Θετικά τα αποτελέσματα της πάλης το 2011

Θετικά τα αποτελέσματα της πάλης το 2011

Του Παράσχου Δεσκουλίδη, γυμναστή ΤΑΔ - προπονητή πάλης

Η ελληνική πάλη περνάει δύσκολες μέρες, όπως όλα τα αθλήματα, όπως η χώρα μας, όπως όλοι μας.

Είναι όμως εκτός πραγματικότητας ο χαρακτηρισμός «παταγώδης αποτυχία» που με έκπληξη διάβασα σε γνωστή εφημερίδα από «ενημερωμένο» δημοσιαγράφο, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας. Πράγματι, από το Παγκόσμιο της Τουρκίας κανείς δεν γύρισε με την πρόκριση. Πρόκριση όμως που απέτυχαν να πάρουν και αθλητές θρύλοι στη χώρα τους: π.χ. Ταϊμάζου (Ουζμπεκιστάν), Τσάργκας (Ρωσία), Κοκσελίντζε (Γεωργία), Φεντορέσιν (Ουκρανία) και άλλοι.

Στο Παγκόσμιο, στους 100 και πλέον αγώνες - που παρακολούθησα από το ίντερνετ - είδα εκπληκτικούς αθλητές από Βενεζουέλα, Πουέρτο Ρίκο και άλλα κράτη που δεν υπήρχαν στο χάρτη της πάλης. 

Όλοι της πάλης γνωρίζουμε τον κατά πολύ αυξημένο βαθμό δυσκολίας των Παγκόσμιων και Ολυμπιακών αγώνων από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν είναι ότι προέκυψαν 10 ισάξιοι αθλητές σε Γεωργία, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Λευκορωσία κ.τ.λ., αλλά βρέθηκαν από τα βάθη της Σοβιετικής Ένωσης σπουδαίοι παλαιστές να παλεύουν με τα χρώματα της Γερμανίας, Γαλλίας, Σουηδίας, Σκοπίων, Ελλάδας, Καναδά κ.τ.λ.

Ας θυμηθούμε ακόμα ότι πολύ υψηλό επίπεδο έχουν στην πάλη, Πέρσες, Ινδοί, Μογγόλοι κι άλλα κράτη που δύσκολα τα βλέπεις να διακρίνονται σε άλλα αθλήματα, ενώ στην πάλη πρωταγωνιστούν.

Στην Ελλάδα λοιπόν, το επίπεδο τα τελευταία 15 χρόνια έχει ανέβει, χωρίς όμως αυτό να είναι για τους άσχετους με το άθλημα εύκολα διακριτό.

Έχει ανέβει γιατί δεχτήκαμε κι εμείς ενίσχυση από την πρώην Σοβιετική Ενώση, όσο και γιατί επιτέλους κυρίως μέσα από το θεσμό των Αθλητικών σχολείων πολλοί καθηγητές Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα την πάλη ασχολήθηκαν με την παραγωγή αθλητών, ανταγωνιστικών στους νεοφερμένους.

Σε διοικητικό επίπεδο περάσαμε πρώτοι απ’ όλους την κρίση και πιάσαμε πάτο πριν από ενάμισι χρόνο και έχουμε αρχίσει παρ’ όλες τις δύσκολες συγκυρίες να το παλεύουμε.

Η οικονομική εξυγίανση προχωράει, οι Εθνικές ομάδες φέτος στηρίχθηκαν, αφού όλα τα έξοδα των αγώνων καλύφθηκαν από την Ομοσπονδία με διάφορους τρόπους, αναβαθμίστηκαν σημαντικά τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα και ένας άνεμος αισιοδοξίας άρχισε να φυσάει στα τριμμένα στο καναβάτσο πρόσωπά μας.

Και επιστρέφω στα αγωνιστικά …

Μεγάλες επιτυχίες στα Παγκόσμια Εφήβων, Νεανίδων, Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Παίδων περνούν ίσως απαρατήρητες και εστιάζουν κάποιοι στο Παγκόσμιο Ανδρών και Γυναικών όπου πραγματικά δεν προκρίναμε αθλητή.

Είδα τους αγώνες. Ήμασταν απόλυτα ανταγωνιστικοί.

Θα μιλήσω για έναν αθλητή της Ελευθέρας Πάλης που είναι και το στυλ της πάλης που υπηρέτησα ως αθλητής και υπηρετώ και ως προπονητής.

Τον Ιωάννη Αρζουμανίδη. Ο παλίκαρος αυτός έχει κάνει τα τελευταία δύο χρόνια τρομερές επιτυχίες.

Για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ελευθέρας Πάλης έχουμε διαδοχική κατάκτηση μεταλλίων σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2009, 2010). Φέτος δεν τρίτωσε.

Λίγο ότι φέτος τον περίμεναν οι αντίπαλοι του, λίγο ότι όλοι μας περιμέναμε απ’ αυτόν, του στοίχισε. Έχει όμως συνέχεια. 

Έχει το πιο απαραίτητο όλων: ΨΥΧΗ. Έχει τεράστιες δυνάμεις. Έχει καλή τεχνική και το ότι έχει περιθώρια βελτίωσης σ’ αυτό τον τομέα είναι ένα ακόμα πλεονέκτημά του. Έχει κάνει την σωστή επιλογή προπονητή, τον Κώστα Σωτηριάδη, μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη. Έχει λοιπόν σύμμαχο ένα πανέξυπνο προπονητή που ξέρει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις που προκύπτουν. Έχει απίστευτη πνευματική καλλιέργεια. Διαφημίζει την πάλη και τα οφέλη της, με τόσο καλά Ελληνικά στους Έλληνες, όσο και στα Αγγλικά παγκοσμίως.

Είναι κρίμα που έχει ήδη δηλώσει ότι του χρόνου εγκαταλείπει την πάλη (25 χρονών) και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αφού πρέπει κι αυτός με κάποιο τρόπο να επιβιώσει.

Αξίζει ωστόσο στήριξης από τους πάντες και να μην στεναχωριέται που και κάποιοι τον πολεμούν, αφού αν ήταν ασήμαντος κανείς δεν θα το έπραττε.

Τελειώνοντας, καλώ όλους τους φίλους προπονητές, με ενότητα και αλληλεγγύη να προστατεύσουμε το άθλημα μας, πέρα από τα συμφέροντα και να το κρατήσουμε ψηλά, εκεί που με την προσωπική μας τρέλλα το φτάσαμε.

Παράσχος Δεσκουλίδης 
.patris.gr/