ΔΙΟΓΕΝΗΣ/////ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ...

ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΙΧΑΝ Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;

Ο Δημήτριος στους «Ομώνυμους» λέει ότι την ίδια μέρα που πέθανε ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, πέθανε και ο Διογένης στην Κόρινθο!.. Διαβάστε τι γράφαμε σε ένα άρθρο μας στην εφημερίδα "Άλφα Ένα" του Σαββάτου 26 Αυγούστου 2006...

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Η συνάντηση του Αλεξάνδρου στην Κόρινθο με τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη και η μεταξύ τους στιχομυθία είναι χαρακτηριστική της ιδιαίτερης εκτίμησης που έτρεφε ο νεαρός βασιλέας στους φιλοσόφους και ιδιαίτερα στον κυνικό φιλόσοφο, όπως ήταν ο Διογένης!...

ΠΟΛΛΑ έχουν γραφεί και ακόμη πεισσότερα έχουν λεχθεί για τους Διογήνη και Αλέξανδρο. Άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα. Όμως, πολλές φορές η ιστορία κρύβει ορισμένα περίεργα παιχνίδια που όσο αποσιωπούνται, τόσο περιβάλλονται από την αχλύ του μυστηρίου.

Ας δούμε πρώτα ποιος ήταν ακριβώς ο Διογένης ο Κυνικός, έτσι όπως τον διαβάζουμε στα εγκυκλοπαιδικά λεξικά:
Ο Διογένης ο Σινωπεύς (Σινώπη 400 – Κόρινθος 325 π.Χ.) ονομαζόταν και Κύων. Υπήρξε ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της Κυνικής σχολής, ιδρυτής της οποίας υπήρξε ο Αντισθένης. H φήμη του οφείλεται στο γεγονός ότι εφάρμοσε το πνεύμα των Κυνικών σε κάθε όψη της καθημερινής ζωής και της συμπεριφοράς του, εκδηλώνοντας ακραία περιφρόνηση για κάθε συμβατικότητα. Με μόνη περιουσία του έναν μανδύα και ένα φανάρι, πέρασε τη ζωή του περιφερόμενος και έχοντας για στέγη ένα βαρέλι.

Η παράδοση αναφέρει πλήθος περιστατικών της ζωής και της συμπεριφοράς του, όπως το ότι περιφερόταν με ένα αναμμένο φανάρι αναζητώντας τον «άνθρωπο».

Χαρακτηριστική είναι και η απάντηση που φέρεται ότι έδωσε στον Μέγα Αλέξανδρο, όταν o τελευταίος τον ρώτησε αν είχε να του ζητήσει καμιά χάρη: «Ναι, τραβήξου από τον ήλιο που κρύβεις».

Λέγεται ακόμα ότι όταν είδε ένα παιδί να πίνει νερό στη χούφτα, αποφάσισε να μην ξαναχρησιμοποιήσει κύπελλο. Ο Διογένης υπήρξε ζωντανό σύμβολο μιας αντίληψης, της οποίας περιεχόμενο και στόχος ήταν η δύναμη της αποχής από κάθε αλλοτριωτική εξάρτηση (1).

Θέλετε να μάθουμε περισσότερα για την ζωή του;
Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν ο πιο φημισμένος από τους κυνικούς φιλοσόφους. Γεννήθηκε στη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου, αλλά νέος ήρθε στην Αθήνα, γιατί διώχτηκε από την πατρίδα του ως παραχαράκτης, ενώ μερικοί υποστηρίζουν ότι ο πατέρας του Ικεσίας ήταν ο παραχαράκτης και αναγκάστηκε και ο γιος να εκπατριστεί. Ήταν μαθητής του ιδρυτή της Κυνικής σχολής Αντισθένη, τον οποίο όμως επισκίασε. Κάποτε πηγαίνοντας στην Αίγινα πιάστηκε από πειρατές, που τον πήγαν στην Κρήτη να τον πουλήσουν ως δούλο. Αυτή την ατυχία την αντιμετώπισε με γενναιότητα και, χωρίς να χάσει το θάρρος του, όταν ρωτήθηκε από τους πειρατές τι δουλειά μπορεί να κάνει, απάντησε: «ανθρώπων άρχειν». Και υπέδειξε σε ποιον ήθελε να πουληθεί δούλος. Τον αγόρασε ο Κορίνθιος άρχοντας Ξενιάδης και του ανέθεσε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών του. Έτσι ζούσε το χειμώνα στην Αθήνα και το καλοκαίρι στην Κόρινθο, όπου τον συνάντησε κάποτε και ο Μ. Αλέξανδρος.

