πάλευε. Κοντράριζε με τους αγώνες και κατέστρεφε το παιχνίδι. Γνώριζε πως εάν βγαίναμε και οι δυο εκτός – λόγω έλλειψης μαχητικότητας – θα ήταν Χρυσός. Σε κάποια στιγμή ο Τσέχος ζήτησε «πασσίφ» δηλαδή τεχνική ποινή εις βάρος του Τοτ. Ο Πρόεδρος του ταπί δεν την δέχθηκε. Όμως ο Τοτ συνέχισε την τακτική του. Ο Πέτρος ούρλιαζε: «Πασσίφ» - «Πασσίφ». Οι Έλληνες δημοσιογράφοι το ίδιο. Γινόταν χαμός. Ο Τσέχος ξαναζήτησε την ποινή και ο Πρόεδρος τη δέχτηκε. Ήταν λογικό να χάσει ο Ούγγρος λόγω παθητικού παιχνιδιού. Ο Κραμορένκο ήταν τρίτος, ο φοβερός Γιουγκοσλάβος Ιβάν Φίρτζιτς 4^ος και το μεγάλο ταλέντο από τη Βουλγαρία, ο Παναγιώτ Κύρωφ 5^ος με τον Πολωνό Λιπιέν τελικά 6^ο. Αυτό δείχνει πόσο δυνατά ήσαν τότε τα βαλκάνια στην Πάλη. Το βράδυ με τον Πέτρο Γαλακτόπουλο μεθύσαμε για τα καλά.

http://efiva.blogspot.gr/