Eλληνικός αθλητισμός...

AΘΛHTIΣMOΣ : 12-12-10 Eλληνικός αθλητισμός με πήλινα πόδια  Η οικονομική κρίση αποκάλυψε τη γύμνια των υποδομών και τη μηδενική καλλιέργεια «φυτωρίου» Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου Eλληνικός αθλητισμός με πήλινα πόδια   Ο ελληνικός αθλητισμός επί χρόνια ήταν κρατικοδίαιτος. Και οι ομοσπονδίες και τα σωματεία (αυτά που χαρακτηρίζονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, «κύτταρο του ελληνικού αθλητισμού») βασίστηκαν στα χρήματα των κρατικών επιχορηγήσεων.   Ο ελληνικός αθλητισμός επί χρόνια ήταν κρατικοδίαιτος. Και οι ομοσπονδίες και τα σωματεία (αυτά που χαρακτηρίζονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, «κύτταρο του ελληνικού αθλητισμού») βασίστηκαν στα χρήματα των κρατικών επιχορηγήσεων. Ετσι, πολλές και πολλά αδιαφόρησαν για τη δημιουργία υποδομών και δεν καλλιέργησαν εις βάθος τ’ αθλήματα. Το πληρώνουν τώρα. Την ώρα της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα στον ελληνικό αθλητισμό. Πώς θ’ αναπτυχθεί; Ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα του αμερικανικού, δεν είναι δυνατόν. Εκεί υπάρχουν σχολικός και, κυρίως, πανεπιστημιακός αθλητισμός. Στην Ελλάδα, συνεπώς, πρέπει να στηριχθούμε στα σωματεία. Αυτά, όμως, φθίνουν. Αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα. Η κρατική επιχορήγηση έχει κοπεί χρόνια τώρα. Τα έσοδα από τις σχολές (και όχι ακαδημίες, αφού ακαδημία είναι ανώτατο πνευματικό ίδρυμα), για τα περισσότερα δεν επαρκούν.  Συνήθως καλύπτουν τις αμοιβές των προπονητών των σχολών και αφήνουν μικρό περίσσευμα. Την εποχή κατά την οποία ο ελληνικός αθλητισμός διήνυε την περίοδο των «παχιών αγελάδων», κάποιοι παράγοντες είχαν προβλέψει τι θα επακολουθούσε στον χώρο. Θυμάμαι, ότι κάποιοι από αυτούς έλεγαν, πως και οι ομοσπονδίες και τα σωματεία πρέπει να φροντίσουν να βρουν χορηγούς. Αρκετές ομοσπονδίες και πολλά σωματεία το έκαναν. Αλλά τώρα, στην περίοδο των ισχνών αγελάδων, οι περισσότεροι χορηγοί εγκατέλειψαν τον αθλητισμό. Τι θα συμβεί, λοιπόν; Θα επιβιώσουν όσοι σύλλογοι κατορθώσουν να βρουν χρήματα, αλλά, πάνω από όλα, όσοι... μαγείρεψαν πριν να πεινάσουν. Οσοι, δηλαδή, φρόντισαν να καλλιεργήσουν τις υποδομές τους. Μπορεί χωρίς σπουδαίες μεταγραφές να μην κάνουν πρωταθλητισμό και να μην μπορούν να σταθούν με αξιώσεις στην Ευρώπη, αλλά, τουλάχιστον, θα ζήσουν. Και χωρίς άγχος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μη καλλιέργειας του αθλήματος εις βάθος, είναι το βόλεϊ. Κάποτε είχαν γίνει τέτοιες προσπάθειες, με τα κλιμάκια, που απέδωσαν. Τ’ αποτελέσματα φάνηκαν τη δεκαετία του ’90. Μετά η προσπάθεια ατόνησε. Δεν είναι του παρόντος ν’ αναζητήσουμε τα αίτια. Οι ομάδες γέμισαν ξένους και στις κρίσιμες θέσεις με δυσκολία βρίσκονται ταλαντούχοι Ελληνες. Οι ομάδες υποφέρουν οικονομικά. Βλέπουμε τι συμβαίνει στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό. Είδαμε και τι έγινε με άλλα σωματεία, που έφτιαξαν ισχυρές ομάδες με μεταγραφές και μόλις αποχώρησε ο βασικός χρηματοδότης, αυτές άρχισαν να πέφτουν τις κατηγορίες σε ελεύθερη πτώση.  Προσπαθήσαμε κάποτε ν’ ακολουθήσουμε το μοντέλο της Ιταλίας. Αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Εκεί υπάρχουν χορηγοί, μεγάλη αγορά, πολύς κόσμος, που παρακολουθεί και αγαπά το άθλημα. Οι παίκτες μοιάζουν με κινητές διαφημιστικές πινακίδες, εξαιτίας των πολλών διαφημίσεων, που φέρουν οι στολές τους. Αλλά και το ιταλικό ανδρικό βόλεϊ πλήρωσε την ουσιαστική έλλειψη δουλειάς σε βάθος, σε αντίθεση με το γυναικείο, στο οποίο δουλεύουν τις υποδομές. Οι κυρίαρχοι του κόσμου τη δεκαετία του ’90 Ιταλοί, έχουν μείνει μακριά από τις επιτυχίες, με εξαίρεση την 4η θέση που πήραν φέτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, το οποίο διεξήχθη στην πατρίδα τους. Αντίθετα, η Πολωνία, σύμφωνα με όσα μας είπε ο παλαιός άσος, Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, είναι η χώρα, που καλλιεργεί περισσότερο από όλες το άθλημα. Οι Πολωνοί έχουν γνώση του βόλεϊ, οι χορηγοί βοηθούν, η εθνική ομάδα έχει αρκετές επιτυχίες εδώ και δεκαετίες, οι σύλλογοι, χωρίς πολλούς ξένους, βρίσκονται σε καλό επίπεδο, ενώ διαθέτουν και «φαν κλαμπ», συνδέσμους οπαδών, δηλαδή. Η υποδομή καλλιεργείται και οι σύλλογοι στέκουν καλά οικονομικώς. Το πολωνικό παράδειγμα πρέπει, λοιπόν, ν’ ακολουθηθεί και στην Ελλάδα. Και όχι μόνο στο βόλεϊ. Πρέπει να στηριχθούμε στην παραγωγή. Αυτή δεν απαιτεί τα πολλά χρήματα των μεταγραφών. Αφήστε που μπορεί, μελλοντικά, ν’ αποδειχθεί και κερδοφόρος. Επιπλέον, με τα σημερινά δεδομένα και τα παρόντα οικονομικά μεγέθη, είναι πολύ δύσκολο να έλθουν πολλοί υψηλού επιπέδου ξένοι. Εφέτος υπήρξε κάθετη πτώση του επιπέδου των ξένων παικτών του βόλεϊ και του πόλο, που αγωνίζονται στις ελληνικές ανδρικές ομάδες. Σε λίγες γυναικείες υπάρχουν πραγματικά καλές αθλήτριες, γιατί τα κασέ είναι πιο μικρά. Πρέπει, λοιπόν, να ρίξουμε το βάρος στους μικρούς και να στηρίξουμε τους ταλαντούχους των 16-18 ετών.