Παραλογισμοί στο αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά Η εγκατάλειψη, η φύλαξη και η «μαύρη τρύπα» από συμβάσεις με επιχειρήσεις
Του Ν. Α. Κωνσταντινου 
Η περίπτωση του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Αγίου Κοσμά (ΕΑΚΝΑΚ) αποτελεί ενδεικτική και χαρακτηριστική περίπτωση των παθογόνων καταστάσεων, που οδήγησαν το ελληνικό κράτος κοντά στη χρεοκοπία. Και δεν ευθύνονται γι’ αυτό οι κατά καιρούς διοικήσεις του ή, τουλάχιστον, δεν ευθύνονται μόνον αυτές. Οι παραλογισμοί, πολλοί. 
Ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία το κράτος απεγνωσμένα προσπαθεί να βρει έσοδα και, από την άλλη, να επιτύχει περιστολή δαπανών. Το ΕΑΚΝΑΚ έχει εστιατόριο. Για την ακρίβεια, εδώ και χρόνια έχει μόνο το κτίσμα. Αυτό παραμένει ανεκμετάλλευτο διότι όταν το 2003, προ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, έγινε ο διαγωνισμός για το ποιος θα αναλάβει την επιχείρηση, υπήρξαν πολλοί υποψήφιοι και πολλά συμφέροντα και, τελικά, δεν κατακυρώθηκε σε κάποιον. 
Τα μηχανήματα έμειναν στο κτίριο και, φυσικά, καταστράφηκαν. Το εστιατόριο μπορεί να αποτελέσει πηγή εσόδων. Το κτίριο βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα, έχει υπέροχη θέα, διαθέτει χώρο στάθμευσης και μπορεί να προσφέρει πολλά στο ΕΑΚΝΑΚ. Διότι, πέρα από τους αθλητές, μπορεί να χρησιμοποιείται από το κοινό. Αν διαφημιστεί και έχει λογικές τιμές, είναι δυνατόν ν’ αποδειχθεί «χρυσωρυχείο». 
Ο τεράστιος χώρος του ΕΑΚΝΑΚ έχει ανάγκη φύλαξης. Τα τελευταία χρόνια, αυτήν έχει αναλάβει ιδιωτική εταιρεία. Σύμφωνα με όσα μας είπαν από τη διοίκηση, οι εννέα ιδιώτες φύλακες κοστίζουν στο ΕΑΚΝΑΚ 25.000 - 26.000 ευρώ τον μήνα. Φυσικά, δεν παίρνουν τα χρήματα οι υπάλληλοι, αλλά η εταιρεία στην οποία ανήκουν. «Αν το Κέντρο είχε φύλακες δημοσίους υπάλληλους, δεν θα ήταν μικρότερο το κόστος;», ρωτήσαμε. «Φυσικά», μας απάντησαν. Ομως, δεν μπορούν να κάνουν προσλήψεις.
«Η τελευταία πρόσληψη στο Κέντρο έγινε το 1987. Από περίπου 280 εργαζομένους, που υπήρχαν τότε, έχουν απομείνει 64. Σύμφωνα με όσα μας είπε ο πρώην πρόεδρος, Τάσος Παπαναστασίου, όταν ανέλαβε το 2005, υπήρχαν 155 εργαζόμενοι και όταν αποχώρησε, πέρυσι το καλοκαίρι, είχαν απομείνει 68-70. Εφυγαν δε, κυρίως, φύλακες και καθαριστές. Γιατί, λοιπόν, να μη στείλουν στο ΕΑΚΝΑΚ με μετάταξη φύλακες, καθαριστές και τεχνικούς; Ιδού η αναπάντητη, έως τώρα, απορία. Υπάρχει μια «μαύρη τρύπα» στα έσοδα του ΕΑΚΝΑΚ. Σχετίζεται με τις συμβάσεις που έχουν γίνει για τις ευρισκόμενες εντός του Κέντρου επιχειρήσεις. Κάποιες θεωρούνται καλές, κάποιες άλλες, όμως, «χαριστικές». Για τα γήπεδα ποδοσφαίρου 5x5 το ΕΑΚΝΑΚ εισπράττει 9.387,82 ευρώ τον μήνα και για το κυλικείο της πύλης, 3.600,18. Για το κλειστό γήπεδο μπάσκετ παίρνει 75 ευρώ το δίωρο. Το κέντρο «Ακρωτήρι» πληρώνει στο ΕΑΚΝΑΚ 52.000 τον χρόνο. Το «Ακρωτήρι», όμως, βρίσκεται σε χώρο που κατά τα 3/4 ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος. Το «Ποσειδών Πετροκλάμπ» δίνει 14.000 τον μήνα. Τέλος, υπάρχουν οι επιχειρήσεις της εταιρείας «Λεύκα», που εκτείνονται σε πολλά στρέμματα. Η διοίκηση υποστηρίζει ότι το μηνιαίο ενοίκιο είναι 5.000, ο κ. Παπαναστασίου, 4.800, ενώ τα παραιτηθέντα μέλη της διοίκησης κατεβάζουν το ποσό στις 4.000. Ολοι συμφωνούν, πάντως, πως το τίμημα είναι πολύ μικρό. Η σύμβαση είχε υπογραφεί το καλοκαίρι του 1993, έληγε το καλοκαίρι του 2004, αλλά ανανεώθηκε για 15 χρόνια λίγο πριν από τις εκλογές εκείνου του έτους, που έγιναν στις 7 Μαρτίου. 
«Τις συμβάσεις δεν τις κάναμε εμείς. Τις βρήκαμε. Χρωστούσαν πολλά. Στείλαμε εξώδικα και εισπράξαμε αρκετά. Υπάρχουν κάποιες συμβάσεις από τις οποίες μπορούμε να επιδιώξουμε να παίρνουμε περισσότερα», λέει ο πρόεδρος του ΕΑΚΝΑΚ, Απόστολος Ρήγας. Υποστηρίζει δε, ότι βρήκε χρέος από προηγούμενες χρήσεις περίπου ένα εκατομμύριο. «Δεν παραδώσαμε χρέος στη διοίκηση. Αφήσαμε απλήρωτα τιμολόγια 43.000, ενώ παραλάβαμε οφειλές 950.000. Η ΓΓΑ έκοψε περίπου 300.000 από τον εγκεκριμένο προϋπολογισμό του 2010. Μετά, όταν δεν ήμουν πλέον πρόεδρος, δεν εξόφλησε τις τελευταίες 235.000», λέει ο κ. Παπαναστασίου. Επισημαίνει δε και κάτι άλλο: «Το 65% των λειτουργικών εξόδων πάει στο πετρέλαιο. Αλλά από τον Οκτώβριο του 2010 δεν δόθηκαν πολλά χρήματα για πετρέλαιο, διότι οι πισίνες ήταν κλειστές. Η Νομαρχία Αθηνών είχε δώσει 1,5 εκατ. για νέα αποδυτήρια στις πισίνες και αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν». 
Η διοίκηση ψάχνει να βρει έσοδα ώστε να αυτοχρηματοδοτήσει, κατά ένα μέρος, το Κέντρο. «Το προπονητήριο της γυμναστικής μάς κοστίζει 150.000 - 200.000 τον χρόνο και της άρσης βαρών 80.000 - 100.000. Ζητούμε να δίνουν περίπου τα μισά. Επίσης, ζητούμε για τη χρήση των ξενώνων 15 ευρώ για το μονόκλινο δωμάτιο και 20 για το δίκλινο. Ή θα συνεργασθούμε με τις ομοσπονδίες ή ο Αγιος Κοσμάς θα κλείσει. Αν χρωστάμε σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ. λπ., δεσμεύονται οι μισθοί των εργαζομένων. Πρέπει να βρούμε χρήματα», υποστηρίζει ο πρόεδρος.
Χωρίς γιατρό
Το ζήτημα της έλλειψης γιατρού είναι πολύ σημαντικό. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται κάθε εβδομάδα το ΕΑΚΝΑΚ για ν’ αθληθούν ή να παίξουν. Υπάρχουν ημέρες που, τουλάχιστον, 500 παιδιά κάνουν «εκδρομή» στον Αγιο Κοσμά. Κάποτε το Κέντρο διέθετε μόνο νοσοκόμα. Αργότερα είχε και γιατρό. Τώρα ούτε γιατρός ούτε νοσοκόμα υπάρχει. Φυσικά, η νοσοκόμα δεν επαρκεί. Προ αρκετών ετών, αθλούμενος υπέστη καρδιακή προσβολή και τον έσωσε γυμναστής με τις ιατρικές γνώσεις που είχε αποκτήσει στη σχολή Φυσικής Αγωγής. Η ύπαρξη γιατρού και του κατάλληλου εξοπλισμού δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου