Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2010
Η τραγοδία της ατηχυσάσης και αποπλανιθείσης κόρις
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Η επανάληψή τους ηλίθια»
Της έλεγαν πάντα από μικρή πως είναι ξεχωριστή, πως είναι «ιδιαίτερη», πως δε μοιάζει με τις άλλες, τις ξετσίπωτες τσούλες, πως μπορεί να μην έχει πια υλικά πλούτη και όλου του κόσμου τα αγαθά, αλλά είναι από σόϊ με ιστορία και πλούσια αρχοντική κληρονομιά. Της έλεγαν πάντα από μικρή πως όταν οι μακρινοί παππούδες της έχτιζαν παλάτια οι παππούδες των άλλων κοριτσιών ζούσαν σε σπηλιές και έτρωγαν βαλανίδια. Συνειδητά και με δόλο, άθλιοι προαγωγοί κηδεμόνες της, την έβγαλαν από νωρίς στο σφυρί. Με το αζημίωτο βεβαίως (το ποσοστό του μεσάζοντος νταβατζή), την έσυραν απροετοίμαστη στο παζάρι με τις νύφες και τους μνηστήρες. Της είπαν να είναι προσεχτική με τους ξένους, εκτός κι αν της την πέσουν κάποιοι από σόϊ και με λεφτά. Κι εκείνη, μια καλαμοκαβαλημένη και φαντασμένη κόρη, πριν πιάσει τα δεκάξι, προσποιούμενη την ώριμη 18χρονη θέλησε να δοκιμάσει το μήλο του Παραδείσου, αλλά όχι μ’ όποιον-όποιον, μόνο με τους υπερβόρειους λεφτάδες, που της υποσχέθηκαν πλούσια .........
δώρα( καθρεφτάκια, φομπιζού κοσμήματα και προπάντων ακριβό αυτοκίνητο). Οι αδίστακτοι, όπως αποδείχτηκε, ξένοι μνηστήρες, προσποιούμενοι κι εκείνοι πως δήθεν πείστηκαν για την ωριμότητά της, τις πήραν ότι πολύτιμο είχε αφήνοντάς την αποπλανημένη στα κρύα του λουτρού. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αφού ολοκλήρωσαν το έργο της αποπλάνησης, τοποθέτησαν πάνω από τους προαγωγούς της μια αρχιτσατσά, την Τρόϊκα.
Και τώρα, η ατυχήσασα κόρη κλαίει και οδύρεται για το δόλο και την απονιά των κακών ξένων μνηστήρων, που αφού της πήραν ότι πολυτιμότερο είχε, την άφησαν να τα βγάλει πέρα μόνη κι έρημη, με μοναδική περιουσία δυο παιδιά, τη Φτωχούλα και τον Χρωστάκη. Ετσι όπως συμβαίνει πάντα στις ελληνικές τραγωδίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου