| ||
ΒΟΛΕΣ Τι αθλητισμό έχουμε; Tου Ν. Α. Κωνσταντοπουλου Τι παράξενος λαός που είμαστε. Εχουμε αναδείξει μία Μαρία Κάλλας και δεκάδες σπουδαίους λυρικούς καλλιτέχνες, έναν Γιώργο Σεφέρη, έναν Οδυσσέα Ελύτη, έναν Γιάννη Ρίτσο και πολλούς άλλους σημαντικούς λογοτέχνες, έναν Μιχάλη Κακογιάννη, έναν Θόδωρο Αγγελόπουλο, έναν Κάρολο Κουν και αρκετούς ακόμη εξαιρετικούς σκηνοθέτες, έναν Μίκη Θεοδωράκη, έναν Μάνο Χατζιδάκι και πάμπολλους σπουδαίους μουσικοσυνθέτες, έναν Δημήτρη Μητρόπουλο και άλλους διαπρεπείς αρχιμουσικούς, σημαντικούς γλύπτες, ζωγράφους, χαράκτες, έναν Γεώργιο Παπανικολάου (ξέρετε, του «Τεστ Παπ») και πολλούς ακόμη διεθνούς εμβέλειας επιστήμονες και ερευνητές (πολλούς από τους σύγχρονους παρουσιάζει τα Σάββατα η «Καθημερινή»), αλλά πολιτισμό έχουμε; Είναι αμφίβολο. Η καθημερινή συμπεριφορά μας στους δρόμους, στις «ουρές» στις διάφορες υπηρεσίες, σε πολλές εκφάνσεις της ζωής, και, βεβαίως, στα γήπεδα, πείθουν περί του αντιθέτου. Παρότι γεμίζουμε το Ηρώδειο και το Μέγαρο Μουσικής. Ολυμπιονίκες αναδείξαμε σε πολλά αθλήματα. Πρωταθλήματα κόσμου και Ευρώπης έχουμε πάρει σε διάφορα σπορ, σύλλογοί μας έχουν κατακτήσει πάμπολλα ευρωπαϊκά τρόπαια σε μπάσκετ, πόλο, βόλεϊ και, πλέον και σε χάντμπολ. Ακόμη και μέσα στην τωρινή οικονομική δυσπραγία, κολυμβητές, γυμναστές, αθλητές και αθλήτριες του στίβου, ιστιοπλόοι, κωπηλάτες, αθλήτριες της συγχρονισμένης κολύμβησης και της ρυθμικής γυμναστικής, τζουντόκα, ποδηλάτες, αθλητές της πάλης, του τάε κβον ντο και του κανό - καγιάκ, σκοπευτές, ξιφομάχοι, πιγκπονίστες, καταδύτες, εκπρόσωποί μας σχεδόν από κάθε άθλημα κατορθώνουν να δείχνουν σε όλον τον αθλητικό κόσμο, πως η Ελλάς είναι εδώ. Αθλητισμό πραγματικό, όμως, έχουμε; Κι αν τώρα διαθέτουμε, έως πότε αναμένεται να έχουμε; Ιδού ερωτήματα τα οποία χρήζουν απαντήσεων. Κατ’ αρχήν, πρέπει να διευκρινισθεί, τι εννοούμε με τις ερωτήσεις. Αν λέγοντας «αθλητισμός», εννοούμε τα μετάλλια και τις διακρίσεις, τότε, ναι, είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε. Αν, όμως, εννοούμε οργανωμένο αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στον πρωταθλητισμό, τότε δεν διαθέτουμε, παρά μόνον σε λίγα αθλήματα. Δυστυχώς, ο ελληνικός αθλητισμός παραμένει, σε μεγάλο μέρος του, συμπτωματικός. Οχι, φυσικά, όπως στο απώτερο παρελθόν, αλλά οργανωμένος, με προγράμματα ανίχνευσης ταλέντων και, μετέπειτα, αξιοποίησης αυτών, δεν είναι. Οσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση, ακόμη κι αν στην πρώτη κάποιος απαντήσει θετικά, η απάντηση θα είναι απαισιόδοξη. Σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε έστω αυτού του είδους τον αθλητισμό, που τώρα διαθέτουμε. Εκτός κι αν η Πολιτεία αλλάξει γραμμή πλεύσης. Δεν απαιτούνται πολλά χρήματα. Ανοιχτά μυαλά, προγραμματισμός και θεσμικά μέτρα χρειάζονται. |
'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.].
'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.]. ...............ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ
Τρίτη 5 Ιουνίου 2012
Τι αθλητισμό έχουμε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου