Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΕΡΒΙΝΗ
Από τον κ. Ιωάννη Παπαδάκη, απόγονο του αξέχαστου
Ολυμπιονίκη της Πάλης Γιώργου Ζερβίνη, λάβαμε το παρακάτω κείμενο, με πολλά
στοιχεία για τον αξέχαστο πρωταθλητή. Το δημοσιεύουμε ως έχει:
«Σας συγχαίρω για όλη αυτή την όμορφη
δουλειά που κάνετε με το να τιμάτε ανθρώπους που έχουν προσφέρει στην Ελλάδα
μας το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όμως για χάρη της αλήθειας. οφείλω να
επισημάνω για δυο διακεκριμένους αθλητές σας, τον θρυλικό Γεώργιο Ζερβίνη, τον
μικρόσωμο αυτό αθλητή της κατηγορίας Μύγας, που ποτέ η πλάτη του δεν ακούμπησε
καναβάτσο, ότι έλαβε μέρος σε τρεις Ολυμπιάδες, 24 Παρίσι, 28 Άμστερνταμ και 32
Λος Άτζελες, όπου βγήκε 4ος στην Ελευθέρα αν και παλαιστής της
Ελληνορωμαϊκής και σε αυτή 5ος.
Το 1932 αυτός ήταν που πήρε τα Βαρέα
Αθλήματα από το ΣΕΓΑΣ και μαζί με τον Ζακ Καρυωτάκη και άλλους ίδρυσε την
Ομοσπονδία Πάλης, Άρσης Βαρών, Πυγμαχίας, όπου η Πάλη έφυγε το 1935 ιδρύοντας
ανεξάρτητη Ομοσπονδία. Και το 1972 η Άρση Βαρών κ.λ.π.
Ο Ζερβίνης εξαιτίας της
αμέλειας των υπευθύνων του ΣΕΓΑΣ που δεν
νιαζόντουσαν για τους Παλαιστές και τα Βαρέα Αθλήματα έχασε από την πρώτη
Ολυμπιάδα την ευκαιρία Μεταλλίου μέχρι και την τρίτη. Γι’ αυτό και πήρε τα
Βαρέα Αθλήματα από το ΣΕΓΑΣ.
Ο Γιώργος Ζερβίνης γεννήθηκε στην Τήνο
με καταγωγή από τους Σφακιανούς της Μήλου το 1902, μιας και ο πατέρας του είχε
εταιρία που κατασκεύασε κατά αποκλειστικότητα όλα τα λιμάνια της Ελλάδος. Το
πραγματικό όνομά του ήταν το Σφακινό από το Μούρι Σφακίων του προ – προπάππου
του Εμμανουήλ Βήχου. Το Ζερβίνης προέκυψε
μιας και ένας από τους παππούδες του ήταν κατασκευαστής βαρελιών
αριστερόχειρας. Όπως και τα σκαλάκια του Λυκαβητού και της Σαντορίνης που είναι
πολύ δημοφιλή. Έμεινε πολύ μικρός ορφανός και τα βάρη της οικογένειας έπεσαν σε
αυτόν. Ήρθε στην Αθήνα για τα προς το ζειν. Αθλητής στη Μήλο με το Κολύμπι και
τις καταδύσεις και δεν είναι τυχαίο ότι με την ίδρυση της ΚΟΕ έλαβε μέρος στο
πρώτο Πρωτάθλημα του 1927 – 1928 στις Καταδύσεις και ήταν ο πρώτος Χρυσός
Έλληνας καταδύτης. Στη δε Μήλο κάθε χρόνο καλοκαίρι γίνονται τα Ζερβίνια προς
τιμήν του Μήλιου Ολυμπιονίκη και του έφτιαξε το Εθνικό Στάδιο της Μήλου. Πέραν
αυτού ήταν σε πολλά αθλήματα με τα χρώματα του Πανελληνίου, Πρωταθλητής
Ελλάδος, Δρόμος, Στίβος, Ακόντιο Διελκυστίνδα, Αναρρίχηση επί κάλω.
Το 1931 γράφτηκε στον Εθνικό με την σύμφωνη γνώμη του
Πανελληνίου για την προώθηση της ευγενούς άμιλλας και κατέστη για πρώτη φορά ο
Εθνικός, πολυνίκης Σύλλογος.
Το 1932 βοήθησε τον Παράσχο Μπόρα μαζί
με τον μαθητή του Νικόλαο Μπίρη να
ανοίξει τον Άτλαντα Καλλιθέας στα Νότια προάστια, ένα Σωματείο Ελευθέρας Πάλης
που τελικά αποδείχθηκε ευεργετικό για την Ελλάδα. Όπως και το 1967 βοήθησε να
γίνει ο Μίλωνας ως κτίριο και με δικά του λεφτά να ιδρύσει την Πάλη και την
Άρση Βαρών στο εκεί Σωματείο της Ν. Σμύρνης ως ευεργέτης του.
Το 1933 μαζί με τους μαθητές του στο
Παναθηναϊκό Στάδιο φωτογράφισε πολλά στιγμιότυπα από μοναδικά κόλπα της Πάλης
στην Ελευθέρα και στην Ελληνορωμαϊκή, όλα 5 και τα έβαλε στο πρώτο βιβλίο της
Πάλης που έγραψε ο ίδιος και έφτιαξε σαν βιβλιοδέτης. Το δε βιβλίο αυτό είναι
μοναδικό. Και σαν απόγονοί του το έχουμε εμείς. Από εκεί και ύστερα για να σας
βοηθήσω ο Γεώργιος Ζερβίνης παρέμεινε στο Πανελλήνιο στα αθλήματα Κολύμβησης
και Καταδύσεων όπου επέστρεψε μετά το τέλος του στην Πάλη το 1948 και βγήκε 5ος
στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Το 1932 – 33 ιδρύει την Ένωση
Ερασιτεχνών Παλαιστών Αθήνας με πρώτη παλαίστρα την ταράτσα του Δημαρχείου
Αθηνών με την βοήθεια του Δημάρχου Κοτζιά, φίλο του αθλήματος της Πάλης και μαθητή
του Ζερβίνη. Σαρώνει όλα τα Μετάλλια μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου. Το 1931 όταν έφυγε από τον Πανελλήνιο, άφησε στο πόδι του τον
συναθλητή του Νίκο Μπίρη, πρώτο Χρυσό Βαλκανιονίκη του 1932. Ο Νικόλαος Μπίρης
ποτέ δεν πήρε την Πάλη από το ΣΕΓΑΣ όπως αναγράφετε λανθασμένα το 1935 μιας και
η Πάλη έφυγε από το ΣΕΓΑΣ με την επιστροφή του Ζερβίνη από το Λος Άτζελες. Λόγω
της οργής του για την μεγάλη αδικία που του έγινε από τον Αρχηγό Αποστολής ο
Ζερβίνης τιμωρήθηκε από την Ολυμπιακή Επιτροπή της Ελλάδος για την φιλονικία
του με τον Αρχηγό Αποστολής του ΣΕΓΑΣ και δεν μετείχε στους Ολυμπιακούς του
Βερολίνου το 1936 αν και πήγε εκεί με δικά του έξοδα. Το 1948 στους Ολυμπιακούς
του Λονδίνου έλαβε μέρος ως Αρχηγός
Ομάδος και συνόδευσε τους μαθητές του.
Το 1960 μετείχε στους Ολυμπιακούς της
Ρώμης ως μασέρ της Εθνικής μιας και ήταν καταπληκτικός χειρομαλάκτης, πέραν
τούτου ήταν δάσκαλος Πάλης, Πυγμαχίας και Άρσης Βαρών των βασιλοπαίδων
Αλεξάνδρου Α’, Γεωργίου Β’, Παύλου Α’, όπως και του μετέπειτα διαδόχου Κων/νου
Β’ . Ήταν δε γεγονός ότι όταν έδινε Αγώνες Πάλης και όχι Κατς, διότι ήταν
εναντίον της κοροϊδίας, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το Στάδιο γέμιζε όλο μαζί με όλη την πολιτική και
βασιλική εξουσία.
Στον πόλεμο ήταν με την Αντιστασιακή
Οργάνωση του ΕΔΕΣ, όπως και ήταν πράκτορας στον Πόλεμο της Ιντέλιτζεντ Σέρβις,
της Αγγλικής Μυστικής Υπηρεσίας, δίνοντας πολλές χρήσιμες πληροφορίες εναντίον
των Γερμανών κατακτητών. Γι’ αυτό και έχει βραβευτεί και από την Αγγλική
Κυβέρνηση. Ήταν Αντιπρόεδρος της ΕΟΑΒ μέχρι και το θάνατό του στις 28/10/1980
και όχι το 1983 όπως γράφετε.
Σαν Αρχηγός Αποστολής της Εθνικής
Άρσης Βαρών στη Χονολουλού στη νήσο Χαβάη από τη χαρά του που η ομάδα των
παιδιών πήγε καλά, σηκώθηκε και χόρεψε ένα χασαποσέρβικο, αισθάνθηκε αδιαθεσία
και πήγε στο δωμάτιό του. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να πάρει ένα υπογλώσσιο για την
καρδιά του και έσβησε αυτός ο μεγάλος άνδρας, πάνω στην καρέκλα. Κανείς δεν το
ήξερε ούτε η οικογένειά του. Στο Π. Φάληρο που έμενε από τον Πόλεμο και μετά σε
ιδιόκτητη κατοικία που υπάρχει μέχρι και σήμερα μια ελιά που φύτεψε πριν πολλά
χρόνια σχίστηκε στα δυο χωρίς λόγο, ή μάλλον λόγω του ότι εκείνη την ώρα πέθανε
στην Αμερική και ο σκύλος του έφυγε από το σπίτι, ένα γερμανικός ποιμενικός
λύκος και χάθηκε.
Η Αμερικανική Ολυμπιακή Επιτροπή μόλις
έμαθε ότι ο γέρος Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής ήταν Ολυμπιονίκης του Λος
Άτζελες, του έκανε ειδική τιμή, τον μετέφερε στο Λος Άτζελες στον Ορθόδοξο
Μητροπολιτικό Ναό και αφού τον ταρίχευσε τον έδωσε στην ελληνική παροικία για
λαϊκό προσκύνημα, τόσες μέρες όσες και η Ολυμπιάδα του 1932!!!
Μέσα Νοέμβρη η σορός έφθασε στην
Ελλάδα και ετάφη στο Νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου, παρουσία του Προέδρου της
Δημοκρατία και προσωπικού του φίλου Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Πρωθυπουργού
Γεωργίου Ράλλη, του Αρχηγού της Αξ. Αντιπολίτευσης Ανδρέα Παπανδρέου και 5.000
φίλων, συναθλητών, φιλάθλων, μαθητών, παραγόντων, κατοίκων».
Σας ευχαριστώ
Μετά τιμής
Ιωάννης Παπαδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου