Ο Γάϊδαρος του Χότζα
Ο Ναστραντίν Χότζας αγόρασε κάποτε ένα γάιδαρο.Ο πωλητής γνωρίζοντας ότι ο Χότζας δεν ήξερε και πολλά πράγματα από τετράποδα, του έδωσε τις σχετικές οδηγίες.Ανάμεσα στα άλλα του είπε ότι ο γάιδαρος πρέπει να τρώει κάθε μέρα τρεις οκάδες κριθάρι.Ο Χότζας ακολούθησε την οδηγία αυτή για ένα μήνα περίπου αλλά μετά αναρωτήθηκε:«Δηλαδή αν του δώσω δυο οκάδες την ημέρα τι θα πάθει;»Χωρίς δεύτερη σκέψη από την άλλη μέρα περιόρισε την τροφή σε δυο οκάδες.Ο γάιδαρος άρχισε να αδυνατίζει αλλά το αδυνάτισμα ήταν σταδιακό και ο Χότζας δεν το πρόσεξε.Άλλωστε ο γάιδαρος εξακολουθούσε να μεταφέρει αδιαμαρτύρητα τον Χότζα στη ράχη του.Έτσι μετά από είκοσι μέρες ο Χότζας σκέφτηκε.«Μια χαρά τα πάει ο γάιδαρος και με τις δυο οκάδες. Άρα και μια οκά την ημέρα να του δώσω δεν έχει ανάγκη».Πράγματι από την επομένη, το κριθάρι περιορίστηκε στο μισό της προηγούμενης ποσότητας. Βέβαια ο γάιδαρος έδειχνε σημάδια κακής διατροφής και εξάντλησης αλλά ο Χότζας δεν έδινε σημασία. Μάλιστα σε καμιά δεκαριά μέρες ελάττωσε πάλι την ημερήσια δόση τροφής φτάνοντας στη μισή οκά την ημέρα.Φυσικά ο γάιδαρος είχε καταντήσει «πετσί και κόκκαλο» και μόλις και μετά βίας μπορούσε να αντέξει το βάρος του αφεντικού του.Ο Χότζας όμως ενθουσιασμένος από την «επιτυχία» του πειράματος, ούτε που πρόσεξε την κατάντια του ζώου. Αντίθετα σκέφτηκε ότι αφού ο γάιδαρος άντεξε την περικοπή της τροφής κατά δυόμιση οκάδες, θα μπορούσε να αντέξει και μια μικρή περικοπή κατά μισή οκά ακόμη. Έτσι σε μια βδομάδα περίπου έκοψε εντελώς το κριθάρι.Αλλά ενώ ο Χότζας ήταν ενθουσιασμένος γιατί κατά τη γνώμη του, είχε κατορθώσει να εκπαιδεύσει τον γάιδαρο να ζει χωρίς τροφή, ο γάιδαρος δεν άντεξε άλλο την πείνα και μετά από 5 μέρες πλήρους νηστείας ψόφησε.Ο Χότζας έπεσε σε βαριά κατάθλιψη, τόσο που οι συγγενείς και φίλοι άρχισαν αν τον επισκέπτονται και να τον παρηγορούν για το χαμό του ζώου.Κι εκεί που του έλεγαν να κάνει κουράγιο και να μη στενοχωριέται τόσο πολύ, ο Χότζας απαντούσε με μια έκφραση απελπισίας και αγανάκτησης:«Δεν με νοιάζει τόσο πολύ που τον έχασα. Εκείνο που με στενοχωρεί είναι ότι παιδεύτηκα τόσο καιρό να τον μάθω να ζει χωρίς φαΐ και μόλις έμαθε να μην τρώει ψόφησε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου