«Πόση ανάγκη έχουν ο ελληνικός αθλητισμός, ο λαός και η χώρα, εν γένει, τη διοργάνωση αγώνων, με τους οποίους ελάχιστοι ασχολούνται; Οι Μεσογειακοί αγώνες του 2013, τους οποίους διεκδικούμε, είναι απαραίτητο να γίνουν στην Ελλάδα; Τι μπορούν να προσθέσουν στον ελληνικό αθλητισμό, από τη στιγμή κατά την οποία πολλοί από τους κορυφαίους αθλητές της Μεσογείου δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτούς και, ή δεν μετέχουν καν ή δεν προετοιμάζονται ειδικά για τους Μεσογειακούς; Οταν η χώρα έχει διοργανώσει σχετικά πρόσφατα Ολυμπιακούς, τι μπορεί να κερδίσει από τους Μεσογειακούς. Προβολή; Πόση και πού; Χρήματα; Οποιος έχει ζήσει τους Μεσογειακούς αγώνες του 1991 και θυμάται την κατασπατάληση χρημάτων, μπορεί να δώσει την απάντηση. Ποιο το όφελος, λοιπόν; Αν υπάρχουν χρήματα, που πρέπει να δοθούν για τον αθλητισμό, να δοθούν για παραγωγικές διαδικασίες. Τέτοιες, που θα ωφελήσουν, ει δυνατόν, το σύνολο του πληθυσμού και κυρίως, τη νεολαία. Κι αν το σκεπτικό της διεκδίκησης της ανάληψης των αγώνων, είναι η τουριστική προβολή της χώρας και, κυρίως του Βόλου και της Λάρισας, υπάρχουν άλλοι τρόποι, πιστεύουμε πιο αποδοτικοί, να γίνει αυτό. Οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι επαγγελματίες της περιοχής. Αρκεί, όμως, τούτο για να διοργανώσουμε τους αγώνες;». Τούτο το κείμενο δημοσιεύθηκε σε αυτή τη στήλη το 2007. Λίγο καιρό αργότερα γράφαμε, πως, δεν υπάρχει λόγος να συνδεθούν τα όσα έργα υποδομής κρίνονται αναγκαία για την περιοχή (δρόμοι κ.ά.) με τους Μεσογειακούς. Αν πρέπει να γίνουν, ας γίνουν, ασχέτως αγώνων. Στην πορεία του χρόνου, πολλοί συντάχθηκαν με τις απόψεις αυτές, που, φυσικά, είχαν εκφράσει και αρκετοί άλλοι. Η εξέλιξη δικαίωσε όσους είχαν ενδοιασμούς ή αντιρρήσεις για την ανάληψη της διοργάνωσης. Μπορεί να μην είχαν προβλέψει ότι θα φθάναμε στο σημείο, να κλείνουν κολυμβητήρια λόγω έλλειψης πετρελαίου, αλλά διέβλεπαν προς τα πού οδηγούνταν τα πράγματα. Προσπάθησαν τότε κάποιοι να πείσουν ότι οι Μεσογειακοί είναι οι δεύτεροι, μετά τους Ολυμπιακούς, αγώνες σε συμμετοχή κρατών και σε αριθμό αθλημάτων. Ανακριβέστατο. Οι αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, οι Παναμερικανικοί, οι Πανασιατικοί και οι Παναφρικανικοί έχουν περισσότερα αθλήματα και συγκεντρώνουν αθλητές από πιο πολλές χώρες. Οι Μεσογειακοί κάποτε είχαν αίγλη. Τότε που δεν διεξάγονταν παγκόσμια πρωταθλήματα στην κολύμβηση (άρχισαν το 1973) και στον στίβο (καθιερώθηκαν το 1983). Τότε που δεν υπήρχαν τα πολλά διεθνή μίτινγκ με τις μεγάλες απολαβές. Τώρα, όπως γράφαμε το 2007 και επιβεβαιώθηκε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το 2009, στην Πεσκάρα, οι περισσότεροι πρωταθλητές των δύο βασικών αθλημάτων, ή δεν παίρνουν μέρος στους Μεσογειακούς ή αγωνίζονται χωρίς να φορμάρονται ειδικά γι’ αυτούς. Οσον αφορά τις απώλειες, που θα έχουν οι τοπικοί επιχειρηματίες, υφίσταται λύση. Οχι μόνο για να περιορισθούν, αλλά και για να μην υπάρξουν καν τέτοιες. Ο ΣΕΓΑΣ έχει καταθέσει τεκμηριωμένη πρόταση. Ας τη λάβει υπόψη η Πολιτεία. |
'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.].
'Η ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α.]. ...............ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Χαμένοι ή κερδισμένοι;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου