O πυγμάχος Μελαγκόμας από την Καρία και η απαράμιλλη πυγμαχική του τέχνη Γράφτηκε από τον Σκουλούδης Ερρίκος/www.palema.gr/

O πυγμάχος Μελαγκόμας από την Καρία και η απαράμιλλη πυγμαχική του τέχνη

Γράφτηκε από τον  Σκουλούδης ΕρρίκοςΠαρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2012

• μέγεθος γραμματοσειράς  

Ένας από τους πιο γνωστούς πυγμάχους της αρχαιότητας ήταν ο Μελαγκόμας από την Καρία, περιοχή στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Οι πληροφορίες μας για αυτόν, προέρχονται από τον αρχαίο συγγραφέα Δίωνα Χρυσόστομο στο έργο του "Λόγος", αν και πολλοί σχολιαστές του, θεωρούν ότι πρόκειται για εξιδανικευμένη μορφή.

Κατά τον Δίωνα Χρυσόστομο λοιπόν:
Ο Μελαγκόμας, ξεχώριζε από όλους τους άνδρες της εποχής του για τη σωματική του δύναμη αλλά και την ευγένεια της ψυχής του. Στην Ολυμπία νίκησε για πρώτη φορά στη 206η Ολυμπιάδα (το 45 μ.Χ). Επίσης νίκησε σε διάφορους άλλους αγώνες.

Ήταν πολύ όμορφος αλλά όπως έλεγαν, είχε μια ψυχή τόσο γενναία όσο ωραία ήταν η μορφή του. Σε μια προσπάθεια να αποδείξει το θάρρος του, επέλεξε τον αθλητισμό, δεδομένου ότι αυτός ήταν ο πιο έντιμος και πιο επίπονος δρόμος που ανοιγόταν μπροστά του. Πίστευε σαν πολλοί άλλοι πως η εκπαίδευση που ένας στρατιώτης πρέπει να υπομείνει είναι λιγότερο δύσκολη από ότι αυτή ενός αθλητή, ιδιαίτερα ενός πυγμάχου.

Το δικό του στυλ πυγμαχίας ήταν, να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τα χτυπήματα του αντιπάλου και να αποφύγει να χτυπήσει τον άλλο, ακόμα και αν ήξερε πως με αυτόν τον τρόπο, θα τέλειωνε γρήγορα τον αγώνα και θα εξασφάλιζε μια εύκολη νίκη για τον εαυτό του.

Πίστευε ότι η πρόκληση σωματικών βλαβών, είτε στον αντίπαλο είτε στον εαυτό του, φανέρωνε έλλειψη γενναιότητας. Το να χτυπάς, να τραυματίζεις ή να τραυματίζεσαι, δεν το θεωρούσε ανδρεία.

Κατά τον Δίωνα:
μόνο οι νευρικοί αθλητές και όσοι δεν είναι καρτερικοί, χτυπούν με απόγνωση, γιατί αυτοί βιάζονται να τελειώσει ο αγώνας. Ο Μελαγκόμας ήταν ήρεμος, καρτερικός. Μπορούσε να αγωνίζεται καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας, ακόμα και το καλοκαίρι και τελικά, εξαντλώντας τους αντιπάλους του, να τους εξαναγκάζει σε παραίτηση από τον αγώνα και σε αποδοχή της ήττας τους. Νικούσε τις περισσότερες φορές χωρίς να τραυματίσει τον αντίπαλό του, αλλά και χωρίς να τραυματιστεί ο ίδιος. Αυτό θεωρούνταν εξαιρετικά σπάνιο, αφού η πυγμαχία συνδεόταν με κατάγματα στο ρινικό οστό και παραμορφώσεις των αυτιών και γενικότερα του προσώπου.

Έβγαινε από τον αγώνα άθικτος:
Μελαγκόμας πυγμήν ούν αγωνιζόμενος ούτως υγιής ήν, ώσπερ των δρομέων τις (Ο Μελαγκόμας είναι τόσο υγιής και άθικτος σαν να είναι δρομέας). Μπορούσε για δύο συνεχόμενες μέρες να έχει τα δυο του χέρια μπροστά τεντωμένα όπως κάνουν οι πυγμάχοι για να προστατεύσουν το πρόσωπο και το σώμα τους –και κανένας δεν τον είδε ούτε μια φορά να τα κατεβάσει ή να ξεκουραστεί.

Με το μοναδικό του στυλ, την δύναμη και την αντοχή του ο Μελαγκόμας κέρδισε τον θαυμασμό του κόσμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιτυχία του οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην αυστηρή εκπαίδευση του. Ασκούνταν πολύ περισσότερο από ό, τι οι άλλοι αθλητές. Δυστυχώς, πέθανε σε νεαρή ηλικία. Όντας ετοιμοθάνατος, ρώτησε έναν φίλο πόσες ημέρες της αθλητικής συνάντησης έμειναν. Δεν θα ζούσε για να αγωνιστεί και πάλι. Για τις αξιοσημείωτες δεξιότητες του στην πυγμαχία το όνομά του έμεινε για πάντα ζωντανό.

http://www.palema.gr/arthra/istoria/item/3211-o-pigmaxos-melagkomas-apo-tin-karia-kai-i-aparamilli-pigmaxiki-tou-texni

Σταχυολόγηση και μετάφραση στοιχείων από το διαδίκτυο

• 
• 
• 
• 
•