ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

         του Γιώργου Λιβέρη

 Το 2008 η Τζάνη Χάμπτον παρουσίασε το βιβλίο της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948 με τίτλο «Οι Ολυμπιακοί της Λιτότητας», αναφερόμενη στην επιθυμία των Βρετανών να διοργανώσουν τότε τους Αγώνες παρά τα μεγάλα προβλήματά τους μετά τον Β’  ΠΠ.

          Το βιβλίο το προλόγισε ο Ολυμπιονίκης  Σεμπάστιαν Κόε, σήμερα Οργανωτικός διευθυντής των Αγώνων του Λονδίνου το 2012.

          Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 1948 ήσαν οι 2^οι στη Βρετανική Πρωτεύουσα με τους πρώτους να έχουν τελεσθεί εκεί το 1908.

          Ας δανεισθούμε μόνο την εισαγωγική σελίδα της Τζάνη Χάμπτον, για να δούμε πως η αγγλίδα συγγραφέας αρχίζει το βιβλίο της. Στη μετάφραση τήρησα  αυστηρά το πνεύμα του κειμένου της.

          «Οι πρώτοι καταχωρημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες τελέσθηκαν στην Ελλάδα το 776 π.Χ. Έκτοτε ετελούντο χωρίς διακοπή κάθε 4 χρόνια μέχρι το 385 μ.Χ., σε μια αξιοσημείωτη διάρκεια 1.161 ετών. Οριστικά καταργήθηκαν από τον Χριστιανό Αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα. Περίπου 1.500 χρόνια αργότερα, ένας νεαρός Γάλλος αριστοκράτης, ο Πιερ ντε Κουμπερτέν, εγκατέλειψε μια πολιτική καριέρα για να αφιερώσει τις προσπάθειές του στην εισαγωγή των Σπορ στα γαλλικά σχολεία και το 1892 πρότεινε την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Κουμπερτέν πίστευε ότι το συμφέρον της ειρήνης καλύτερα θα εξυπηρετείτο από τη συμμετοχή μεταξύ χωρών που θα τις αντιπροσώπευαν ερασιτέχνες.

          «Διερωτώμενος – έλεγε – εάν, όπως θεωρώ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να βοηθήσουν μια διεθνή αδελφότητα. Η αίσθησή μου είναι ότι όσο περισσότερο φέρνεις τους λαούς μαζί σε κάτι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο περισσότερο τους οδηγείς σε μια αυξανόμενη φιλία».

          Ο ντε Κουμπερτέν αποζητούσε οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός ειρηνικού και καλύτερου κόσμου διά μέσου της διαδοχής των Σπορ χωρίς οποιασδήποτε μορφής διάκριση. Υποστήριζε ότι το Ολυμπιακό Πνεύμα είναι ενιαίο και απαιτεί κοινή κατανόηση, συναδέλφωση, αλληλεγγύη και ευ αγωνίζεσθαι. Πάνω από όλα οι προσπάθειές τους αποσκοπούσαν σε κάτι περισσότερο από αθλητικούς ανταγωνισμούς. «Ο Ολυμπισμός είναι μια φιλοσοφία που συνδυάζει την ισορροπία σώματος, πνεύματος και επιθυμιών. Μια ανάμειξη φυσικής αγωγής, πολιτισμού και πνεύματος. Ο Ολυμπισμός επιδιώκει να δημιουργήσει ένα δρόμο ζωής βασισμένο στη χαρά που βρίσκεται στην προσπάθεια, στην αξία της γνώσης του καλού παραδείγματος, αλλά και τον σεβασμό στις βασικές ηθικές αξίες», υποστήριζε ακόμη, ο Πιερ ντε Κουμπερτέν.

          Το μόνο που διαφεύγει της αγγλίδας συγγραφέως είναι ότι ο Γάλλος Βαρώνος ως ένας απόλυτα πνευματικός άνδρας, ακόμη από τα πρώτα εφηβικά του χρόνια, άντλησε τη μεγαλειώδη έμπνευσή του από τους αρχαίους φιλοσόφους. Από τότε που μελέτησε τα κείμενά τους, ασπάσθηκε απόλυτα και το ιδεολογικό πνεύμα τους.