Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΒΑΡΕΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΜΑΣ

ΤΑ ΒΑΡΕΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2012

Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΒΑΡΕΑ

ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΗ

ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΜΑΣ

         του Θόδωρου Συνοδινού

 Η γενική εικόνα, η οποία σχηματίσθηκε στους Έλληνες φιλάθλους, για τα αποτελέσματα των 103 αθλητών μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου δεν ήταν ευχάριστη καθώς οι επιδόσεις δεν ικανοποίησαν. Αλλά στα βαρέα αθλήματα, παρ’ όλον ότι είχαμε το ένα από τα δυο ελληνικά μετάλλια, η πικρή γεύση παραμένει...

          
Αυτό περισσότερο ισχύει για τα παραδοσιακά βαρέα, που είναι η Πάλη, η Άρση Βαρών και η Πυγμαχία, όπου σχεδόν ίσχυσε η εξαφάνιση.

          Στην Πάλη με ιστορία 24 συμμετοχών (επί 27 Ολυμπιακών διοργανώσεων) είχαμε το δικαίωμα συμμετοχής μόνο ενός αθλητού και μιας αθλήτριας σε σύνολο 18 κατηγοριών. Ήταν ο παλαιστής μας Ολέγκ Μοτσαλίν (75κ. ελευθέρας) και η Μαρία Πρεβολαράκη (55κ. ελευθέρας) που δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν.

          

Η Ελληνορωμαϊκή Πάλη μας που έχει κατακτήσει τα 9 από τα 11 Ελληνικά Μετάλλια της Πάλης δεν κατόρθωσε να αναδείξει έστω και έναν αθλητή ικανό να μετάσχει.

         
 Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 2012, ο φίλος των Βαρέων Αθλημάτων Νίκος Κωνσταντόπουλος είχε σημειώσει:

          «Πρέπει να γίνει ότι είναι δυνατόν, για να έχει καλή εκπροσώπηση – αρχικά αριθμητικά – η Πάλη στο Λονδίνο. Ας πάνε αρκετοί αθλητές εκεί και βλέπουμε για θέσεις. Θα είναι καταστροφικό για το άθλημα να μην εκπροσωπηθεί ή να πάει με 1 – 2 μόνο. Ενότητα και……πάλη, λοιπόν. Αλλά όχι στα λόγια. Και, ας το καταλάβει, επιτέλους, η διοίκηση, επαφή με τον Τύπο. Αυτός μπορεί να βοηθήσει».

          

Στην Άρση Βαρών ασφαλώς τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Από τις 15 κατηγορίες μόλις σε αυτήν των 94κ. μπορούσαμε να παρουσιάσουμε έναν, τον Νταβίντ Καβελασβίλι που και αυτός δεν είχε την τύχη να προχωρήσει. Εν τούτοις στην ιστορία του αθλήματος και ιδιαίτερα από το 1992 και μετά, έχουμε να παρουσιάσουμε εντυπωσιακές εμφανίσεις με ένα σύνολο 15 Μεταλλίων, από τα οποία 6 Χρυσά, τα μισά από τον Πύρρο Δήμα.

Στην Πυγμαχία η ανυπαρξία μας είναι πλήρης, καθώς δεν μπορέσαμε σε καμιά από τις 11 κατηγορίες να έχουμε συμμετοχή. Τελευταία μας παρουσία ήταν το 2008 στο Πεκίνο όπου οι Γιώργος Γαζής (75κ.) και Ηλίας Παυλίδης (91κ.) είχαν αμφότεροι μια δεύτερη συμμετοχή (μετά και την παρουσία στην Αθήνα το 2004) και ο Παυλίδης κατόρθωσε να καταταγεί 5^ος.

Στο Τζούντο με Χρυσό από τον Ηλία Ηλιάδη (Αθήνα 2004) κατακτήσαμε από τον ίδιο το Χάλκινο Μετάλλιο, με τη δική του μοναδική συμμετοχή στην κατηγορία ανδρών. Στα 57 κιλά των γυναικών είχαμε την Ιουλιέτα Μπουκουβάλα (57κ.) η οποία όμως δεν προχώρησε.

      
 Στο ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ με 4 Μετάλλια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Σίδνεϋ, Αθήνας και Πεκίνου, δεν μπορέσαμε να έχουμε περισσότερο από την απλή συμμετοχή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στα 80κ. Πιστεύαμε στην πείρα του και τις διακρίσεις του, αλλά φαίνεται ότι η ηλικία (γενν. το 1979) έπαιξε τον  πάντα αποφασιστικό ρόλο.

          ΤΑ ΑΙΤΙΑ: Διαφέρουν από Ομοσπονδία σε Ομοσπονδία, όμως ουσιαστική πληγή αποτελεί η μάχη που δίνουν τα αθλητικά στελέχη προκειμένου να καθιερωθούν, έχοντας κατά νου τις επόμενες εκλογές. Θέτοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα τις εθνικές ομάδες και την πρόκριση των αθλητών μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

          Στην Πάλη το 2000 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ είχαμε προκρίνει 7 αθλητές, το 2008 για το Πεκίνο είχαμε προκρίνει 3 αθλητές. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 είχαμε συμμετοχή σε όλες τις κατηγορίες επειδή είμαστε διοργανωτές. Τα αποτελέσματα των αθλητών μας έδωσαν ελπίδα για το μέλλον, καθώς είχαμε ουσιαστική παρουσία και θετικά αποτελέσματα. Είχαμε καταταγεί 4^οι  , όσον  αφορά τη βελτίωση της απόδοσης των παλαιστών σε σχέση με την προηγούμενη Ολυμπιάδα, κατακτήσαμε 1 Χάλκινο Μετάλλιο και εννέα αθλητές μας κατετάγησαν στην οκτάδα.

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΜΑΣ
ΜΗΓΙΑΚΗΣ-ΓΑΛΑΚΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΙΔΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2004

σχόλιο:

Chalaris Michail Θόδωρε, θέλω να κάνω like για το άρθρο αλλά το περιεχόμενο του δε με αφήνει.

 Η έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού στο χώρο της πάλης μαζί με την ουσιαστική κατάργηση των εθνικών ομάδων και .....(γράψε ότι θες).... έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Δυστυχώς αυτή η αποτυχία είναι κομβική και θα χρειαστεί πολύ χρόνος για να ξαναφτάσει η πάλη εκεί που της αξίζει και Θέλουμε να τη δούμε.