Εζησα...

«Εζησα τρία χρόνια στην κόλαση»  O παγκόσμιος πρωταθλητής στο τζούντο, Ηλίας Ηλιάδης σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στην «Κ»Της Σπυριδουλας Σπανεα Με την πλάτη... κολλημένη στο ταπί έμεινε ο Ηλίας Ηλιάδης για τρία χρόνια, περιμένοντας το πιο μοιραίο ιπόν (αντίστοιχο με το νοκ άουτ στην πυγμαχία): μια λέξη από έναν ορθοπεδικό ή μια αντίδραση του σώματός του που θα του έδειχνε ότι έπεσαν οι τίτλοι τέλους στην, πολλά υποσχόμενη, καριέρα του. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Αθήνας το 2004, όμως, βρήκε τη δύναμη να πατήσει γερά και να εκτιναχθεί εκεί όπου τον είχαμε συνηθίσει: στην πρώτη θέση του βάθρου. Ο «Γολγοθάς» του Ηλία Ηλιάδη άρχισε πριν από τρία χρόνια. Ενας τραυματισμός στο αριστερό γόνατο τον υποχρέωσε να κάνει δύο επεμβάσεις στην Ελλάδα, που δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, οι φίλοι του τζούντο περίμεναν ένα ακόμη χρυσό από τον ολυμπιονίκη της Αθήνας. Μόνο οι δικοί του άνθρωποι, όμως, ήξεραν ότι στηρίζεται και αγωνίζεται με το ένα πόδι. «Ενα μήνα πριν από τη διοργάνωση, υποβλήθηκα σε επέμβαση στον μηνίσκο. Δεν μπορούσα να πατήσω. Πριν από τον αγώνα έκανα ένεση για να αντέχω στον πόνο. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να διεκδικήσω διάκριση», δηλώνει στην «Κ», ενώ το χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο με την προτομή του ιδρυτή του αθλήματος, Τζιγκόρο Κάνο, κοσμεί το στήθος του. Ο 24χρονος είναι ένας από τους οκτώ Ελληνες αθλητές που έχουν φορέσει χρυσά στον λαιμό τους από Ολυμπιακούς, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Για να κερδίσει, όμως, το Παγκόσμιο χρειάστηκε να αγωνιστεί κόντρα στις προβλέψεις. «Με τους τραυματισμούς είχα χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Επαιρνα μέρος σε αγώνες και έχανα από αθλητές που κανονικά θα έπρεπε να τους κέρδιζα... χωρίς προπόνηση. Ο ένας τραυματισμός έφερνε τον άλλο. Σαν να είχα κατάρα. Πέρυσι, στις 17 Σεπτεμβρίου έκανα την τελευταία επέμβαση, στη Γερμανία. Ο γιατρός μού είπε ότι έχω 50% πιθανότητες να επιστρέψω σε αγώνες και, ίσως, όχι σε υψηλό επίπεδο.  Για τρία χρόνια ζούσα σε μια κόλαση». – Πώς κατάφερες να επιστρέψεις στον πρωταθλητισμό; – Εάν το μυαλό και η καρδιά ενός ανθρώπου θέλουν πάρα πολύ κάτι, τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Βέβαια, οφείλω πολλά και στον προπονητή μου, τον Νίκο Ηλιάδη, που συνεχώς με παρότρυνε να συνεχίσω. – Πότε ένιωσες ότι μπορείς να ξαναεπιστρέψεις στην κορυφή; – Πριν από το Παγκόσμιο έκανα προετοιμασία στην Ιταλία, στη Γεωργία και στην Ιαπωνία. Στη Xώρα του Aνατέλλοντος Hλίου ένιωσα δυνατός. Οπως παλιά. Επί τρία χρόνια, σε κάθε διοργάνωση, η γυναίκα μου μού έστελνε