ΜΟΡΦΕΣ*ΙΑΚΩΒΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ-ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ.

Ιακώβου Χρήστος

5ος Ολυμπιονίκης στα 82,5κ., Μόναχο 1972 ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 12/4/1948 ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Κωνσταντινούπολη ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Ομοσπονδιακός προπονητής άρσης βαρών. ΣΩΜΑΤΕΙΟ: Π.Α.Ο. ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 1968, 1972 (5ος), 1976 ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ: Χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα (1971), ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα (1972), πέντε φορές μεσογειονίκης, βαλκανιονίκης. Υπήρξε μεγάλο όνομα του ελληνικού αθλητισμού τη δεκαετία του ‘70, όταν και διακρίθηκε σε πάμπολλες διοργανώσεις. Λίγο νωρίτερα, το 1967 και 1968, είχε καταρρίψει τα παγκόσμια ρεκόρ εφήβων στην κίνηση του ντεβελοπέ, στην οποία ξεχώριζε. Ωστόσο, ως προπονητής της εθνικής ομάδας άρσης βαρών έγραψε τις πιο πλούσιες σελίδες δόξας του αθλήματος των δυνατών. Από τα 68 μετάλλια που είχε κατακτήσει μέχρι το 2004 η Ελλάδα σε παγκόσμια πρωταθλήματα ανδρών, τα 66 ήρθαν υπό τις οδηγίες του «αρχιστράτηγου» και τα υπόλοιπα δύο κέρδισε ο ίδιος ως αθλητής. Επί των ημερών του η εθνική μας ομάδα πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων δύο φορές, το 1998 και το 1999 ενώ η χώρα μας αναδείχθηκε πρώτη στα μετάλλια της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ακόμα και σήμερα θυμάται ότι ένα λάθος του το 1972 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου -δεν άκουσε τον προπονητή του- του στοίχισε το χάλκινο μετάλλιο. Μεγάλη αγάπη του η ανατολίτικη κουζίνα. Αναδείχθηκε καλύτερος αθλητής της χρονιάς το 1971, το 1972 και το 1975. * ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ *ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΠΑΝΑΘΗΝΑ'Ι'ΚΟ Α.Ο *ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ[Ε.ΦΙ.Β.Α. 1985] *.ΑΠΟ...ΔΕΚΑΔΕΣ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ. Έχει ένα γιο, τον Αλέξανδρο.

ΠΗΓΗ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ/ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ Τα κομμάτια της ζωής του	17/4/2009
Το πρωί της περασμένης Τετάρτης ο Χρήστος Ιακώβου αποχαιρέτησε τον ελληνικό αθλητισμό με την παραίτηση που υπέβαλε στην ελληνική ομοσπονδία άρσης βαρών του Ηλία Τάταλα tatalas@makthes.gr Το έκανε ανεξάρτητα με την εξέλιξη που θα έχει η υπόθεση του σκανδάλου ντόπινγκ που έπληξε την Εθνική ομάδα. Για άλλη μία φορά στη ζωή του, ο 60χρονος προπονητής βρέθηκε μετέωρος Γεννήθηκε πριν από εξήντα χρόνια μέσα στη γλυκιά μυρωδιά της σοκολάτας. Ο ζαχαροπλάστης πατέρας του ήταν από τους πιο ξακουστούς στην Κωνσταντινούπολη και τα παιδικά χρόνια του Χρήστου Ιακώβου, ήταν ανέμελα, στο νησί Αντιγόνη των Πριγκιποννήσων. Οι καταδύσεις από τα βράχια και τα μακροβούτια κάτω από τα φέρι μποτ, ήταν μερικές από τις αγαπημένες του συνήθειες, όταν τέλειωνε το μάθημα στο ελληνικό σχολείο της περιοχής. Σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε σε έναν τοπικό σύλλογο κολύμβησης και ξεκίνησε προπονήσεις στη θάλασσα. Μετά από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να αλλάξει ρότα και στράφηκε στην άρση βαρών. Τίποτα, όμως, δεν προμήνυε πώς θα εξελισσόταν η ζωή του πιο πετυχημένου Έλληνα προπονητή όλων των εποχών. Το 1964 ήρθε ο διωγμός από την Κωνσταντινούπολη και η οικογένεια Ιακώβου πήρε το δρόμο για την Ελλάδα αφήνοντας τα πάντα πίσω. Εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. "Τρώγαμε ψωμί με τσάι. Πείνα και φτώχεια", είχε εξομολογηθεί παλαιότερα ο Χρήστος Ιακώβου περιγράφοντας τις συνθήκες της εποχής. Ο πατέρας του τον προέτρεψε να συνεχίσει τον αθλητισμό. Πήγε στην ΑΕΚ, αλλά εκεί δεν υπήρχε αξιόλογο τμήμα άρσης βαρών και έτσι κατέληξε στον Παναθηναϊκό. Το 1965, σε ηλικία 17 ετών αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος. Ο Ιακώβου ήταν καλός αθλητής, από τους καλύτερους που είχε η Ελλάδα εκείνη την εποχή. Το 1967 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων σε μία κίνηση που δεν υπάρχει πια, το ντεβελοπέ, σηκώνοντας 136,5 κιλά και την επόμενη χρονιά το ανέβασε στα 139 κιλά. Τότε ήρθε η πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και ταξίδεψε στο Μεξικό, όπου δεν κατάφερε να διακριθεί. Είχε κάνει, όμως, ένα μεγάλο βήμα στη ζωή του, καθώς παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελένη, σύντροφό του στα εύκολα και στα δύσκολα, μέχρι σήμερα. Το 1971 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, που έγινε στη Λίμα του Περού, στο ντεβελοπέ και ακολούθησε ένα αργυρό μετάλλιο, δώδεκα μήνες αργότερα. Το 1972 πήρε την πέμπτη θέση στους Ολυμπιακούς του Μονάχου, ενώ η τελευταία του συμμετοχή ως αθλητής σε Ολυμπιακούς, σημειώθηκε το 1976 στο Μόντρεαλ. Στα ταξίδια συνομιλούσε με τον προπονητή τής Βουλγαρίας τον Ιβάν Αμπατζίεφ και προσπαθούσε να του αποσπάσει μεθόδους προπόνησης. Η καριέρα του είχε αρχίσει να παίρνει την κατιούσα το 1977, όταν ήρθε ειδοποίηση από την παγκόσμια ομοσπονδία ότι σε έλεγχο ντόπινγκ, το δείγμα του Ιακώβου βρέθηκε οριακά πάνω από το όριο σε στεροειδείς ουσίες. Επειδή μόλις είχαν θεσπιστεί οι κανονισμοί αντιντόπινγκ και δεν είχαν προλάβει να ενημερωθούν αθλητές και ομοσπονδίες ο Ιακώβου δεν τιμωρήθηκε. Το 1979, όμως, στο φινάλε της καριέρας του, κατήγγειλε τον τότε ομοσπονδιακό προπονητή Μπόρισλαβ Στέπιεν και τον βοηθό προπονητή Βαγγέλη Συμεωνίδη για χορήγηση απαγορευμένων ουσιών. Οι προπονητές τιμωρήθηκαν με δια βίου στέρηση της φίλαθλης ιδιότητας, ενώ καθαιρέθηκαν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Πανόπουλος, ο γενικός γραμματέας Στίκας και ο ειδικός γραμματέας Πριμκιρίκης. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ Η καριέρα του Ιακώβου είχε φτάσει στο τέλος της και ο βιοπορισμός στην Ελλάδα ήταν δύσκολος. Είχε προσπαθήσει να ανοίξει μια επιχείρηση με τον Ολυμπιονίκη της πάλης, τον Πέτρο Γαλακτόπουλο, αλλά η δουλειά χάλασε. Τότε πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει με τη σύζυγό του στην Αμερική. "Εγώ είμαι δύο φορές πρόσφυγας. Βίωσα το διωγμό από την Πόλη και έζησα δέκα χρόνια στην Αμερική. Γι' αυτό μπορώ να καταλάβω τι έχουν περάσει οι αθλητές της άρσης βαρών που ήρθαν στην Ελλάδα από τη Βόρειο Ήπειρο και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή", είχε πει σε μία παλιότερη συνέντευξή του στη "Μακεδονία". Πήγε στη Χαϊλία Μαϊάμι και ανέλαβε την αθλητική εκπαίδευση των αστυνομικών στην τοπική ακαδημία του FBI. Δεν του άρεσε η δουλειά και την άφησε μετά από τρεις μήνες. Εγκαταστάθηκε στην Ατλάντα και δούλεψε στο πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Είχε πρόταση να αναλάβει την εκγύμναση της τοπικής ομάδας ράγκμπι, αλλά αρνήθηκε και αποφάσισε να δουλέψει εκτός αθλητισμού. Αρχικά ήταν υπάλληλος σε φαστ φουντ και εστιατόρια, μέχρι που κατάφερε να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Όσα έμαθε από τον πατέρα του για τη ζαχαροπλαστική και την πολίτικη κουζίνα τα εφάρμοσε στην πράξη, μέσα στις σάλτσες που έφτιαχνε. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Το 1984 ο Γιάννης Σγουρός ανέλαβε την προεδρία της ελληνικής ομοσπονδίας άρσης βαρών και η γνωριμία με τον Ιακώβου έγινε τα Χριστούγεννα του 1987, έξω από έναν κινηματογράφο της Αθήνας, κατά τη διάρκεια διακοπών του τελευταίου. Επί οκτώ χρόνια ο Ιακώβου δεν είχα πατήσει στην Ελλάδα. Τότε, του έγινε πρόταση να γράψει ένα βιβλίο για την προπονητική στην άρση βαρών, προκειμένου η ομοσπονδία να το διανείμει στους προπονητές. Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν και το 1988 ο κ. Σγουρός πρότεινε στον Χρήστο Ιακώβου να αναλάβει το πόστο του προπονητή της Εθνικής ομάδας. Δέχθηκε και το 1999 ήρθε δοκιμαστικά στην Ελλάδα. Το 1990 ο Παύλος Σαλτσίδης κατέκτησε τρία μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης υπό την καθοδήγηση του Ιακώβου. Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία. Ένα χρόνο αργότερα ήρθαν στην Ελλάδα ο Πύρρος Δήμας και ο Βαλέριος Λεωνίδης και ο Ιακώβου ειδοποίησε τη σύζυγό του ότι θα εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα. Το 1992 στη Βαρκελόνη, ο Πύρρος αναδείχθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης και ο Βαλέριος πήρε την πέμπτη θέση. Ακολούθησε ο ερχομός των Σαμπάνη, Τζελίλη, Μήτρου και Κόκκα, ενώ το 1994 πήρε την ελληνική υπηκοότητα ο Κάχι Καχιασβίλι, που είχε ήδη αναδειχθεί χρυσός Ολυμπιονίκης με την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών. Η συνέχεια είναι γνωστή... Την ίδια χρονιά, ο Ιακώβου άρχισε να συμβουλεύει σε θέματα προπονητικής τον νεαρό προπονητή Χρήστο Τζέκο, που είχε υπό την επίβλεψή του την Κατερίνα Θάνου. Η φιλία τους μετουσιώθηκε, μετά από χρόνια στην ίδρυση της εταιρείας "Hellas Sport Club Athletic Management", που αφορούσε το μάνατζμεντ αθλητών. Πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας ο Ιακώβου διαφώνησε με τον Τζέκο και αποχώρησε. Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα, ο αθλητής της Εθνικής ομάδας Χρήστος Κωνσταντινίδης κατήγγειλε ότι ο Χρήστος Ιακώβου του προμήθευσε απαγορευμένες ουσίες, τις οποίες μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να παίρνει και τέθηκε εκτός Εθνικής ομάδας. Στη συνέχεια η ομοσπονδία εξέδωσε μία δήλωση του νόμου 105 που έφερε την υπογραφή του Κωνσταντινίδη και αναιρούσε τις καταγγελίες. Η διαμάχη Ιακώβου - Κωνσταντινίδη έφτασε έξω από τα δικαστήρια μέχρι που ο προπονητής απέσυρε τη μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το 2004 η κόντρα με τον Κωνσταντινίδη αναζωπυρώθηκε μετά την αφαίρεση του μεταλλίου από τον Σαμπάνη λόγω ντοπαρίσματος και επανήλθε στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες, με τα ένδεκα θετικά δείγματα στην Εθνική ομάδα άρσης βαρών. Ειδικά για την περίπτωση του Σαμπάνη, ο Ιακώβου ακόμη και σήμερα δηλώνει ότι η... δουλειά ήταν στημένη και όπως έχει πει αφιέρωσε πολλές ώρες σε επαφές με ξένους προπονητές και παράγοντες προσπαθώντας να μάθει ποιος του την έστησε. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΑΤΟ Για πολλά χρόνια ο Χρήστος και η Ελένη Ιακώβου είχαν μετατρέψει το σπίτι τους σε ένα ξενοδοχείο αδέσποτων ζώων. Η αγάπη τους για τα απροστάτευτα τετράποδα ήταν τέτοια, που κάποια στιγμή φιλοξενούσαν τέσσερις σκύλους και δεκατέσσερις γάτες, ενώ μέσα στην καθημερινή ρουτίνα του προπονητή περιλαμβανόταν η βραδινή βόλτα στη γειτονιά για να ταΐσει τα αδέσποτα. Μία άλλη άγνωστη πτυχή του Ιακώβου είναι οι προλήψεις και μάλιστα για πολλά χρόνια θεωρούσε γούρικο ένα συγκεκριμένο ζευγάρι παπουτσιών. Ένα άλλο κεφάλαιο αφορά τη σχέση του με την πολιτική. Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να γίνει πολιτικός. Το 1999 είχε συμπεριληφθεί τιμητικά στην 20η θέση του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ για της ευρωεκλογές, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης συνήθιζε να τον αποκαλεί "μεγάλο αρχηγό" σε κάθε τους συνάντηση. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΟΞΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗΣ Του Ηλία Τάταλα Οι φίλοι του τον λατρεύουν. Μιλούν για την ανθρωπιά και την καλοσύνη του, για τις αξίες που έχει ως άνθρωπος, για την απλότητα που τον διακρίνει, παρά τις τιμές που του έχουν αποδοθεί. Για πολλά χρόνια συμπεριλαμβανόταν στους δημοφιλέστερους Έλληνες, καθώς είχε αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές της φίλαθλης Ελλάδας. Υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις, που έχουν εκφραστεί δημόσια. Κατηγορήθηκε μετά τις καταγγελίες του Κωνσταντινίδη το 1996, κατηγορήθηκε για την απόσυρση της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών από τα παγκόσμια πρωταθλήματα του 1997 και του 2003, κατηγορήθηκε και στην περίπτωση του Λεωνίδα Σαμπάνη που βρέθηκε θετικός το 2004. Επίσης του προσάπτουν ότι είχε στενή σχέση με τον Βούλγαρο Ιβάν Αμπατζίεφ και ότι ήταν μέντορας του Χρήστου Τζέκου. Επί μία εικοσαετία ο Ιακώβου ήταν το απόλυτο αφεντικό της άρσης βαρών. Ο λόγος του ήταν νόμος, διότι χάρη στις επιτυχίες των αθλητών του, η ομοσπονδία έβρισκε χορηγούς και έπαιρνε παχυλές επιχορηγήσεις από το κράτος. Οι προπονητικές μέθοδοί του δεν αμφισβητούνταν από κανέναν άνθρωπο του χώρου, διότι ήταν άκρως αποτελεσματικές. Το γεγονός, ότι ο Ιακώβου μπορούσε να παραγγέλνει συμπληρώματα διατροφής χωρίς να δίνει λογαριασμό στον τελευταίο σύμβουλο της ομοσπονδίας, δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν, ειδικά από τη στιγμή που ο τελευταίος σύμβουλος δεν θα υπήρχε στην ομοσπονδία αν δεν είχαν προηγηθεί τα μετάλλια του προπονητή Ιακώβου και των αθλητών του. Από την έρευνα της Δικαιοσύνης θα αποδειχθεί αν ο Ιακώβου έδωσε εν γνώσει του στους αθλητές του τις συγκεκριμένες απαγορευμένες ουσίες που ανιχνεύθηκαν στον οργανισμό τους. Οι δέκα από τους ένδεκα αθλητές ορκίζονται ότι ο προπονητής τους έπεσε θύμα των ουσιών που έστειλαν οι Κινέζοι στον Λαρισαίο εισαγωγέα και ότι ποτέ δεν θα τους έδινε ουσίες που θα έβλαπταν την υγεία τους. Η παραίτηση του Ιακώβου, με τον τρόπο που έγινε, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί, μετά τις τόσες μεγάλες στιγμές που έχουν προηγηθεί. Η ιστορία του Ιακώβου, όμως, μία ιστορία δόξας και αποκαθήλωσης θα συζητιέται για πολλά χρόνια. ΣΧΟΛΙΟ'' ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ,ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ .ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ... [Ε.ΦΙ.Β.Α 1985]''