Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...

Ενα Πάσχα αλλιώτικο από τ' άλλα...

  

Τάσος Παπαχρήστου
Goalnews
23/4/2011

Απρίλιος 1992, πλησιάζουν οι γιορτινές ημέρες του Πάσχα.

Η εθνική ομάδα άρσης βαρών, η μετέπειτα ντριμ τιμ βρίσκεται στο στάδιο δημιουργίας και ετοιμάζεται σε προπονητικά κάμπινγκ στην Αθήνα και στο Δίον της Πιερίας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην πόλη Σέξαρντ της Ουγγαρίας και κατ' επέκταση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.

Θα είναι ο πρώτος αγώνας με τα ελληνικά χρώματα σε μεγάλη διοργάνωση του Πύρρου Δήμα και του Βαλέριου Λεωνίδη.

Είχαν έρθει στη μητέρα πατρίδα έναν χρόνο νωρίτερα. Για ποιο Πάσχα μιλάμε όμως

Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα άρχιζε τη Μ. Δευτέρα και ολοκληρωνόταν την Κυριακή του Πάσχα.

Ολόκληρη η ελληνική αποστολή θα γιόρταζε την Ανάσταση στο Σέξαρντ, μια καταθλιπτική πόλη της Ουγγαρίας με μοναδικό όμορφο χαρακτηριστικό της το κεντρικό πάρκο με τα εκατοντάδες δένδρα και το γρασίδι.

Τίποτε άλλο. Ωστόσο για τα ελληνικά χρώματα αποδείχθηκε γούρικη. Ο Βαλέριος κατακτά τα πρώτα μετάλλια της Ελλάδας, ένα χρυσό και ένα ασημένιο, ύστερα από πολλά χρόνια στο θεσμό και λίγο αργότερα ο Πύρρος ανεβαίνει τρεις φορές στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου των νικητών.

Τα αρνιά στριφογύριζαν στις σούβλες τους στην Ελλάδα παρέα με κοκορέτσια, αλλά το γεύμα όλων των αποστολών στο ξενοδοχείο περιλάμβανε κοτόσουπα, μακαρόνια και λουκάνικα, χωρίς τυριά και φρούτα.

Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας τότε, Γιάννης Σγουρός, περιφερειάρχης Αττικής σήμερα, είχε πάρει όμως τα μέτρα του.

Το δαιμόνιο μυαλό του είχε προβλέψει κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και ελληνικό Πάσχα.

Οχι όμως επί του ουγγρικού εδάφους, αλλά στην Αθήνα.

Η επιστροφή της αποστολής είχε προγραμματιστεί τα βράδυ του Πάσχα και για την ακρίβεια στις δύο τα ξημερώματα Δευτέρας. Τέτοια ώρα πετούσαν οι ουγγρικές αερογραμμές.

Ενα πούλμαν περίμενε την ελληνική ομάδα, που τη μετέφερε απευθείας από το αεροδρόμιο στο κλειστό γυμναστήριο του Μίλωνα.

Εκεί περίμεναν τους αθλητές κόκκινα αυγά, ψημένα αρνιά και κοκορέτσια, ώστε να τηρηθεί έστω και καθυστερημένα το έθιμο.

Παρών και ο πατέρας του Πύρρου, ο Βίκτορ Δήμας. Την ώρα που όλοι τον αγκάλιαζαν για τις επιτυχίες του εκείνος τον επέπληξε με δυνατή φωνή: «Γι' αυτό ήρθαμε στην πατρίδα, για να της χαρίζεις μόνο χάλκινα μετάλλια;».

Τρεις μήνες αργότερα ο Πύρρος στέφθηκε «χρυσός» ολυμπιονίκης στη Βαρκελώνη.