μηνύματα και με ρωτούσε πώς νιώθω. Tης έλεγα ότι δεν είμαι καλά. Αυτή τη φορά, της απάντησα ότι θα κάνω θαύματα. Δεν λέω τέτοια πράγματα εύκολα... Ευγενικός και συνεσταλμένος, ο 24χρονος εντυπωσίασε το παγκόσμιο στερέωμα διότι κέρδισε δύο Ιάπωνες μέσα στην πατρίδα τους. «Στο τρίτο ματς αγωνίστηκα απέναντι στον Ονο, που όλοι πίστευαν ότι θα πάρει το χρυσό. Μου έλεγαν να μην έχω άγχος γιατί είναι καλός αθλητής κ. λπ. Δεν με ενδιέφερε από πού είναι ο κάθε τζουντόκα. Τον έβλεπα μόνο ως αντίπαλο. Στον τελικό έπαιξα με τον Νισιγιάμα και όλοι οι αθλητές και οι συνοδοί με υποστήριζαν με φωνές γιατί η διαιτησία ήταν 95% υπέρ του Ιάπωνα. Μετά με ρωτούσαν τι τρώω και είμαι τόσο δυνατός. Τους απάντησα: “μόνο γύρο, χωρίς κρεμμύδι και τομάτα”. Πάντα στην Ιαπωνία έχω πρόβλημα με την τροφή», μας λέει γελώντας ο πρωταθλητής και, μέσα στη γενικότερη μιζέρια που επικρατεί, τονίζει: «Είμαι ευτυχισμένος. Εχω υγεία και καλή οικογένεια, που με στηρίζει και μου δίνει την ενέργεια που χάνω στην προπόνηση». Το Παγκόσμιο της Ιαπωνίας δεν ήταν η τελευταία διοργάνωση της χρονιάς για τον Ηλία Ηλιάδη. Στη συνέχεια, θα πάρει μέρος στο γκραν πρι του Ντουμπάι και στο γκραν σλαμ του Τόκιο. Πρώτα, όμως, θα αφιερώσει λίγες ώρες στην πεντάχρονη κόρη του Μαρία, που περιμένει στη Χαλκιδική να δει το μετάλλιο του πατέρα της. Σε ό, τι αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, ο Ηλίας Ηλιάδης προτιμά να μην κάνει δηλώσεις. Θέλει να πηγαίνει βήμα βήμα: «Συνεχίζω κανονικά τις προπονήσεις. Η επόμενη χρονιά θα είναι αρκετά δύσκολη. Θα πάρω μέρος σε αρκετές διοργανώσεις. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να φέρω καλά αποτελέσματα. Μέσα από αυτά θα έρθει και η πρόκριση. Πάνω απ’ όλα να έχω την υγεία μου και όλα θα γίνουν». Το μισό μετάλλιο στον πατέρα μου Στον δύσκολο δρόμο του πρωταθλητισμού, ο Ηλίας Ηλιάδης έχει δίπλα του ένα σπουδαίο συμπαραστάτη: τον πατέρα του και, παράλληλα, προπονητή του, Νίκο Ηλιάδη. Οταν του ζητάμε να μας μιλήσει για τον ομοσπονδιακό τεχνικό, απαντάει γελώντας ο, όπως τον αποκάλεσαν στην Ιαπωνία, «σύγχρονος Ηρακλής»: «Αυτός με τρελαίνει...» και σοβαρεύοντας, συνεχίζει: «Σε αυτό που με βοηθάει περισσότερο είναι στην ψυχολογία. Ειδικά τώρα που δεν ένιωθα καλά, αυτός με έπεισε να αγωνιστώ, τον περασμένο Απρίλιο, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Δεν ήθελα να πάρω μέρος στη διοργάνωση. Μου είπε “παίξε μονάχα για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεσαι”. Αγωνίστηκα, ανέβηκα στην τρίτη θέση του βάθρου και άρχισα σιγά σιγά να νιώθω δυνατός. Του ανήκει ένα κομμάτι από το μετάλλιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Αν δεν ήταν αυτός, μπορεί να μην τα είχα καταφέρει».