Δάφνη Μπόκοτα: “Στεγνή εποχή”
Ο,τι μπορεί να νοστιμήσει λίγο την άθλια και σκυθρωπή καθημερινότητά μας, βαφτίζεται αμέσως ανθυγειινό και αυτομάτως απορρίπτεται.Αποβουτυρωμένη, με χαμηλά λιπαρά, άνοστη.
Μιλώ για συναίσθημα, φιλότιμο, λίγη ευγένεια ρε αδερφέ, ένα χαμόγελο, μια άλλη άποψη.
Κατά τα άλλα η Ελληνική τηλεόραση μαγειρεύει. Φαγητά, σήριαλ, εκπομπές, ίντριγκες. Εκεί περνούν όλοι καλά, τραγουδάνε και χορεύουν.
Συμμετέχουν με κομμένη την ανάσα σε ριάλιτυ. Και θάβουν με χαρά οι μισοί τους άλλους μισούς.
Ολόκληρη η πολιτιστική παραγωγή ενός έθνους έχει συρρικνωθεί στήν καταγραφή κατασκευασμένων ειδήσεων αισθηματικού κυρίως περιεχομένου.
Ζαπάρω στα κανάλια και βλέπω ανθρώπους χαρούμενους, λαμπερούς, ευτυχισμένους από τήν επιτυχία τους. Κοιτάω στους δρόμους και βλέπω ανθρώπους βλοσυρούς, σκοτεινούς να βιάζονται μονίμως κυνηγώντας με ένταση κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Αντιστοιχία εικονικής και πραγματικής πραγματικότητας καμία. Οι γυναίκες στα κανάλια όλες είδωλα, ξένοιαστες, χαλαρέ, όμορφες, περιποιημένες, πετυχημένες.
Οι ελληνίδες στην καθημερινότητά τους βιαστικές, αγχωμένες, πιεσμένες, προδομένες. Αντιστοιχία κι’ εδώ καμιά. Η Ελληνική τηλεόραση πουλάει όνειρα.
Η ζωή στήν Ελλάδα δεν επιτρέπει όνειρα.
Τι γίνεται τελικά σ’ αυτή τή χώρα;
Υιοθετούμε αυτό που «πουλάει» μας λένε.
Μήπως όμως αυτό που «πουλάει» μας πουλάει κι’ όλας ;
Μήπως τελικά παιδιά τηλεόραση δεν είναι μόνο φώτα και λάμψη και κουτσομπολιό και μαγκιά και προσωπικές επιτυχίες; Αλλά και κομμάτι πολιτισμού και σωστή χρήση της γλώσσας και κυρίως αισθητική και σωστή είδηση και ψυχαγωγία;
Δυσφορούσα σ’ όλη μου τη ζωή γιατί ανήκα στήν γενιά που αλλιώς μεγάλωσε κι’ αλλιώς κλήθηκε να ζήσει. Να πώ ότι χαίρομαι τώρα και καμαρώνω γιατί εμείς ταλαιπωρηθήκαμε βέβαια αλλά γνωρίσαμε και τι σημαίνει αυθεντικό. Αυθεντικό συναίσθημα, έρωτας, συγκίνηση, επιτυχία, ήττα ! Τ
Το ζήσαμε, το νιώσαμε εμείς οι ίδιοι, δε μας το περιγράψανε κάποιοι.
Γι΄αυτό λοιπόν συστήνω ανεπιφύλακτα να μαγειρεύουμε όποτε θέλουμε και όχι όποτε μας πούν, να τραγουδάμε όποτε γουστάρουμε για πάρτη μας, να χορεύουμε με τους φίλους μας για να περάσουμε καλά κι’ όχι για να μας δούν και να κοιτάμε το δικό μας το χάλι πρίν απ΄του διπλανού αν θέλουμε να φτιάξουμε λίγο τήν ζωή μας. Μόνο έτσι θα νοστιμέψει λιγάκι η άνοστη κουζίνα μας.
Οι σεφ εκ μεταγραφής τα θαύματα τα κάνουν στήν εικονική ζωή, ποτέ στην πραγματική.
Και εμείς πρέπει να ζήσουμε έξω απ’ το κουτί που αποδεδειγμένα δε μας χωράει.
ΔΑΦΝΗ ΜΠΟΚΟΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου