"...Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι"
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/03/2013
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΝΤΑΝΗ*
Ο αθλητισμός χρησιμοποιείται με κάθε τίμημα για την υπερίσχυση κερδοφόρων αντιλήψεων...
Τόσο η Ιστορία με τα γεγονότα, όσο και η μυθολογία με τους μύθους της, επιβεβαιώνουν ότι η πάλη, όπως και ο δρόμος, είναι το αρχαιότερο αγώνισμα, δεδομένου ότι στον πυρήνα κάθε μύθου υπάρχει αλήθεια. Στην πάλη, ο σύντροφος, ο συναγωνιστής, ο συναθλητής αποτελούν υπαρξιακή αναγκαιότητα και το πρώτο παίγνιον, που αμέσως εξελίχθηκε σε άθλημα, ήταν εν προκειμένω η πάλη. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι το αρχαιότερο γυμναστικό χωροταξικό ίδρυμα ονομάστηκε και καθιερώθηκε ως παλαίστρα, από την πάλη, όπως και η καθόλου, συνολική, σωματική αγωγή εκπήγαζε απο το παλαίειν (το) από το ρήμα παλαίω (παλεύω).
Υπενθυμίζουμε ότι η πάλη ήταν μέσο αγωγής από την αρχαιότητα, και το γυμνάσιο και η παλαίστρα αποτελούσαν το σχολείο, όπως ο παιδοτρίβης (7ος - 6ος αιώνας π.Χ.) και ο γυμναστής (5ος - 4ος αιώνας π.Χ.) ήταν οι παιδαγωγοί της νεολαίας. Το αγώνισμα είναι τόσο παλαιό όσο και ο άνθρωπος με το σύνολο των φυσικών και διανοητικών δραστηριοτήτων του.
Η απόφαση της ΔΟΕ για να απορρίψει το αγώνισμα της πάλης από το ολυμπιακό πρόγραμμα το 2020 δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Οι υπεύθυνοι καθοδηγητές, οι λεγόμενοι "αθάνατοι" του παγκόσμιου αθλητικού κινήματος, σίγουρα γνωρίζουν την ιστορία του αθλητισμού, τη φιλοσοφία της άθλησης, κατέχουν τα περί αγωνιστικής (αγωνιστικό ιδεώδες ), ότι όλα αυτά προϋπήρχαν των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης τους είναι γνωστές οι έννοιες, όπως άθλος, άμιλλα, αρμονία σώματος και πνεύματος, αγώνες "στεφανίται". Άλλοι είναι οι λόγοι που δεν σχετίζονται με το άθλημα, αλλά με τα σπορ και ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως είναι τα κέρδη, τα οικονομικά εν προκειμένω, η τηλεθέαση και άλλα ηχηρά παρόμοια. Η πάλη, το πανάρχαιο αγώνισμα, δεν έχει, ούτε είχε σχέση με αυτά...
Οι αρχειακές αξίες μετρούνται σύμφωνα με τις αρχές του Ολυμπισμού και του πολιτισμού, της ευγενούς άμιλλας, της συναδέλφωσης και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και όχι με οικονομικούς όρους εσόδων-εξόδων, εισιτηρίων, εκμετάλλευσης, κέρδους, τηλεθέασης και ούτε με τα χαρακτηριστικά των αγώνων των μονομάχων στο ρωμαϊκό Κολοσσαίο.
Ενώ η ΔΟΕ χρησιμοποιεί σύμβολα, όπως τη σημαία, τη φλόγα, τον ολυμπιακό ύμνο σε στίχους Κωστή Παλαμά, "...στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι..", στην πραγματικότητα αδιαφορεί για τις αξιακές αρχές του ολυμπισμού, αφού αυτό που την ενδιαφέρει είναι οι πολυεθνικές και τα συμφέροντά τους. Επιπλέον η συνεχής αναζήτηση για την κατάρριψη των ρεκόρ, της τηλεθέασης και με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, οι αθλητές αποδέχονται και συμμετέχουν πολλές φορές στη χρήση απαγορευμένων ουσιών, οι οποίες βλάπτουν σοβαρά την υγεία, εκτός την ανήθικη συμπεριφορά από την πλευρά των αγωνιζομένων.
Τα κίνητρα του σύγχρονου αθλητικού κινήματος δεν ταυτίζονται στο ελάχιστο με την ιστορική αλήθεια και τις αξίες της αγωνιστικής παράδοσης και του αθλητισμού από την ίδρυση των αγώνων το 776 π.Χ. και την εισαγωγή της πάλης το 708 π.Χ. Έτσι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αθλητικών συναντήσεων παραβλέπονται και ο αθλητισμός χρησιμοποιείται με κάθε τίμημα για την υπερίσχυση κερδοφόρων αντιλήψεων.
Υπάρχουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες, οι οποίες είναι βέβαιο ότι επικράτησαν, όπως ποια αθλήματα φέρνουν σπόνσορες, ποια γεμίζουν τα στάδια, πώς επιλέγεται η πόλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ποιοι χρηματίζουν και χρηματίζονται για να πάρουν ή να παραχωρήσουν με την ψήφο τους δικαιώματα, ποιοι είναι πίσω από τις εταιρείες, ποια είναι η σχέση των παραγόντων με τις εταιρείες. Όλα αυτά έχουν ένα κοινό σημείο: το κέρδος, με την απάλειψη του ολυμπιακού κινήματος και των ολυμπιακών ιδεωδών.
Το ζήτημα είναι, εμείς πώς αντιδρούμε και πώς αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα απαράδεκτα που συμβαίνουν στον χώρο της πάλης και του αθλητισμού; Ποιες δηλαδή πρέπει να είναι οι αντιδράσεις μας, η συμμετοχή μας σε αγωνιστικές και άλλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την ανάδειξη και τη διατήρηση του πρώτου ιστορικού ολυμπιακού αγωνίσματος.
Επιβάλλεται η ανάληψη πρωτοβουλιών από την ΕΟΦΠ, την ΕΟΕ, την παγκόσμια ομοσπονδία (FILA), τις ομοσπονδίες όλων των χωρών και από όλο το έμψυχο δυναμικό του αθλήματος, τα πολιτικά κόμματα, τους θεσμικούς φορείς που προάγουν τον αθλητισμό-πολιτισμό, ώστε να συμβάλουν στην παραμονή της πάλης στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα.
Είναι πολύ δυσάρεστο το συναίσθημα και μεγάλη η πίκρα για να χρειάζεται κανείς να υπερασπιστεί το αυτονόητο, αλλά μέσα στις προτάσεις θα μπορούσε να είναι η απαγόρευση χρήσης των ολυμπιακών συμβόλων, της ολυμπιακής φλόγας, η άσκηση βέτο, η από κοινού δράση με άλλες χώρες για μη συμμετοχή σε αθλητικές εκδηλώσεις, το κλείσιμο του αρχαιολογικού χώρου στην Ολυμπία...
Η πάλη έχει χιλιάδες χρόνια ιστορίας και θα έχει για πάντα, γιατί ταυτίζεται με την πάλη του ανθρώπου μέσα στον χρόνο καθώς εκφράζει την αρμονία του σώματος και της ψυχής. Το αγώνισμα της πάλης δεν είναι δυνατόν να διαγραφεί, γιατί κανείς δεν μπορεί να εναντιωθεί στην ιστορία, όσο ψηλά και αν βρίσκεται, όσες εξουσίες και αν κατέχει. Από την άλλη μεριά είναι και η σχέση που συνδέει την Ιστορία με το Δίκαιο και σε τελευταία ανάλυση η Ιστορία έχει τον τρόπο και τα μέσα να επιβληθεί και η αλήθεια και το δίκαιο να κυριαρχήσουν. Ας μη μας διαφεύγει πως η Ιστορία όχι μόνο αναδεικνύεται και αναγνωρίζεται, αλλά και εκδικείται...
* Ο Σπύρος Ντάνης είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην Ιστορία Φυσικής Αγωγής
http://www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου