Γιαγκουνίδης Θεόδωρος - Σωματειακός προπονητής πάλης

Η μέρα της μαρμότας

Συντάχθηκε απο τον/την Γιαγκουνίδης Θεόδωρος

Πέμπτη, 10 Ιούνιος 2010 12:03

Οι σωματειακοί προπονητές, αυτοί που σαν το κύτταρο πολλαπλασιάζουν τους ανθρώπους, που είναι ερωτευμένοι με την πάλη και συμβάλουν στην συνέχιση του αθλήματος στο χρόνο, είναι οι χαμένοι της υπόθεσης. Χωρίς προπονητές δεν υπάρχουν παλαιστές... Το ταπί θα είναι άδειο... Στον κόπο τους και τα χρήματα τους στηρίζεται αυτό το έρημο άθλημα και ο κάθε ένας, τους επιβαρύνει, τους εκμεταλλεύεται, τους αδικεί... Θα γυρνάμε πάλι πίσω ή θα πάμε μπροστά; Είναι ευρύτατα γνωστό ότι ο πάτος είναι το τέλος ή είναι ίσως και μια νέα αρχή. Για να προκύψει αυτό πρέπει να συμβαίνουν τα εξής: - Να έχει καταλάβει κάποιος τα λάθη που τον οδήγησαν εκεί. - Να έχει την σοφία να καταλάβει τι πρέπει να κάνει για να μην ξαναοδηγηθεί εκεί. - Να υπάρχει μηχανισμός ελέγχου, που να μην του επιτρέπει να ξαναοδηγηθεί εκεί. Η κότα που γεννάει τα αυγά, οι σωματειακοί προπονητές, αυτοί που σαν το κύτταρο πολλαπλασιάζουν τους ανθρώπους, που είναι ερωτευμένοι με την πάλη και συμβάλουν στην συνέχιση του αθλήματος στο χρόνο, είναι οι χαμένοι της υπόθεσης. Το πιο πρόσφατο λάθος ήτανε ότι αυτούς δεν τους σκέφτηκε κανείς! Χωρίς προπονητές δεν υπάρχουν παλαιστές... Το ταπί θα είναι άδειο... Στον κόπο τους και τα χρήματα τους στηρίζεται αυτό το έρημο άθλημα και ο κάθε ένας, τους επιβαρύνει, τους εκμεταλλεύεται, τους αδικεί... - Κάποιοι γονείς ακουμπάν τα παιδιά τους στην ασφάλεια και φροντίδα τους νομίζοντας ότι κάποιος τους στηρίζει οικονομικά. - Κάποιοι άλλοι του χώρου, κάνουν λουσάτα ακριβά ταξίδια με τους αθλητές των κόπων των σωματειακών. - Κάποιοι άλλοι διαιτητεύουν, κρίνουν επιπόλαια ή με εμπάθεια τις αγωνιστικές αναμετρήσεις των αθλητών τους και εκούσια ή ακούσια ρυθμίζουν παρόν και μέλλον ελαφρά τη καρδία, μη έχοντας συναίσθηση του λειτουργήματος που επιτελούν. Φυσικά δεν είναι όλοι... κάποιοι πάντα αδιαφορούν για αυτό... Κουνάνε απλά το κεφάλι... Αλλά το γάλα και μια μύγα το μαγαρίζει... Όλα τα παραπάνω συνέβαιναν πολλά - πολλά χρόνια... Θα συνεχίσουν; Θα μας πει κανείς τι θα γίνει; Υπάρχει σχέδιο; Τουλάχιστον για να μην ντρεπόμαστε τους αθλητές μας, τις οικογένειες τους και τις δικές μας, θα έπρεπε άμεσα, να γίνουν συγκεκριμένες κινήσεις, να αλλαχθεί ο νόμος και να δοθούν κίνητρα, να κάνει κάποιος σπουδές και να είναι παράλληλα αθλητής υψηλού επιπέδου, κίνητρα για πανεπιστήμια, στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές. Είναι ευρέως γνωστό ότι "κατασκευάζουμε" τους πιο πλήρεις νέους, για να ανταπεξέλθουν στα δύσκολα.. (και ας αφήσουν τις δικαιολογίες, μέσα στις σχολές όποιον δεν του κόβει ή δε μπορεί, δε θα τελειώνει τις σπουδές!). Τουλάχιστον αφού δεν μπορούμε να δώσουμε χρήματα, να δώσουμε μια προοπτική! Η κοινωνία μπορεί να κερδίσει αν έχει τους πιο πλήρεις παλαιστές μας, επιστήμονες, αστυνομικούς, πυροσβέστες, στρατιωτικούς (δικηγόροι αθλητές δεν υπάρχουν να το διεκδικήσουμε αυτό). - Να πληρώνονται πρώτα απ' όλους οι προπονητές για κάθε βαθμό που παίρνουν σε πανελλήνιους αγώνες και έτσι να υπάρχει κίνητρο για την δημιουργία καλύτερων αθλητών. - Να αποζημιώνονται τα σωματεία που κατεβάζουν παμπαίδες αθλητές, τουλάχιστον για να υπάρχει συναγωνισμός και να αντλεί η δεξαμενή της πάλης νέα ταλέντα. - Να μπει η πάλη στην Ελληνική κοινωνία με το καλύτερο δυνατό πρόσωπο και όλους τους τρόπους, τηλεόραση, τύπο, σχολεία, ταινίες. Έντονα, συντονισμένα και σε όλη τη χώρα. Με δυο λόγια δώστε κίνητρα, οι εποχές άλλαξαν. Ευκαιρίες για δράση, υπάρχουν πολλές, σχέδιο υπάρχει; ή το πάπλωμα θα πηγαίνει πάλι σε όποιον το τραβάει πιο δυνατά; Το άθλημα όμως θα μείνει ξεσκέπαστο και την "γλίτωσε την πνευμονία" 2-3 φορές, τώρα δεν την βγάζει, θα ψοφήσει ο γάιδαρος και αγωγή, γιοκ... Εύχομαι και ελπίζω να βγει η διοίκηση που θα σκέφτεται, όπως εμείς οι προπονητές. Αυτοί που είμαστε παντού, στα εύκολα και στα δύσκολα. Και νύχτα και μέρα. Με το πιτσιρίκι και τον άνδρα. Στο βάθρο και στο χειρουργείο. Υπάρχει κανείς που καταλαβαίνει; Σίγουρα πολλοί... Λαβές να δούμε (μεταφορικά). Σε μια εποχή που επιβιώνουν οι γιάπηδες, εμάς μας ζητάνε νάμαστε καλόγεροι. Σε μια αρένα που αμόλησαν λιοντάρια, μας ζητούν να παίξουμε με μπουνιές. Σε έναν κόσμο που όλοι ζητούν χρήματα, σε εμάς επιβάλλουν δωρεές. Θα αλλάξει τίποτα; Οι άνθρωποι που ηγούνται της έσχατης, θετικής προσπάθειας και γνώση έχουν και πρόθεση νομίζω. Τίμησαν και ανάδειξαν το άθλημα και την Ελλάδα, παλεύοντας. Ήρθε η ώρα να το κάνουν και με το μυαλό. Θα μας βοηθήσουν, να τους βοηθήσουμε ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί; Γιαγκουνίδης Θεόδωρος - Σωματειακός προπονητής πάλης PHGH/PALEMA.GR