Σύμφωνα με τις πηγές, ο Διογένης βρισκόταν μέσα στο πιθάρι του και όταν ο Αλέξανδρος προθυμοποιήθηκε να το δώσει ό,τι ήθελε, αυτός απάντησε: «μη μου κρύβεις τον ήλιο»

. Πέθανε πολύ γέρος στην Κόρινθο. Οι Κορίνθιοι τον τίμησαν μετά το θάνατό του και έστησαν προς τιμή του άγαλμα σκύλου, ενώ οι κάτοικοι της Σινώπης τον τίμησαν με χάλκινες εικόνες και με θαυμάσιο επίγραμμα, χαρακτηριστικό της γνώμης και της εκτίμησης που έτρεφαν γι' αυτόν.

Ο Διογένης πίστευε ότι η ευτυχία βρίσκεται στη φυσιολογική ζωή και επιτυγχάνεται με την άσκηση και την αυτάρκεια. Ήταν παράξενος και ζούσε εκκεντρικά. Γυρνούσε ξυπόλυτος, κοιμόταν μέσα σ' ένα πιθάρι και τρεφόταν λιτότατα. Πίστευε ότι στάλθηκε στη γη για να αναθεωρήσει όλες τις αξίες και ότι ήταν ένας «Σωκράτης μαινόμενος», ένας Σωκράτης που τρελάθηκε.

Είναι ήρωας πολλών ανεκδότων, με γνωστότερο, ίσως, το ότι κάποτε γύριζε με ένα φανάρι και όταν κάποιος τον ρώτησε τι έψαχνε, ο Διογένης του απάντησε ότι έψαχνε να βρει «άνθρωπο» . Αναφέρεται ότι έγραψε διαλόγους και τραγωδίες, όμως δε σώθηκε τίποτε από τα έργα του (2)
Παρά ταύτα, χάριν της ιστορίας, να αναφέρουμε τα εξής δικά του βιβλία:

1. Διάλογοι:
 Κεφαλιών
 Ιχθύας
 Κολοιός
 Πόρδαλος
 Δήμος Αθηναίων
 Πολιτεία
 Τέχνη ηθική
 Περί πλούτου
 Ερωτικός
 Θεόδωρος
 Υψίας Αρίσταρχος
 Περί θανάτου
2. Επιστολαί
3. Εφτά τραγωδίες:
 Ελένη
 Θυέστης
 Ηρακλής
 Αχιλλεύς
 Μήδεια
 Χρύσιππος
 Οιδίπους
Ο Σωτίων στο έβδομο βιβλίο του αναφέρει ότι τα μόνα έργα του Διογένη του Κυνικού (3) είναι τα εξής: Περί αρετής. Περί αγαθού, Ερωτικός, Πτωχός, Τολμαίος, Πόρδαλος, Κάσανδρος. Κεφαλιών, Φιλίσκος, Αρίσταρχος, Σίσυφος, Γανυμήδης, Χρείας, Επιστολαί.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΠΕΡΙ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Πολλά για την ζωή και το έργο του Διογένους του Σινωπέως ή Κυνικού, μπορούμε να διαβάσουμε μέσα στο έργο του Διογένους του Λαερτίου από τον οποίον αντλούμε και τα περισσότερα στιγμιότυπα της ζωής του μεγάλου κυνικού φιλοσόφου. Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε μερικά:

 Λένε πως και ο Αλέξανδρος είχε πει ότι, αν δεν ήταν Αλέξανδρος, θα ήθελε να είναι Διογένης!

 Καθώς λιαζόταν στο Κράνειο στάθηκε μπροστά του ο Αλέξανδρος και του είπε: «Ζήτησε μου ό,τι θέλεις». Και ο Διογένης είπε: «Μη μου στερείς το φως»!

 Κάποτε που έστειλε ο Αλέξανδρος επιστολή στον Αντίπατρο στην Αθήνα με κάποιον Άθλιο, ο Διογένης που ήταν παρών είπε: «Άθλιος από άθλιο, διά μέσου αθλίου προς άθλιο».

Όταν ο Περδίκκας τον απείλησε πως αν δεν πάει προς αυτόν θα τον σκοτώσει, είπε: «Δεν είναι τίποτε σπουδαίο. Το ίδιο θα έκανε κι ένα σκαθάρι και μια αράχνη».

Ισχυριζόταν πως απειλή θα ήταν αν: «Ακόμη και χωρίς εμένα, θα μπορούσες να ζεις ευτυχισμένα»!

 Κάποτε στάθηκε μπροστά του ο Αλέξανδρος και του είπε: «Είμαι ο Αλέξανδρος ο μέγας Βασιλιάς», και αυτός: «Και γω είμαι ο Διογένης ο κύνας»!

Θέλετε τώρα την πιο σημαντική πληροφορία;

Ο Δημήτριος στους «Ομώνυμους» λέει ότι την ίδια μέρα που πέθανε ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, πέθανε και ο Διογένης στην Κόρινθο. Ήταν γέρος στη διάρκεια της εκατοστής δέκατης τρίτης Ολυμπιάδας.
Κι αυτό δεν ήταν απλή σύμπτωση. Ήταν η κοινή μοίρα των δύο μεγάλων ανδρών!..

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Εγκυκλοπαίδεια «Δομή»
2. Εγκυκλοαπίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»
3. Κυνικοί. Αρχαία ελληνική σχολή φιλοσόφων, που ίδρυσε ο μαθητής του Σωκράτη Αντισθένης στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. Οι κυνικοί ξεχώριζαν για τη λιτότητα της ζωής τους, την περιφρόνηση του πολιτισμού, της πολιτείας και των ηθών. Περίφημοι κυνικοί ήταν ο Διογένης από τη Σινώπη και οι οπαδοί του Λίσημος, Ονησίκριτος, Φαιλίσκος και ο Θηβαίος Κράτης. Οι κυνικοί δίδασκαν ότι η αρετή (που μπορεί να διδαχτεί) παρέχει την ευδαιμονία και ότι ο άνθρωπος, για να γίνει εντελώς ανεξάρτητος, πρέπει να μη φροντίζει για την εξασφάλιση των αναγκαίων για τη ζωή, αλλά να περιορίζεται σε ό,τι διαθέτει ο ίδιος. Στο χώρο της εξέλιξης της φιλοσοφίας, οι απόψεις των κυνικών αποτελούν ένα μεταβατικό στάδιο από τη σωκρατική διδασκαλία στις ιδέες των στωικών.Γενικά, οι κυνικοί αδιαφορούσαν για τις υπαρκτές κοινωνίες και είχαν ως αποκλειστικό σκοπό της βιοθεωρίας τους την ατομική ευδαιμονία. Δίδασκαν π.χ. ότι, αν μια πόλη κυριευτεί από εχθρούς, οι κάτοικοί της μπορούν να διατηρήσουν την εσωτερική ελευθερία τους ακόμη και με την αυτοκτονία.

ΠΗΓΗ/www.sakketosaggelos.gr